Bütün cümlelerimi, kelimelerimi feda ettim.
Şakaklarımdan, köprücük kemiklerime doğru süzülen terleri hissediyordum. Avuç içlerimdeki kanların yere doğru damladığını, gözlerimdeki yaşların durmadan aktığını ve dudaklarımın ıslaklığını da hissediyord...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Bu hayata başlamadan önce doğmayı ya da doğmamayı seçebilseydik, bu hayata gözlerimi açmamayı isterdim.
Çünkü sevgilisizlik, ucu bucağı olmayan yalanlar, hırs, öfke ve kalpsizlik o kadar fazlaydı ve o kadar her insanın içindeydi ki bir nebze olsun insanın gözü iyilik görmek istiyordu.
Titreyen ellerimi Devrim'in kollarına bastırmıştım. Burnuma gelen kokusuyla ve beni saran kollarının etkisiyle kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Benim akan gözyaşlarımın arasında geçen dakikaların ardından Devrim bir elini gözlerimin altında getirdi ve baş parmağıyla gözyaşlarımı silmeye başladı. Boynuna bakan gözlerimi kaldırıp gözlerine baktım. Devrim'de aynı şekilde gözlerime bakıyordu. "Sakinleş," dedi kısık sesiyle. "Ağlama daha fazla."
"Durduramıyorum ki kendimi," dedim dudaklarımı ısırarak kendimi susturmaya çalışırken. "Durduramıyorum." Elini göz altımdan çekip saçlarıma doğru götürdü. "Yoğun bakımdaymış..."
"Odaya çıkalım," dedi. "Neler olduğunu anlat bana, olur mu?" Dediklerini başımı sallayarak onayladım. Bu sırada odağıma ellerini kapıya sıkı sıkı bastırmış ayakta durmaya çalışan kadın girdi. Pek iyi görünmüyordu. Benim ona baktığımı fark ettiğinde yere düşürdüğü çantayı eline alıp hızlıca toparlandı. Bakışlarımı kadından çevirip Devrim'e baktım. Devrim de benim baktığım yöne, kapıdaki kadına doğru çevirmişti kafasını.
"Bu kadın kim?" Devrim boğazını temizledi, vücudunu hafiften saran gerginliği hissetmiştim. "Daha önce hiç görmemiştim." Göz ucuyla kadına yeniden baktığımda kapıya tutunmayı bırakmış ve dik bir şekilde duruyordu.
"Berrin Akpınar," dedi. "Devrim'in iş arkadaşıyım."
Berrin Akpınar. İsim çok tanıdık geliyordu.
Berrin.
Devrim'in telefon konuşması.
"Hayır," Sesi çok sertti ve ben sesini duyduğum gibi gerilmiştim. "Hayır dedim Berrin Hanım, buraya gelmeyeceksiniz." Bir süre sessizlik oldu karşı tarafı dinledi. Geçen saniyelerin, dakikaların ardından yeniden sesini duydum. "Buraya gelirseniz her şeyi mahvedersiniz. Bunu mu istiyorsunuz?"
Kendimi toparlayıp Devrim'den uzaklaştım. Sabah koruma arıyor deyip Berrin diye bir kadınla konuşuyordu ve o kadına gideceği yer neresiyse her şeyi mahvedeceğini söylüyordu. Berrin Hanım o konuşmanın gecesinde bu evdeydi. Geleceği yer Devrim'in evi miydi ve eğer öyleyse Devrim'in evine gelip neyi mahvedecekti?
