თავი 36

242 17 81
                                    

ღმერთო ეხლა რა გავაკეთო. ჯანდაბა როგორ არ მინდა მაგათი ნახვა, მომაშორეთ.

აზრზე მოვედი და წასვლა ვცადე მაგრამ ისინი უკვე ჩემთან ძალიან ახლოს იყვნენ.

იონჯუნი-ჰაიუნ? შენ ხარ?

სუჯინი-ჰაიუნ? მართლა შენ ხარ? როგორ შეცვლილხარ.

მე-გამარჯობა...

იონჯუნი-როგორ ხარ?

ცუდად!

მე-კარგად ვარ, თქვენ როგორ ხართ?

სუჯინი-ჩვენც არაგვიშავს.

იონჯუნი-აბა რას შვები? რა არის შენსკენ ახალი?

ნამდვილი მეგობრები ვიპოვე🙄

მე-რავი დიდად არაფერი უნივერსიტეტში რამდენიმე მეგობარი შევიძინე. დანარჩენი არაფერი არ შეცვლილა. თქვენსკენ რა ხდება?

ღმერთო გეხვეწები მომაშორე ეს ხალხი. თავს ვიკავებ რომ რამე არ ვუთხრა.

სუჯინი-ჩვენთან?... ერთი თვის ორსული ვარ.

აჰა მოუსწრიათ, ამათი შვილი მეცოდება. საწყალი ბავშვი.

მე-ვ...ვა გილოცავთ.

იონჯუნი-მადლობა.*გამიღიმა*

მაგ ლამაზ სახეს რო აგახევ მერე გაიღიმებ კარგად.

მე-კ...კარგით აბა გ...გამიხარდა თქვენი ნახვა. კარგად.

იონჯუნი-მოიცა. ჰაიუნ რაღაც მინდა გკითხო.

მე-რა არის?

იონჯუნი-შენ... გვაპატიე?

მე-არა.

ეგრევე მივახალე პასუხი.

სუჯინი-მაშინ ისე რატომ იქცევი თითქოს არც არაფერი მომხდარა.

მე-აბა რა გავაკეთო თმებში გვწდე და აქეთ-იქით გითრიო? მე მაგნაირი ადამიანი არ ვარ.

ხმა არც ერთს არ ამოუღია.

მე-ან საერთოდ უკვე ორი წელია იმის გარკვევას ვცდილობ თუ რატომ გააკეთეთ ეს ყველაფერი. არ მესმის.

შანსი/chance (დასრულებული)Where stories live. Discover now