" Görüşürüz demeyeceğim fakat bir
gün görüşelim "
Aleda anonim bir kişiden gelen mesaj ile kendine bile itiraf edemediği bir şeyi hatırlar
Konuşmayı sürdürürler ve aslında bilinmeyen sandığı kişi kendinden bile iyi tanıdığı birisi...
Dün bilinmeyene yazdığım cesurmesajdan sonra haliyle çocuğun kalbine inmiş bende yaklaşık bir saat onu sakinleştirmek amaçlı mesajlar yazmış fakat hiçbirine cevap alamamıştım.
Şuanda da Hayat ve ben Alara ve arkadaşlarının bizimle olan derdini çözmeye çalışıyorduk.
Aramızda atışma dışında bir olay geçmediği için haliyle bizde bir sonuca varamamıştık.
Koridordaki kalorifere yaslanmış aval aval bize bakıyorlardı.
Ben yine çubuk kraker tıkınırken Hayat sabah sabah nasıl yediğini anlamadığım döner ekmekten yiyordu.
Arkamda bir el hissedip arkaya döndüm fakat arkamdaki el direkt olarak çubuk krakere uzandığı için yüz yüze kaldık Gökay'ı görmemle yutkundum.
Gökay ⬇️
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Gökay eski sevgilimdi.
Abimin haberi yoktu çünkü o sene bu olaylar yaşanırken abim uzaklaştırma cezası almıştı ve evde yan gelip yatıyordu.
Sanırım geçen sene abimin o serseri serbest stilleri en çok işime yarayan olaydı diyebilirim.
Çünkü olanlardan haberi olsa muhtemelen Gökay'ı yaşatmazdı.
Benim Gökay'ı sevme sebeplerimden olan arkadaşlığını bozmamak için abime de bahsetmemiştim.
O zamandan bu yana olabildiğince uzak durmaya çalışsamda şuan ki pozisyonumuz baya (!) uzaktı.
" napıyorsun? " diye fısıldadım sinirle.
Göz göze gelmemizle gözlerimi kaçırdım.
Ne alıyorsa alabilir miydi şuan, daha fazla şu durumda kalırsak hiç hoş şeyler olacağını düşünmüyordum şahsen.
Çubuk krakerimi eliyle sömürdükten sonra birazını benim ağzıma tıkıp gerisini ağzına attı.
Sonrasında kulağıma eğilip
" nefes al " dedi ve gitti.
" ben göstereceğim sana " nefes al " ı " sadece benim duyabileceğim şekilde fısıldadım.
Her olaydan olduğu gibi yaşananlardan haberi olan Hayat olayları idrak edemezken bir bana birde kantinden çıkmak üzere olan Gökay'a bakıp duruyordu.
Sonradan idrak edip
" neydi bu şimdi! "adlı bağırışını sergilemeseydi herşey benim için daha iyi olacaktı çünkü benim görmediğim fakat aslında olayın gerçekleşmesine şahit olan Mert, Hayat'ın bağırşıya kendine gelip Gökay'ı kolundan tuttuğu gibi durdurması bir olmuştu.
Ben ise hiçbir şey yaşanmamış gibi tıkınmaya devam ediyordum.
