Jacksonville Kingsize

|Hoofdstuk 43|

Om half acht 's ochtens stond ik alweer naast Jacksons bed. Zijn ogen waren nog steeds gesloten, en zijn ademhaling was regelmatig. 'Wordt alsjeblieft wakker', smeekte ik. 'Ik heb je nodig, ik houd van je'. Ik bracht zijn hand naar mijn wang en drukte die er tegen aan. 'Alsjeblieft'. Ik had hem ook echt nodig. Na alles wat er gisteren was gebeurd, had ik zijn advies nodig. Zijn bescherming, zoals hij die me altijd bood. Ik beloofde hem dat ik nooit meer van zijn zijde zou wijken. Elke minuut die voorbij streek zonder dat hij bij bewust zijn was, brak een stukje van mij af. Je kon niet voor eeuwig in een coma blijven, dat wist iedereen. Ook al had de dokter gezegd dat hij buitenlevens gevaar was, er bestond altijd een kans dat hij niet wakker zou worden. En als er iets is dat ik mezelf niet zou vergeven was dat als Jackson het niet zou overleven. Dat zou ik niet kunnen doorstaan.

De uren kropen voorbij. De ene keer was ik aan het sms'en met mijn broer en de andere keer haalde ik koffie uit het koffieapparaat die op de gang stond. Selena kwam in de middag nog langs met lunch. Ik merkte toen pas dat ik verschrikkelijk honger had. Ze had een sandwich met tonijn voor me en ik was haar eeuwig dankbaar. We aten samen naast het bed van Jackson. Verlangend keek ik naar Jacksons serene gezicht. 'Hij wordt echt wakker', zei Selena. Ik zuchtte. 'Hij mag wel opschieten'.
Selena glimlachte, 'ik denk dat hij zijn best doet. Maar sneller dan snel kan niet'.
'Ik weet het, ik weet het'.
'Jackson moet gewoon herstellen, hij is sterk, maar dat ongeluk heeft zijn tol geeïst'.
'Als hij wakker wordt, moet ik dan vragen wat er precies gebeurd is? Ik heb zo'n gevoel dat het met Fabian of Legolas te maken heeft', zei ik bedenkelijk.
Selena ging verzitten. 'Ik denk dat het het beste is als we weten wat er gebeurd is. De waarheid is altijd beter'. Ik knikte, maar ik was bang dat Jackson me het niet zou vertellen. Dat er iets was gebeurd dat ik niet mocht weten. Toch hoopte ik dat hij me genoeg vertrouwde om het me te vertellen. Ons zwakke punt was communicatie. We moesten aan elkaar kunnen vertellen wat er in je om ging. Praten is belangrijk, net zo goed als vertrouwen. Je moet een team zijn, niet elkaars vijanden waarbij alles op scherp staat. Lust is één ding, maar liefde en steun aan elkaar hebben is misschien wel het meest nodig voor een goede relatie. Ik was zeker van plan om dat Jackson te vertellen, zodat wij het zouden redden. Zo dat ik voor altijd aan zijn zijde kon blijven. Want als hij dat toe liet, dan was dat het enige dat ik nog wilde.

