შანსი/chance (დასრულებული)

თავი 3

მაგრამ ეს ფიქრები წამში გაფანტა ერთმა ადამიანმა...

თვალი მოვკარი და ვეღარ მოვაშორე. იქვე გავშეშდი. თითქოს ყველაფერი გაჩერდა. ვიგრძენი თუ როგორ გაჩნდა ჩემს გულში პატარა ნაპერწკალი. იმ წამს მის გარდა ვერავის და ვერაფერს ვერ ვხედავდი.

სუჯინი-ჰაიუნ! ჰაიუნ! რა გჭირს? რას უყურებ?

*თვალი ჩემს მზერას გააყოლა და გაიცინა*

სუჯინი-იონჯუნს უყურებ?

სუჯინი ჩემი სახის წინ ხელს მიფრიალებდა, მე კი ისევ გაშტერებული ვიყურებოდი.

სუჯინი-ჰაიუნ! ჰაიუნნ! აქ ხარ? გამოფხიზლდი!

ბოლოს ლოყაზე ხელი ცოტათი შემომარტყა.

მე-ჰა? რა? რა ხდება?

სუჯინი-რა გეტაკა? ესე მოგეწონა?

მე-მომეწონა კი არა მგონი შემიყვარდა.

ლოყები ამიწითლდა და ამის დანახვაზე სუჯინს სიცილი აუტყდა.

მე-სუჯინ, ვინ არის? ჩვენ კლასშია? რამდენი წლისაა? სად ცხოვრობს? კარგი ბიჭია? როგორ სწავლობს?

სუჯინი-კარგი, დაწყნარდი, ყველაფერს გეტყვი რაც ვიცი ოღონდ ჯერ კლასში შევიდეთ.

მე-კარგი.

მე და სუჯინი სკოლაში შევედით და დირექტორის კაბინეტისკენ წავედით. კაბინეტში შევედი სუჯინი გარეთ მელოდებოდა, მერე ორივე კლასში შევედით. ყველა ჩემს გარშემო შეიკრიბა. კითხვები მაყარეს და მაყარეს.

???-რა გქვია? სად ცხოვრობ? აქ რატო გადმოხვედი? შენ და სუჯინი ერთმანეთს იცნობთ? საიდან ხარ?...

სუჯინი-აბა ეხლა ყველა თქვენს ადგილებზე დაბრუნდით! უკან გინდათ გააქციოთ ეს გოგო?!

*ყველა თავის ადგილებზე დასხდნენ*

სუჯინი-მასწავლებელი რომ მოვა მაშინ გასცემს პასუხს ყველა თქვენს კითხვას. *მერე მე მომიბრუნდა* წამოდი ჩემს გვერძე თავისუფალი ადგილია და იქ დაჯექი.