Bütün cümlelerimi, kelimelerimi feda ettim.
Şakaklarımdan, köprücük kemiklerime doğru süzülen terleri hissediyordum. Avuç içlerimdeki kanların yere doğru damladığını, gözlerimdeki yaşların durmadan aktığını ve dudaklarımın ıslaklığını da hissediyord...
Hasbelkader - Rastlantı sonucu olarak, rastlantıyla.
Bölüm Şarkısı: Sophie Hunger - Le vent nous portera
Bu güzel çalışma için ertnaz__88'akocaman teşekkür ediyorum!
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Zaman, acımasız bir bataklıktı.
Ayağımızı bastığımız yerden geri alamadığımız, gittikçe derinleşen bataklığın içinde kendimizi kaybettiğimiz, kaybolduğumuz bir bataklık...
Kurtulmaya çabalıyorduk. Çabalıyorduk ama bir sonuç alamıyorduk. Bataklık gittikçe derinleşiyor, zaman kalbimize neşter gibi saplanıyordu.
Biz insanlar ise bu bataklığın içinde yaşam savaşı veriyorduk.
Benim durmadan çırpındığım bataklık, sevgisizlikti. Ayağımı bastığım toprakta, gözlerimin değdiği manzarada, kulağımın işittiği her seste, aldığım her kokuda, yadsınamaz bir sevgisizlik, üstü örtülemeyecek kadar kötülük vardı.
Bu zamana kadar kötülüklere ev sahipliği yapmış bedenim, bir yabancının sarılmasıyla huzuru tadıyordu. Bedenim bu sarılmaya muhtaçlığından, aldığı huzura odaklanmıştı ancak ben bu sarılmanın yanlışlığını biliyordum.
Biliyordum bilmesine ama ondan ayrılmak için tek hamle bile yapmıyordum.
Devrim'in boyuna yetişemediğim için parmak uçlarımın üzerinde duruyordum. Kollarım ise sıkıca boynuna dolanmıştı. Derin nefesler eşliğinde boynundan gelen güzel kokuyu soluyordum. Gözlerimi sımsıkı kapatmış, dudaklarımı birbirine bastırmıştım. Devrim'e sarılıyordum.
Bir yabancıya.
Yağmur şiddetini arttırdı, rüzgar daha hızlı esmeye devam etti. Siyah saçlarım dalgalanarak Devrim'in yüzüne sert darbelerini savurdu.
Bir rüzgar esti, Devrim'in kokusunu bana getirdi.
Bir yabancıya.
Bulunduğum duruma rağmen içimde şiddetle bu sarılmayı onaylamayan bir Hazan vardı. Bana durmadan bu durumun yanlışlığından, olmaması gerektiğinden, Devrim'in benim için bir yabancıdan farksız olduğunu söyleyip, beni durdurmaya çalışıyordu.
Sonuç başarısızdı. Çünkü kollarım yağmurun şiddetine rağmen hâlâ aynı şekilde duruyor, yüzüm Devrim'in boynunda, gözlerim kapanmış bir halde bekliyordum.
