თავი 37

252 18 72
                                    

"მეორე დღე*

დღეს მთელი დღე უხასიათოდ ვიყავი. აბა რატო? იონჯუნისა და სუჯინის გამო. უბრალოდ არ მესმის ასეთი საზიზღარი რანაირად შეიძლება იყო რაა.

გუშინდელი ბრაზი დოიუნთან ამოვანთხიე დღევანდელი კი ფელიქსთან. მარტო ამ ორმა იციან იონჯუნზე და სუჯინზე.

ფელიქსს როცა ეგ ამბავი მოვუყევი რათქმაუნდა დოიუნისგან განსხვავებული რეაქცია არ ჰქონია უბრალოდ უფრო ისტერიული და გადამეტებული. იონჯუნის სახელი ვახსენე თუ არა კარისკენ გარბოდა უკვე.

ფელიქსი-ჰაიუნ არ მესმის ასე მშვიდად როგორ ხარ. როგორ გაბედეს ეგეთი რაღაცეების თქმა. პატიება რა ნამუსით გთხოვეს არ მესმის. თან მერე უარი რო უთხარი ჯანდაბაშიც წასულხარო ეგრე არ გითხრა იმ ნაბიჭვარმა??? კარგი რა ჰაიუნ.

მე-და აბა მაშინ რა გავაკეთო? გამაგებინე? ვცემო??

ფელიქსი-კი!

მე-შენ კარგად თუ ხარ? ცემა რას შეცვლის?

ფელიქსი-ღირსები არიან!

მე-კარგი რა, ოF. იონჯუნი კარგი მარა სუჯინს ხელს ვერ დავაკარებ.

ფელიქსი-რატომ?

მე-ორსულადაა, ბავშვს რამე რო დაემართოს? იმან რა დააშავა?

ფელიქსი-მერე გეთქვა აქამდე!

მე-რატომ მიყვირიხარ!!??

ფელიქსი-მაპატიე!

მე-ვერ ხარ!

ფელიქსი-ვიცი!

მე-ღმერთო...

ფელიქსი-კიდე რო შეგხვდნენ რას აპირებ?

მე-აზრზე არ ვარ...

ფელიქსი-ხოდა მაშინ ამიერიდან მარტო აღარსად გაგიშვებ სულ შენთან ერთად ვივლი და როცა შეგხვდებიან მე დაველაპარაკები.

მე-სერიოზულად?

ეს ბიჭი ვერ არი, მაგის დალაპარაკება ვიცი მე.

ფელიქსი-სრული სერიოზულობით გელაპარაკები.

მე-შენი საქმე არ გაქვს?

შანსი/chance (დასრულებული)Where stories live. Discover now