Plotseling ging de monitor waar Jackson aan lag als een gek te piepen en keek ik paniekerig naar Selena. 'Roep een zuster!' Zei ik gehaast. Selena reikte naar een rode knop aan de andere zijde van Jacksons bed en drukte er op. Al gauw kwam een verpleegster de kamer binnen. 'Wat is er aan de hand?' Vroeg ik toen ik de verpleegster allemaal slangetjes zag verplaatsen. 'Hij wordt wakker', glimlachte ze. Mijn hart maakte een sprongetje. Ik greep Selena's hand vast en kneep er in. Ik was zó blij dat hij wakker zou worden. De verpleegster keek ons aan en zei: 'er mag helaas maar één iemand in de kamer te gelijk zijn als hij wakker wordt'. Selena knikte en liep naar de deur. Ik wierp haar een dankbare blik toe, maar draaide me toen om naar Jackson. Ik liet mezelf op de stoel naast hem zakken en pakte zijn hand vast. Zijn ogen gingen open en ik voelde tranen opkomen. 'Hoi', fluisterde ik terwijl hij me strak aan keek. 'Aimée', zei hij zacht. Hij maakte zijn hand uit de mijne los en verplaatste hem naar mijn wang. 'Je bent hier', zei hij. Ik knikte. 'Natuurlijk ben ik er', zei ik. 'Ik zal er altijd voor je zijn'. Jackson ging wat rechterop zitten en bracht zijn andere hand naar mijn andere wang. 'Ik hou van je Aimée'. Toen trok hij me naar zich toe en kuste me. Zijn lippen weken van elkaar, maar ik trok me zachtjes terug. Lachend zei ik: 'rustig aan, je bent net uit een coma ontwaakt'. Een flauw glimlachje hing rond zijn mond. 'Kan me niet schelen, ik heb je zo gemist Aims'.
'Ik heb jou ook heel erg gemist Jackson'. Of moest ik zijn hele naam zeggen?
'Ik hou van je Aimée, ik hou zoveel van je', mompelde hij. 'Niet meer weg gaan, alsjeblieft dat trek ik niet'. Ik keek hem strak aan waarna ik stellig zei: 'Ik beloof je dat ik niet meer weg ga, maar dan moet jij me ook iets beloven'. Jackson knikte, en wreef met zijn duim rondjes over mijn verhitte huid. 'Beloofd, ik vertel je alles wat je wilt weten'. Ik nam een hap lucht, alsof er te weinig zuurstof in deze kamer was. Ik had zo'n gevoel dat mijn vragen hem niet zouden aanstaan, maar dat moest dan maar. 'Ik denk dat het beter is als ik mijn vragenvuur voor later bewaar', zei ik met een flauw glimlachje. Jackson knikte bedenkelijk. 'Volgens mij wil je eerst weten waarom ik in eerste instantie in het ziekenhuis lig hè?' Ik kon hem geen ongelijk geven dat dat inderdaad mijn eerste vraag was. 'Ja', zei ik. 'Dat wil ik ontzettend graag weten'.
Jackson zuchtte zachtjes voordat hij begon met vertellen.
'Toen je weg was gegaan voelde ik me enorm klote en ik kon me niet meer herinneren wanneer het de laatste keer was dat ik me zo leeg had gevoeld. De frustratie en verdriet dronk ik weg, en liet Selena al mijn werk opknappen bij het hotel. Ik weet dat dat verkeerd van me was, maar zonder jouw functioneerde ik gewoon niet. Ik moest je bij me hebben, maar je was er niet'. Het laatste zei hij zachtjes en ik voelde me schuldig. Ik haatte mezelf dat ik weg was gegaan en hem zo had achter gelaten. 'En toen?' vroeg ik.
'Een paar dagen nadat je weg ging besloot ik dat Fabian een klootzak was en ben ik hem gaan opzoeken. Ik haatte hem omdat hij jou lastig heeft gevallen, en ik haatte hem omdat hij Legolas heeft gepusht om jou leuk te vinden en-'.
'Ho wacht!' riep ik uit. 'Legolas, als in zijn neef? Wat heeft hij er mee te maken?'
Jackson hield zijn hoofd schuin. 'Legolas vind je leuk, maar dat komt omdat Fabian hem zowat aan je heeft gekoppeld. Ik bedoel, het is geen toeval dat je hem hebt ontmoet voordat je überhaupt één stap in Jacksonville had gezet'.
Mijn mond hing open van verbazing. 'Maar ik heb hem ontmoet in het vliegtuig, hij komt ook uit Louisville'. Jackson schudde zijn hoofd, en ik kon het nauwelijks bevatten. 'Ik, ik snap het niet meer', stamelde ik als een klein kind.
'Fabian heeft ervoor gezorgd dat je Legolas in het vliegtuig ontmoette. Hij had alles al gepland voordat je enig besef had van het bestaan van dit alles'.
'Hoe dan?'
'Omdat hij informatie van het hotel heeft gestolen. Daarom. Je weet dat mijn vader je als student in de gaten heeft gehouden, daardoor ben je mijn stagiair geworden. Dat wist je. En Fabian is er ook achter gekomen en wilde er koste wat het kost een stokje voor steken dat jij interesse voor me zou ontwikkelen. Hij schakelde zijn neef in om jou bij me weg te houden'. Even was Jackson stil. 'Gelukkig is dat niet gelukt'.
Mijn hele wereld werd zojuist op zijn kop gezet. Hoe heb ik al die tijd kunnen denken dat Legolas een echte vriend was geweest? Hoe kon ik zo stom zijn! Ik kon nog wel uren hierover piekeren maar ik moest weten waarom Jackson in het ziekenhuis was beland. 'Waarom lig je nu in ziekenhuis? Jackson, ik wil het weten'.
'Omdat ik Fabian ben wezen opzoeken en dat liep niet goed af. Toen ik zijn schijnheilige gezicht zag kon ik me niet beheersen. Ik ben op hem afgevlogen, maar hij verdedigde zich goed'. Ik sloeg mijn blik neer, terwijl hij verder sprak. 'Uiteindelijk had ik hem nog een goede klap verkocht waarna ik me uit de voeten maakte. Maar doordat ik ook een paar goede stoten had moeten incasseren was ik nogal buiten mijn doen, en daardoor ben ik tijdens het rijden de controle verloren. Het enige waar ik aan kon denken waren mijn handen om Fabians nek en jouw ogen. Ik dacht dat ik je had verloren en dat moest ik hem betaald zetten. Maar nadat ik die gedachtes had verdrongen was het te laat. Van het een op het andere moment zat de neus van mijn auto tegen een boom aan geplakt. Ik herinnerde me alleen nog rook en een intense pijn in mijn hoofd, toen ben ik flauw gevallen'.  
Ik zat verslagen in mijn stoel en mijn hoofd begon te tollen. 'Waarom Jackson? Waarom heb je jezelf zo in gevaar gebracht?' Ik begreep niet dat hij zo onverstandig kon zijn geweest. Jackson liet zijn hand langs mijn kaak naar beneden glijden en bleef hangen bij mijn hart. Zijn ogen volgde zijn handelingen en mijn ademhaling schoot omhoog. 'Omdat ik mezelf niet meer in de hand had', zei hij. 'En ik weet dat het geen excuus is, maar-'
Gauw onderbrak ik hem. 'Het gaat niet alleen maar om andermans fouten, maar het gaat ook om jezelf. Als jij niet naar Fabian toe was gegaan, was je nooit in een coma beland. Dat moet je goed beseffen'. Jacksons lippen weken van een, maar hij hield wijselijk zijn mond en knikte enkel. 'Blijf alsjeblieft bij me', smeekte hij toen. 'Ik hou van je Aimée, en ik zal nooit meer iets voor je verzwijgen. Dat beloof ik je'. Ik wilde zijn belofte maar al te graag aannemen. De uren verstreken en ik had eindelijk mijn hele hart gelucht. Ik vertelde hem over de actie van Fabian en Legolas in het hotel en Jackson beloofde me dat het nooit meer zou gebeuren. Ik vertrouwde er op dat Jackson daarvoor zou zorgen. Die twee mannen zouden nooit meer een stap in hotel zetten voor de rest van hun leven. En ik wilde ze ook nooit meer zien. Dat hoofdstuk was afgesloten.

