თავი 29

260 16 65
                                    

ფელიქსი-სადმე შემხვდება და მერე ვეღარ გადამირჩება.

მე-შენ ხომ ვერავინ ვერაფერს ვერ შეგაგნებინებს რა.

ფელიქსი-ვიცი. *თვალი ჩამიკრა*

თვალის ჩაკვრით მივხვდი რაც იგულისხმა და ეხლა რო რაღაცას გავუქანებ მერე ნახავს ეს.

მე-დაოკდი.

ფელიქსმა ნიკაპი ხელზე ჩამოიყრდნო და ყურება დამიწყო.

ფელიქსი-არა.

*თვალები გადავატრიალე*

ფელიქსი-ვიცი რომ მოგწონვარ.

ვაიმე. არა ჰაიუნ გეთამაშება დამშვიდდი გოგოები არ გაგწირავდნენ.

მე-მართლა? *ეშმაკურად ჩავიღიმე*

მეც ფელიქსს მივბაძე და ნიკაპი ხელზე ჩამოვიყრდნე. ფელიქსსა და ჩემს შორის დაახლოებით ათი სანტიმეტრი იყო.

ჩემი პასუხისა და ქცევის გამო ფელიქსი თავიდან დაიბნა მერე ისევ განაგრძო.

ფელიქსი-აჰამ.

მე-ჰოო? და ვინ გითხრა?

ფელიქსი-ჩიტმა მომიტანა ამბავი.

მე-მაგ ჩიტს ეტყობა ტვინში უჯრედები აკლია.

???-რა საყვარელი წყვილი ხართ.

მე და ფელიქსმა თავები იმ მოხუცი ქალისკენ შევატრიალეთ.

მე-ჩვენ არ-

ფელიქსი-მადლობა. *გაიღიმა*

მე-ვერ გიტან.

ფელიქსი-მეც მიყვარხარ. *კოცნა გამომიგზავნა*

ნერვები მომეშალა ამიტომ ტელეფონს და ჩანთას ხელი დავავლე და კარებისკენ დავიძარი.

ფელიქსი-მოიცა...

მე კარიდან გავედი, მანქანაში ჩავჯექი და ხელები გადავაჯვარედინე.

ფელიქსი ცოტახანში კაფედან გამოვიდა და მომღიმარი სახით მანქანისკენ სვლა დაიწყო.

ფელიქსი-პარკში გინდა?

მე-არა.

ფელიქსი-აბა?

შანსი/chance (დასრულებული)Where stories live. Discover now