Chapter 0.1 [Unreleased in Twt]

1.9K 39 13
                                    



Mingyu is unconsciously fixing his things, when his mother snapped him out of his thoughts.

"Gyugyu anak," Mrs. Kim said as she fixes her son's bag. Her son is a working student, studying as a Med student by day, working as a nurse by night. "Ikaw ha, ilang araw ka nang tuliro. Ano bang nangyari? Ayos ka lang ba?"

Mingyu shook his head, "Ako po?"

"Oo anak. Sino pa ba si Gyugyu?"

"Uhmmm...Hehe. Opo...ayos lang ako, Mamu." Mingyu forced a smile.

Mrs. Kim is not convinced by her son's excuse. If there's someone who knew him better, it's definitely her. "Anak...Sabi naman namin sa'yo ni Papu mo, hindi mo naman—"

Mrs. Kim was interrupted when Mr. Kim went inside the house carrying a plastic of lanzones.

Mr. Kim chirped, "Ito na Gyugyu anak! Nakabili rin ako ng mga lanzones."

He added, "Ayan ha! Hindi 'yan 'yung sobrang laki, katamtaman at inisa-isa ko pa para makita kung may lamog."

Mingyu could feel his eyes misting, "Papu...thank you po." he sniffled.

"Ohhh?" Mr. Kim walked towards his son, "Anak bakit ka umiiyak?"

Mingyu denied, wiping his tears away, "Natouched lang po ako."

Mrs. Kim folded her arms over her chest, "Anak, napapadalas pagiging malungkutin ko." she pointed out, "Umamin ka nga sa amin..."

Mingyu's eyes widened in horror, "Hala! Mamu Papu ano po 'yun?"

Mrs. Kim quirked a brow at him, "Ikaw ba kaya ka ganyan, kasi may kasintahan ka na?"

Mr. Kim's expression hardened upon hearing the word kasintahan. Hindi pwedeng magkaroon ng jowa ang anak niya na hindi dumadaan sa kanya.

Mingyu saw how his Papu turned serious. He doesn't have any significant other, yet something transpired between him and a stranger (and his parents don't have to know about it).

His mind was flooded with the memories of what happened, and to this day it has never left him which brings a blush in his cheeks.

"Anak! Namumula ka!"

"Hala! Papu hindi naman po!"

"Nako nako! Anak ha! Hindi naman sa bawal pa pero syempre kailangan naming makilala ni Papu mo 'yun!"

"Malaman ko lang na kaya ka malungkot dahil sa kanya...Tsk!" Mr. Kim did a slicing of neck gesture, "Yari talaga sa akin 'yun!"

Mrs. Kim said, "Kung maari sana 'wag mo muna kaming bigyan ng apo. Pero kung gusto mo, kasal muna ha?"

Mingyu sighed. Alam niyang paulit-ulit pinapaalala ng kanyang mga magulang na ang panahon lang na ibibigay niya ang sarili niya sa isang tao, ay dun sa taong mahal niya at mahal siya — in short, 'yung mapapangasawa niya. Pero wala na eh. Tapos na. Ano pa bang magagawa niya? Tsaka moving on time na.

Alam niyang never naman na sila magkikita nun. Hindi ba?

Mingyu assured his parents, "Opo naman, Mamu at Papu. Tsaka busy po ako sa pag-aaral at pagtatrabaho." he said, "Wala pa po sa isip ko 'yang mga 'yan."

"Pero anak, hindi ka naman namin pinipigilan ang amin lang, sana 'yung taong mamahalin mo, 'yung mapapagkatiwalaan at hindi ka sasaktan ha?"

"Opo."

"O siya bago pa tayo mag-iyakan, magmadali ka na at baka malate ka pa."

.

.

Tachycardia (MinWon AU)Where stories live. Discover now