Let Me Love You (Chaos Series #2) [COMPLETED]

CHAPTER 29

"Oh, Ija. I'm glad that you came here,"  I heard someone's voice suddenly talk behind me.

I stopped staring at the whole place before I slowly turned my looked at my back and my eyes immidiately grew bigger when I saw who's suddenly greeted me from my behind.
The twins' parents who's in my back with their formal attire. They're smiling widely while looking at me.

"Tita, tito!" Bati ko pabalik sa mga ito ng makabawi mula sa pag ka bigla dahil sa biglaang pag sulpot nila sa likod ko. I welcomed their with a warm hug. "How are you tita, tito?" Tanong ko sa mga ito pagkakalas ko ng yakap bago ngumiti sakanila ng pag kalawak-lawak.

"We're fine, Ija. You're the one that we need to ask you that question, so? How are you? Matagal ka ng hindi pumupunta sa mansion simula ng mag hiwalay kayo ni Zachary," mababakas na ngayon ang lungkot sa tono ng boses ni tita habang sinasabi iyon saakin.

I stopped. Napatigil ako sa sinabi nito. I looked at her before I looked at tito who's beside her but he just gave me a small smile.

I gave them an apologetic smile. "Sorry po tita, na busy din po kasi ako sa work at pag pag aasikaso po sa kumpanya ni dad," nahihiyang sabi ko dito. 

I sighed. I don't want them to think that porket nag kahiwalay kami ni Zach at gano'n ang nangyari saamin ay pipiliin ko narin I cut ang connection namin sa isa't-isa. I don't want that. Kahit gano'n naman na ang nangyari saamin ni Zach ay mga magulang nya parin ang kausap ko at ayokong isipin nila na pati sila nilalayuan ko or iniiwasan ko. I don't want that to happen so as much as possible, iiwasan ko ang mga gano'n pangyayari.

I want them to feel na kahit wala na kaming connection ni Zach sa isa't-isa, still. Gusto ko parin silang makasama at makita.

Kahit 'yong mga magulang na lang ni Zach at 'yung kakambal nya ay okay na ako do'n, e ano pa nga bang magagawa ko? Mukang hindi na talaga mag babago ang isip ni Zach about saamin so yeah, kahit ang pamilya nalang nito ang pakisamahan ko.

I saw tita smiled a bit before she held my left arm. "It's okay, Ija. I understand. Sorry if pati kayo nadamay sa problemang meron kami dati. I'm really sorry for that, Ija," pag hingi ng tawad ni tita kaya mabilis akong napailing-iling.

"No, no, no, tita. I'm fine tita, it's okay. No problem po, huwag nyo na pong isipin 'yon. Okay naman na po 'yung sitwasyon ngayon," mabilis na paliwanag ko dito bago sila nginitian ni tito ng kaunti. I don't want them to feel sorry because of what happened before. Si Zach 'yung nag decide na mag hiwalay kami at labas sila doon at mas lalong walang kinalaman ang problema nila sa nangyari saamin dahil kung anong nangyari saamin ni Zach ay wala silang kinalaman do'n at pareho namin ginusto iyon.

Pareho nga ba, o si Zach lang may gusto? I don't think so.

"Thank you for your understanding, Ija. My son is really lucky to you," biglang singit ni tito kaya agad akong napalingon sakanya pero nakangiti na pala ito saakin.

I gave him a shy smile. "Hindi naman po, tito. The truth is, I'm the one who's more lucky to your son po," nahihiyang sabi ko dito bago napaiwas ng tingin sakanya. It's true! Totoo naman na sobrang lucky ko no'n to have Zach beside me. Nasakanya na ang lahat at wala na akong hihilingin pa no'ng mga oras na mag kasama at masaya kaming dalawa, but just like that... Maaga kaming pinag layo ng tadhana at sinira.

But, what can I do? That's life. I can't do nothing about it. Maybe, Zach is belong to other people that I met to only give a lesson in my life. Iyong mga taong dadating lang sa buhay mo na bibigyan ka lang ng lesson para matuto ka na sa susunod na mangyayari sa'yo... To prepare you in your journey.

I heard tita laughed a bit because of what I did. "Pareho kayong dalawa na maswerte sa isa't-isa kaya no'ng nalaman ko na nag kahiwalay kayo ay talagang nang hinayang ako," I heard tita said again causing me to stopped.