Jacksonville Kingsize

|Hoofdstuk 17|

Jackson reed soepel naar Aprils appartement, en zette me recht voor de deur af. Ik pakte mijn tas en bedankte hem nog voordat ik uitstapte. 'Graag gedaan Aimée', glimlachte hij waarbij ik helemaal weg smolt. Met gloeide wangen liep naar de deur en probeerde hem open te maken maar, mijn hand trilde zo hevig dat ik bijna mijn sleutel liet vallen. En dat allemaal doordat Jackson die vanuit zijn auto perfect uitzicht had op mijn achterwerk.

Toen dan eindelijk de voordeur open ging, glipte ik zo snel mogelijk naar binnen en trok gehaast mijn jas uit. 'April?' Riep ik terwijl ik mijn sleutels op tafel gooide. Ze zat niet in de woonkamer en ik wist niet zo goed waar ze anders zou zitten. 'Ik ben hier!' Hoorde ik vanuit haar slaapkamer. Een opgeluchte gevoel ging door mijn lichaam heen en ik haastte me snel naar haar toe.

Ik stapte de slaapkamer binnen en ze lag als een verloren vogeltje in bed met haar deken tot aan haar kin opgetrokken. Haar make-up was uitgelopen en zat verspreid over haar hele gezicht. Met dit beeld kreeg ik alleen maar meer medelijden. 'Hé April', zei ik zacht terwijl ik bij haar op bed kwam zitten. Ze schoof een stukje opzij om plaats voor me te maken. 'Wil je me nog een keer uitleggen wat er nou precies is gebeurd?' Vroeg ik.

Ze knikte en ging wat meer rechtop zitten om beter te kunnen praten. 'Hij zei dat hij me terug wilde', begon ze met uitleggen. 'En daar trapte ik natuurlijk weer in'. Ik glimlachte bemoedigend en veegde een plukje haar uit haar gezicht. 'Ik was naar hem toe te gaan, en toen ik daar was begon hij alleen maar zijn excuses aan te bieden en te slijmen'. Een rilling kroop over mijn rug want ik wist al wat er ging komen. 'Hij was natuurlijk stom dronken en toen ik dat zei werd zo ongelofelijk woest'. Gelijk sloeg ik een arm om haar heen trok haar dicht tegen me aan. Ze snikte tegen mijn schouder aan en ik hield haar niet tegen. 'Uiteindelijk ben ik weggegaan maar ik kon nog net zien dat er een half naakt meisje de trap af kwam lopen'. Ik zei niks meer leefde zeker met haar mee. Het is verschrikkelijk om zo uit een relatie te stappen. Zeker nu ze zo gekwetst was. Die jongen was gewoon slecht voor haar, en het is natuurlijk dom om er in te trappen.

'Het spijt me Aimée', fluisterde April. Ik wreef zachtjes over haar arm om haar gerust te stellen. 'Het is niet jouw schuld', mompelde ik naar de waarheid. 'Het is niet jouw schuld dat hij zo'n klootzak is. Geloof me'. Zonder dat April het zelf merkte, verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht.

~

Na nog lang te hebben gepraat waren we allebei naast elkaar in slaapgevallen. Ik werd wakker door April die zich tegen me aan had genesteld. Ik duwde haar voorzichtig een stukje van me af, waarna ik uit bed stapte. Haar gordijnen waren gesloten, en toen ik ze open deed scheen het zon licht de kamer in. Je keek uit over een park achter Aprils appartement. De bomen waren kaal, en de deken van bladeren waren al verdwenen. Nog even en het werd winter. Dan zou het koud worden, en afschuwelijk snel donker. Ergens had ik er wel zin in. Maar dan alleen bij de gedachten van kerstvakantie hebben. Ik had nog helemaal geen idee wat ik met kerst ging doen. Mijn ouders hadden me nog niet gevraagd om naar hen toe te gaan, dus liet ik het maar van hun afhangen. Misschien vierde ik het wel in mijn eentje. Even met helemaal niemand, hoe zou dat voelen?

Vanachter hoorde ik vermoeid gekreun, en lachend draaide ik me om van het raam. 'Hoe laat is het?' Vroeg April die duf uit haar ogen keek. Mijn ogen schoten naar de klok op het nachtkastje die aan gaf dat het al 15:00 uur was. Ik was klaar wakker, en besefte me dat ik die powernap wel nodig had gehad. 'Drie uur 's middags, we hebben dus wel even geslapen'. Ze knikte en sloeg de dekens van haar af. 'Ik voel me kiplekker'. Ik lachte en ging naast haar op bed zitten. 'Dylan uit je hoofd zetten oké?' Zei ik serieus, waarna April haar ogen neer sloeg. 'Het wordt nog moeilijk', ze zei zuchtend. 'Ik weet niet of het me gaat lukken'.

Ik greep haar schouder beet, 'ik geloof in je'. Ze glimlachte en keek me aan. 'Ik ga een sandwich maken. Wil je ook?' Ze stond op en pakte van af de grond een trui die ze aan trok. 'Ja lekker, maar ik ga eerst even douchen', zei ik en stond ook op. April stak haar hand naar me op en verdween de gang op. Ik liep de andere kant op, naar de badkamer. Daar stapte ik onder de douche en spoelde al het slaapvuil er af. Nadat ik klaar was sloeg ik een handdoek om mezelf heen, en vluchtte gauw mijn kamer in. Zonder echt na te denken over wat ik aan ging trekken, trok een lichte spijkerbroek aan, met een wit korte mouwen t-shirt er op. Het was nou niet echt heel modieus, maar ik was toch niet van plan om ergens heen te gaan.