1 hafta sonra
Not: arkadaşlar sınıflarının değiştiğini önceki bölümlerde söylemiştim Gökay, Mert, Doruk ve Ege 12. sınıf oldukları için bu sene mezun oluyorlar
Karne günü gelmişti.
Yani Gökaylar'ın bugün okuldaki son günleriydi.
Onu bu koridorlarda görmeyi özleyecektim.
Genel olarak onu özleyecektim çünkü gidecekti.
Dün biletini bile almıştı.
Gözümün önünde hemde.
Mezuniyetine de katılmak istememişti fakat ben zorlayınca kabul etmişti.
Tabii benim de gelmem şartıyla.
Onun yüzünden 3 gündür her yerde elbise arıyordum ve sonunda bulmuştum.
Deren ve Sahra da geliyordu.
Sonat 12. sınıf olmadığı için haliyle Hayat gelemiyordu.
Biz ise bu pazartesi günü uçakla Ankara'ya gidecektik.
Final maçımız için.
Herkes yanımda olacak iken Gökay olmayacaktı.
Çünkü o gün mülakatı ve 2 gün sonrasında ise uçuşu vardı.
Yatakta düşünürken erken kalktığım için aceleci değildim.
Zaten okulumuz her seneki gibi karne saatini öğlen yaptığı için sabahtan okula gitmeyebiliyorduk.
Kapım tıklatılınca annem olduğunu düşünüp
" gel anne " diye uykulu bir sesle mırıldandım.
Kapıdaki kişi ise annem değil Mert'ti.
Kaşlarımı çatıp yatakta doğruldum.
" bir şey mi oldu? "
Saçlarını karıştırıp yatağıma doğru yürüdü.
Hemen önümdeki boşluğa oturup bir süre bekledi.
" gidiyormuş "
Gökay'dan bahsettiğini anlayınca başımı sallayıp onu onayladım.
" bahsetmemişti "
Alayla gülüp
" ne tesadüf bana da "
Dudaklarını birbirine bastırdı.
" zor olacak biliyorum ama- " duraksadı bir süre.
" üzülmeni istemiyorum "
Mert bazen gerçekten bir abi gibi hissetiriyordu.
Şuan ki gibi.
Gözlerimin dolduğu görünce
" gel buraya " açtığı kollarının tereddüt etmeden girdim.
Başımı omzuna koyup kollarımı da beline sardım.
O da bir elini sırtıma koyup diğer elini saçlarıma koydu ve hafif hafif okşamaya başladı.
" Gökay benimde arkadaşım Aleda, ama o karar verdiyse ve o da senin kararlarına karışmıyorsa verdiği kararı sorgulamak veya değiştirmeye çalışmak sana düşmez abicim "
" ama gitmesini istemiyorum ki " burnumu çekip omzuna daha çok sokuldum.
" bende istemiyorum güzelim ama bu fırsatı göz göre göre eliyle itemez "
YOU ARE READING
Görüşelim
Ifjúsági irodalom" Görüşürüz demeyeceğim fakat bir gün görüşelim " Aleda anonim bir kişiden gelen mesaj ile kendine bile itiraf edemediği bir şeyi hatırlar Konuşmayı sürdürürler ve aslında bilinmeyen sandığı kişi kendinden bile iyi tanıdığı birisi...
