ජන්කුක් ටේහ්‍යුන්ග් ගේ ගෙදරින් එලියට බැහැලා ටික දුරක් පයින් ම ගියේ කලුවර මාවතේ වේගයෙන් ආව මෝටර් රථයක් එයා ගාව නවත්තනකොට.
🐸 පුංචි මහත්තයා.. කා එකට නගින්න..
🐰 ආ.. හ්‍යුන්ග්.. ඔයා ආවද මාව ගන්න..
🐸 ඔව් ඉතින්... දන්නවනෙ... මැඩම් කැමති නෑ පුංචි මහත්තයා පරක්කු වෙනවට..
🐰 ඔම්මා ට පාලු ඇති.. අපි ඉක්මනින් ම යමු හ්‍යුන්ග් එහෙනම්. නැත්තම් ඔයාට තමයි බැනුම් අහගන්න වෙන්නේ.. මාව වෙලාවට ගෙනැත් දැම්මෙ නෑ කියලා.
🐸 කොහොමද ටේහ්‍යුන්ග් බේබි මහත්තයා..?
🐰 එයා පෙන්නන තරම් චණ්ඩියෙක් නෙවෙයිනේ හ්‍යුන්ග්....
ජන්කුක් ටේහ්‍යුන්ග් තමන්ගේ ඉස්සරහ දි රතු ගැහුණු පිණි ජම්බුවක් වගේ වෙන හැටි මතක් කරගෙන කිව්වේ හිනාවකුත් මූණට නගාගෙන.
කාර් එකේ සනීපෙට වාඩි වුණ ජන්කුක් මාස තුනකට කලින්, තමන් මේ තරම් ආත්ම ශක්තියක් තියෙන කෙනෙක් වෙන්න හේතු වුණ සිදුවීම ආපහු සිහිපත් කළේ මග දිගට පහු වෙන හෙවනැලි වගේම ලයිට්ස් ගැන අවධානය නොදීම.
_____________________________________
මාස තුනකට පෙර...
මම දැන් ඉන්නෙ මගේ ඔම්මට තුරුලු වෙලා. අවුරුදු ගණනාවක් තිස්සේ මම හොයපු ආදරේ.. ඒ මගේ ඔම්මයි අප්පයි..
🦄ශ්... දැන් අඬන්න එපා පුතේ. ඔම්මා ඉන්නවා ඔයා ලඟ.. කිසිම දේකට දැන් මාව ඔයාගෙන් වෙන් කරන්න දෙන්නේ නැහැ.
🐿️එයාට අඬන්න දෙන්න යුන්ජි.. එයාට මෙච්චර කාලයක් තිස්සේ පිටකරන්න බැරුව හිර කරගෙන ඉන්න දුක නැති වෙනකම් අඬන්න දෙන්න.. මගේ දරුවට එයාගේ පරණ දුක හිතෙන මතක ඒ කඳුළු එක්කම හෝදලා අරින්න ඉඩ දෙන්න...
අනිත් පැත්තෙන් ඉඳන් ජන්කුක් ව බදාගත්ත හොබී කිව්වා.
🐰ම.. මාව ආයෙ දාලා යන්නේ නෑ නේද ඔම්මා...
🦄නෑ කූකි.. කවදාවත් නෑ...
🐿️ හරි සිහියෙන් ද පුතේ ඔයා කතා කරන්නේ. අපි ඔයාව මෙහෙම තුරුලු කරගෙන ඉන්න කොච්චර නම් කාලයක් බලන් හිටියද කියලා දන්නවද....?
