Jacksonville Kingsize

|hoofdstuk 31|

Het begon al te schemeren toen we onderweg waren naar mijn huis. Ik stond er op dat ik me omkleedde voordat we uiteten gingen. Jackson had me er van overtuigd dat ik er prima uitzag, maar dat negeerde ik. Ik wilde me gewoon omkleden.

'Pak gelijk je tas in', zei Jackson vanuit de gang. Ik had hem opgedragen om even te blijven wachten, omdat alles sneller ging als hij er even niet was. Hij leidde me nog al af. Dat was een feit. 'Hoezo?' Schreeuwde ik terug. Ik hees me zelf in kokerrok en worstelde me in een panty.

'Omdat we naar mijn huis gaan, daarom'.

Meer hoefde hij niet uit te leggen, ik snapte de boodschap al. Er was een grote kans, nee niet groot. De kans was er dat ik bleef slapen. Dan wilde ik me tenminste de volgende dag gepast kunnen te vertonen. Het was morgen alweer maandag, de gewone werkweek zou dan weer beginnen. Gelukkig de laatste week voor dat de vakantie zou beginnen. Voordat ik weer even terug naar mijn familie kon gaan. Daar verheugde ik me toch wel op, merkte ik. Ik miste mijn broer, mijn lieve maar ook vooral irritante broer. Milano....

Toen mijn tas was gepakt en ik er weer fatsoenlijk uitzag vertrokken we. Ik had geen idee naar welk restaurant we dit keer gingen. 'Je ziet er leuk uit', complimenteerde Jackson me. Ik streek mijn croptop, dat een trui was, glad. 'Waar gaan we eten?'
Hij deed zijn knipper licht aan en sloeg rechts af. 'Mijn huis'.
Mijn ogen werden groot. Mijn handen begonnen te zweten en angstvallig keek ik uit het raam. Geen restaurant. Nu zou het dan echt gebeuren, ik ging zijn huis zien. Waarom vond ik dit zo spannend?
'Waar woon je eigenlijk?' Vroeg ik na een tijdje. Jackson reageerde niet meteen. 'Vlak bij het hotel?'
'Nee, eigenlijk niet. Toen ik uit huis ging besloot ik om zo ver mogelijk weg te wonen'. Jackson lachte, 'ik was nog al een opstandige puber'.
'Hoe oud was je toen je uit huis ging?'
'Jaartje of 18, ik was net klaar met school'.
We zwegen. Ik keek uit het raam en Jacksons hand belande weer op mijn been. Dat was een gerustellend gevoel. Alsof hij het oké vond dat ik hier naast hem zat. Dat hij me mee ging nemen naar zijn huis. Wat was ik benieuwd.

Een tijd later reed Jackson een grindpad op. Een paar meter verder doemde er enorm huis op. Mijn mond viel met verbazing open. Holy shit.
Het leek wel een klein kasteel zo groot was het. Het was wel modern, het huis had grote ramen en een prachtige veranda. Naast het huis was een kuil die naar de garage leidde.

Jackson parkeerde de auto voor het huis en stapte uit om mijn deur open te maken. Ik was te verbaasd om iets te zeggen. 'Wat vind je er van?' Vroeg hij. De woorden leken van ver te komen toen ik stamelde: 'ja mooi, prachtig, super cool'. Ik was verbluft en weer werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt dat hij rijk was. Super rijk.
'Laat je je auto hier staan?' Vroeg ik, terwijl we naar de voordeur liepen. Jackson keek niet achterom en zijn hand verwarmde mijn onderrug. 'Ja, Quinten zet hem wel binnen'. Nog voordat ik kon vragen wie dat was had Jackson zijn antwoord al klaar. 'Dat is mijn hoofdbeveiliger'. Ik knikte, alsof het volkomen normaal was.

Jackson maakte de deur open, duwde hem wijd open en liet mij voor naar binnen gaan. Ik keek mijn ogen uit. Het was groot, de woonkamer, de tv en de bank en zelfs de open keuken. Het was imponerend. 'Woon je hier alleen?' De vraag ontglipte me zonder dat ik het eigenlijk wilde. Het was een stomme vraag. Hij lachte, 'soort van'. Ik wist niet wat hij daarmee bedoelde maar ik ging er verder ook niet op in. 'Mag ik je jas? Miss Ross'. Zijn handen beroerde mijn nek en een zucht rolde over mijn lippen. Die handen waren van goud. De jas gleed over mijn armen, waarna zijn aanrakingen kippenvel over mijn hele lichaam veroorzaakte.
'Heb je het koud?' Zijn warme adem kietelde mijn oor. 'Nee', zei ik ademloos. 'Nee, dat niet-'. Ik werd onderbroken door Jackson die plotseling zijn armen om mijn middel sloeg en me tegen zich aandrukte. Zonder pardon kuste hij me en ik kuste terug. Vol overgave.

Na onze innige zoen belanden we in de keuken. Ik aan de witte bar op een hoge barkruk, en Jackson die twee glazen rosé in schonk. Imponerend kwam hij op me aflopen en overhandigde het glaswijn. Gulzig nipte ik ervan en liet de alcohol zijn werk doen. Een borrel had ik wel nodig.
'Wat wilde mevrouw vanavond eten?' Vroeg Jackson die naast me kwam zitten. Ik liet mijn vingers zenuwachtig langs het glas glijden. 'Wat jij wil'.
Hij schudde stellig zijn hoofd. 'Jij mag kiezen, het mag alles zijn'.
Twijfelend stelde ik voor: 'Entrecôte?'
Hij knikte goedkeurend. 'Maar natuurlijk'.