De zon was al onder, wanneer ik Selena op belde om te vragen of zij bij Jackson wilde langs komen. Ik had Jackson al lang genoeg voor mezelf gehad, besloot ik. Het liefst had ik hem helemaal voor mezelf gehad, maar dat was niet eerlijk tegenover anderen. Ik was verbaasd dat ik nog niks van zijn vader had gehoord. Wist hij überhaupt wel dat zijn zoon in het ziekenhuis lag? 'Is er iets?' vroeg Jackson die het opmerkte dat ik een tijdje stil was. 'Weet je vader dat je in het ziekenhuis ligt?' vroeg ik.
Hij knikte. 'Ja, hij was de eerste die het te horen kreeg'.'
'Maar je lag toen al in coma toch?'
'Ja dat klopt'.
'Zal ik tegen hem zeggen dat je wakker bent?' Jackson haalde zijn schouders op. 'Hij komt er vanzelf wel achter dat ik wakker ben. Het ziekenhuis belt hem automatisch als er veranderingen plaats vinden. Zo gaat het altijd'.
'Altijd?'
'Je weet wel, het vele vechten heeft me zeker wat verwondingen bezorgd. Ik heb wel vaker in het ziekenhuis gelegen'.
Ergens vond ik het fijn om te weten dat het alleen daarvan kwam. Ik had het idee dat ik nu alles over hem wist. Maar ook echt alles.
Heel langzaam stond ik op, maar ik kon Jacksons smekende ogen nauwelijks weerstaan. 'Ik wil niet dat je weg gaat', zei hij. 'Ik ook niet', zei ik. 'Maar anderen willen je ook zien en je mag nog niet meer dan een persoon in je kamer hebben dus ik moet wel'. Jackson trok een pruillipje en ik lachte. 'Dat staat je niet'.
'Wat niet?'
'Pruilen'.
'Weet ik'.
'Ik ga, maar ik beloof je dat ik morgen weer langs kom', zei ik nog voordat ik de deur uit liep.

********************************
Het heeft een tijdje moeten duren, maar hier is dan eindelijk weer een hoofdstuk. Ik heb heel erg een dipje met schrijven, waar ik super erg van baal. Dus waarschijnlijk zal het weer een tijdje duren voordat er weer een nieuw hoofdstuk online komt. Mijn oprechte excuses hiervoor. Hopelijk vonden jullie dit hoofdstuk een beetje leuk, want ik ben er niet zo ondersteboven van. Laat me vooral weten wat je er van vond x

Lots of Love Tian.