შანსი/chance (დასრულებული)

თავი 34

დედამ აღარაფერი მითხრა და ამიტომ გაცეცხლებული მისაღებ ოთახში გამოვედი, დივანზე დავჯექი და ტელეფონი ავიღე.
___________________________

მე-ჰიუნჯინ.

ჰიუნჯინი-რა ხდება?

მე-ჯერ ხელებს მოგაჭრი მერე ფეხებს და უკუღმა მიგაკერებ.

ჰიუნჯინი-ჰაიუნ, რა დავაშავე? რა გინდა?

მე-რატომ უთხარი დედაჩემს ეგგგგგგგგგგგგგგგ!!!???!!??!

ჰიუნჯინი-ჰაიუნ კარგი რა... გუშინ ჩვენთან იყო და კარტში მომიგო და სურვილი ეგ იყო...

მე-ღმერთო ჩემს ცხოვრებას ვერ ვიტან. 😭😭😭

ჰიუნჯინი-ჰაიუნნნ... 😁😁

მე-რა ჯანდაბა გინდა?

ჰიუნჯინი-გავიგე გუშინ რაც მოხდა. 🤭🤭😁

მე-🖕🏼🖕🏼
__________________________

როგორი იდიოტია ღმერთო. კარტიო ხალხო კარტიო???? რატომ ეთამაშა???

ეხლა დედა წამიღებს ტვინს თვისი ლექციებით, აღარ შემიძლია...
.
.
.
.
.
.
ფელიქსთან მომხდარი ამბავის შემდეგ რამდენიმე დღე ერთმანეთს თვალებში ვერ ვუყურებდით. თავიდან არ ამომდიოდა ის კოცნა და... არაფერი დაივიწყეთ. ხო და მოკლედ საშინელ მდგომარეობაში ვარ აღარ ვიცი რა ვქნა.

*Time skip*

ჰიუნჯინი-აბა თანახმა ვინაა?

მე-მე.

ყველა-ჩვენც.

ჰიუნჯინი-ძალიან კარგი. ესეიგი ერთ კვირაში ჩემს აგარაკზე მივდივართ იეეეს.

ჩანგბინი-ხო მარა ფელიქსი არაა აქ. დაველოდოთ, მოვიდეს იმასაც ვკითხოთ.

ჰიუნჯინი-ოჰ იმას ვინ კითხავს, ჩვენ რო წავალთ ეგეც წამოგვყვება.

ცოტახანში კარზე კაკუნი გავიგონეთ.

ჩანი-ფელიქსი იქნება.

მე-მე გავაღებ.

კარებთან მივედი, გამოვაღე და რა დამხვდა... მომღიმარი ფელიქსი.