ARYA ~GERÇEK AİLEM~

23. BÖLÜM

Yeni yılınız kutlu olsun! Umarım bu yıl istediğiniz gibi geçer!

Mutlu yıllar!

&&&

Kendimi daha fazla sıkmadım ve ayı izleyerek sessizce ağlamaya başladım.

O sırada arkadan bir ses duydum....

&&&

Hafifçe arkama baktığımda Poyraz abimin olduğunu gördüm. Ağladığımı görünce şaşkınlıkla gözleri irileşti. Ardından hızla yanıma geldi ve sarıldı.

Poyraz abi "Güzelim? Ne oldu? Biri birşey mi yaptı? Hadi söyle bana?"

"Benim yüzümden öldüler abi."

Sesim kısık ve çatallı çıkmıştı.

Yazardan              

Poyraz anlamayarak kaşlarını çattı.

Poyraz "Kim senin yüzünden öldü?"

Arya "Timim. Uzun göreve çıkmak istememin sebebi buydu. Uzaklaşmak istemiştim."

Poyraz "Anlatmak ister misin?"

Arya hala anlattıklarının yükünü taşıyordu zaten. Ancak eğer onlarla birşeyler paylaşmazsa tam anlamıyla yakınlaşamayacaklarını biliyordu. O yüzden ne kadar canı yansa da anlatmaya karar verdi.

Arya "Abi. Deli timinin komutanı bendim."

Poyraz "Ne?"

Kısık sesiyle şaşkınlığını dile getiren Poyraz tim hakkında anlatılanlar gelince sertçe yutkundu. Duymuştu Deli timini.  TSK'nın en iyi timlerinden biriydi. Ancak tuzağa düşmüş ve patlatılmıştı. Oradan sadece tim komutanı ve kurtarmaya gittikleri askerin sağ çıktığını duymuştu. Özellikle de aklında anlatılan bir detay dolanıyordu. 'Abi kadın nasıl dayandı bilmiyorum ama timin kopan kollarını ve bacaklarını toplamış. Saatlerce helikopter buluşma yerine kadar kucağında taşımış. Helal olsun valla. Psikolojisi iyi değildi diyorlar ama bilmiyorum.' Gözlerinin önünde patlamıştı timi. Poyraz bunun ne kadar acı verici olduğunu biliyordu. O da zamanında kardeşim dediği silah arkadaşlarını kaybetmişti. Ancak bu kadar acı bir şekilde yaşamak cidden zor olmalıydı. Buna rağmen Arya'nın güçlü olmasına bir kez daha hayran kaldı.

Poyraz "Deli komutansın sen..."

Arya kafasıyla onayladı. Gözyaşları hala tek tük süzülüyordu. Poyraz Arya'ya sıkıca sarıldı. Bu acıya dayanmak çok zordu.

Arya timini çok özlemişti. Ancak dayanmak zorundaydı.

Poyraz "Sen nasıl d-dayandın Arya?"

Arya acı bir tebessüm etti.

"Dayanmak zorundaydım. Parça pinçikte olsa naaşlarını getirip şehitliğe gömülmesini sağlayarak onları gururlandırmalı ve intikamlarını almalıydım."

Poyraz "Sen çok güçlüsün."

Arya "Bazen güçlü olmak güzel değildir."

Arya güçlü olmamıştı. Olmak zorunda kalmıştı. Bazen o güçlü dayanır diyerek bir çok şey yapılmıştı. Duygusuz sanıp kalbini paramparça etmişlerdi. Yaşadığı acıları atlatmak için güçlü olmak zorunda kalmıştı. Zaten en acı ve en zor olanı da bu değil mi?

Ertesi Sabah/Aryadan                 

Dün akşam geç saatlere kadar Poyraz abiyle sarılmıştık. Uzun zaman sonra ağlamıştım. Bu beni rahatlamıştı ancak eski halime dönmem kısa sürmedi. Sabaha karşı odama çıksam da uyuyamamıştım. Ayrıca kendimi olduğundan daha çok hissiz hissediyorum. İçimden gülmek, ağlamak hatta sinirlenmek bile gelmiyordu.