Jacksonville Kingsize

|Hoofdstuk 13|

Het regende nog steeds toen we terug naar Jacksonville reden. Ik was moe en lag uitgeput tegen de rugleuning van de Range Rover. Jackson keek uit het raam, en de afstand tussen ons was weer enorm groot. Ik miste hem nu al.

Mijn oogleden waren zwaar, en ik verlangde hevig naar mijn bed. 'Hoelang moeten we nog rijden?' Vroeg ik slaperig, terwijl ik mijn ogen open probeerde te houden. Jackson draaide zijn gezicht naar me toe, en leek wel alsof hij uit een dagdroom ontwaakte. 'Nog een paar minuten', zei hij zachtjes. 'Wordt je opgehaald?'
Ik knikte, en hoopte dat April het niet vergeten was.

Een tijdje later kwamen we aan bij het hotel en stapte ik uit. Dit keer was het een andere chauffeur die ons terugbracht en niet de deur voor me open hield. Het maakte me eigenlijk ook niets uit. Jackson was ook uitgestapt, en gauw vluchtten we voor de regen naar binnen.

'Bedankt voor de leuke avond', zei ik toen we veilig en droog bij de receptie stonden. Jackson knikte, en een spiertje in zijn kaak spande zich aan. 'Geen probleem Aimée', zei hij.

Ik glimlachte, maar pakte mijn telefoon om vervolgens April te smsen.

Het was misschien wel zenuwslopend geweest, maar als ik hier bleef stage lopen moest ik er toch een keer aan wennen. Daarom bedankte ik hem. Hij zorgde ervoor dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Niet altijd op de goede manier, maar wel op zíjn manier. En die was perfect.

Ik keek via het raam naar buiten en zag tot mijn verbazing de auto van April al staan. 'Ik moet gaan', zei ik zachtjes om niet te bot over te komen. Jackson stopte zijn handen in zijn zakken en keek me aan. Zijn bruine ogen zaten verstopt achter zijn dikke wimpers waar elk meisje jaloers op was. 'Ik zie je morgen weer oké?' Ik knikte verlegen. Morgen zou ik hem weer zien.

'Dag Jackson'.

'Tot ziens Aimée'.

Ik draaide me om en met tegen zin verliet ik het hotel.

~

De verwarming stond op 23 graden waardoor het in de auto te warm was.

'Hoe was het?', vroeg April gelijk toen ik nog maar net zat.

'Interessant', zei ik met een domme grijns van hier tot Tokyo. April keek me met samen geknepen ogen aan. 'Niets anders dan interessant?' Vroeg ze achterdochtig.

Ik grinnikte verslagen. 'Het was super leuk', gaf ik toe. April startte de motor, en de auto kwam brullend tot leven. 'Ben je moe?'

Ik kon alleen maar knikken.

Met mijn wang lag ik tegen het raam aan en staarde naar buiten waar ik niet anders zag dan andere auto's. We reden inmiddels op een snelweg, en het leek wel alsof iedereen haast had. De ruitenwissers stonden op volle snelheid, omdat het nog steeds keihard regende. April had de radio aangezet en Abba met Dancing Queen vulde mijn oren. Het nummer was oud, maar nog steeds heerlijk om naar te luisteren. Zachtjes zong ik mee terwijl April het volume harder draaide. Gelukkig maar want ik kon echt niet zingen.

'OHHHH, see that girl. Watch that scene Diggin' the dancing queen!' Blèrde April opeens keihard mee. Ik schoot in de lach en zong met haar mee. 'You are the dancing queen, young and sweet only seventeen'.

Ze tikte tikte met haar vingers op haar stuur mee op het ritme en ik op het raam.

'Dancing queen, feel the beat from the trambourine oh yeah...'

Het nummer was afgelopen en de reclame verstoorde ons mooie moment. Gauw draaide April de radio uit, en zuchtte. 'Vervloekte radio zender met zijn reclames'.

Ik keek haar ongelovig aan. 'Serieus April? Ga je nu zeiken over de reclame?' Ze knikte hevig. 'Ja zeker', zei ze. Ik schudde mijn hoofd. 'Je bent vreemd April... Onthoudt dat'.