Jacksonville Kingsize

|Hoofdstuk 1|

Shit man. Ik keek gedesoriënteerd om me heen. Alles leek op elkaar en het was drukste van jawelste. Hoe kwam ik ooit bij mijn vliegtuig?. Mensen vlogen om me heen en sommige botsten ook nog eens tegen me aan zodat ik mijn evenwicht verloor. Ik moest me dan ergens aan vast klampen om niet te vallen waar iedereen me kon zien.

Ik besloot om eerst een koffie te gaan halen want ik had nog meer dan een half uur. Mijn koffer had ik ook al op de lopende band gelegd en die misschien eerder in Jacksonville was dan ik. Dit is de 2e keer in mijn hele leven dat ik ooit met het vliegtuig ben geweest. De eerste keer was toen ik 14 was. We zijn toen met z'n alle naar New York gegaan na heel erg lang sparen. En nu ga ik voor de 2e keer naar Jacksonville voor mijn studie om stage te lopen. Gek genoeg heb ik er ontzettend veel zin in. Wanneer krijg nou je zo'n ongelovige grote kans. Als ik straks klaar ben met mijn studie en ik moet een baan vinden. Dan is die zo binnen als er op mijn cv staat dat ik bij het hotel Kingsize heb stage gelopen. Ik zag mijn hele toekomst al voor me.

Bij de eerste de beste Starbucks die ik tegen kwam bestelde ik een cappuccino met een muffin erbij. Beetje zoetigheid kan geen kwaad toch? En ik moest nog wel een tijdje reizen. Ik ging zitten aan een tafeltje en pakte mijn mobiel. Ik opende mijn mail en ik zag dat ik een mailtje had gekregen van April.

Hee Aimée,

Ik had je telefoon nummer niet en wel je e-mail adres dus mail ik je maar even. Hier is mijn mobiel nummer: - sms me even als je in Jacksonville aan komt dan kan ik je best wel ophalen.

Liefs April

Ik zette haar nummer in mijn contacten waarna ik een slok van mijn koffie nam. Toen ik naar de tijd keek, begon de paniek weer op te laaien. O nee. Ik had nog maar 15 minuten. Ik stopte mijn nog niet aangebroken muffin in mijn tas en gooide nog de half volle koffie weg.

Met een ruk stond ik op en haastte me naar mijn goede vliegtuig. Maar toen kwam ik er achter dat ik Aimée was. Het meisje die niet met het openbaar vervoer kan om gaan. Ik liet mijn ogen over het hele vliegveld glijden. Ik kon maar geen bordje vinden waarop mijn vlucht stond. Paniek schoot door mijn lichaam heen. Alleen maar paniek. Het leek wel alsof ik niet meer kon na denken. Snel keek ik weer hoe laat het was. Nog 10 minuten. God ik ga mijn vlucht missen.

In mijn paniekerige staat botste ik per ongeluk tegen iemand op. Vrijwel automatisch zei ik 'sorry'. Ik keek op en zag een jongeman van ongeveer mijn leeftijd staan. Oké misschien ietsje ouder maar dat komt door zijn licht kleurig baartje. Hij had blonde warrige haren en blauwe ogen. Zijn kleren bestonden uit een spijker bloes met een beige broek er onder. En hij had afgetrapte allstars aan. 'Moet ik je toevallig ergens mee helpen? Want ik zag je zo gehaast om je heen kijken'. Zijn stem was zacht en begrip vol. Zoals iemand die je wilt helpen.

'Ja ik zoek de vlucht naar Jacksonville'.

De jongen glimlachte. 'Wat toevallig ik moet daar ook heen. Als je wilt kun je mee lopen?'

Ik knikte gretig van ja. De redding was naar bij. Hij liep naar de rechter kant en dat verklaarde waarom ik mijn vlucht niet kon vinden. Ik liep naar de linker kant

'Ik ben trouwens Legolas Franklin', stelde de jongen zich voor en stak zijn hand uit. Ik pakte zijn uitgestoken hand en zei: 'Aimée Ross'. We glimlachten naar elkaar maar liepen toen in stilte naar ons vliegtuig toe.

In het vliegtuig koos ik snel een plekje bij het raam, zodat als ik wilde naar buiten kon kijken. 'Is het oké als ik naast je kom zitten?' Vroeg Legolas. Ik haalde mijn schouders op. 'Maar natuurlijk'. Hij ging zitten en pakte uit zijn rug zak een dun schrift. Zo onopvallend mogelijk probeerde ik te spieken wat er in het schrift stond, maar ik faalde keihard door half op hem te vallen. 'Omg! Sorry', zeg ik snel terwijl ik weer omhoog schoot. Legolas moest zijn best doen om zijn lach in te houden, 'wil je weten wat ik aan het doen ben?' Ik knikte nog steeds nieuwsgierig. Hij bladerde door het schrift terwijl ik aandachtig aan het kijken was. 'Wauw ben je componist?' Vroeg ik.