Chase Of Love ( TKS #1 - Completed )

Chapter 35

This will be the last chapter. I hope you enjoy reading this CHASE OF LOVE.

______________________

Simula nung makilala ng mga Roquero ang kambal, palagi nilang sinasama ang dalawa sa kung saan man sila nagpunta. Hindi na rin ako nagreklamo, dahil alam ko naman na hindi nila pababayaan si Zaedy at Zacer. Ini-spoile rin nila ang dalawa, kahit ano na lang ang binibigay.

Nag usap na rin kami ni Zachary. Nasa akin ang kambal simula Thursday hanggang Sabado. Nasakanya naman ang kambal simula Monday hanggang Wednesday. Pumayag naman siya, at nasakanya ngayon ang kambal dahil lunes ngayon.

Sakanya rin matutulog ang dalawa. Hindi na rin nagtanong ang dalawa kung bakit ganon yung set up namin. Alam kong nagtataka sila.

"Satingin mo Daisy?" I asked her.

Andito kami sa Caffe, malapit lang ito sa village ni tinutuloya namin. Nag uusap kami tungkol sa sinabi sa akin ni Zachary nung nakaraang araw. Hindi ako naniniwala na hindi niya anak ang anak ni Karina.

Sinabi niya rin sa akin na, hindi na raw sila ni Karina. May asawa na raw ito, kaya niya raw kasamang ang batang babae na yun dahil hinabilin raw ni Karina sakanya dahil may gagawin raw itong trabaho. Hindi naman ako naniniwala, dahil pagod na akong maniwala sa sinasabi niya.

Pano ko paniniwalaan ang lalaking sinaktan ako ng todo, dahil lang sa babaeng yun. He's so mad that time when I push Karina. Sinabi niya rin na anak niya ang dinadala ng babaeng yun. Kaya sino ang maniniwala na hindi niya anak ang anak ni Karina? And I saw them. They're happy.

"It's true." Daisy sipped in her coffe, while staring at me. "He loves you more than anything else."

Napatawa naman ako ng pagak dahil sa sinabi ni Daisy. He loves me? Liers.

"Siya? Mahal ako?" I chuckles. "Malabo Daisy!" Natatawang sabi ko, habang nalalasahan ko na tabang sa bibig ko.

"He really loves you Kaedy." Her voice become serious. "I know him more than you know him. He's my childhood friend after all. I saw how he looked at you while you're not looking at him. He stared at you with full of love." Daisy crossed her arms.

Natigilan ako dahil sa sinabi niya. Sabihin na nating mahal ako ni Zachary, pero sinaktan niya parin ako. Yung sakit na pinaramdam niya sa akin, ay siya ring pagkawala ko ng tiwala ulit tungkol sa pagmamahal. I know I love him too, until now. But I'm scared.

"I know you're scared to accept him again, but think your twins Kaedy. They want a happy family, they want him." She hold my hand. "Try to give him another chance. It's your decision Kaedy." Daisy said softly while smiling at me.

Her smile is beautiful. She's like an angel. Her face is angelic and innocent, but I know behind that face, is the real Daisy.

Pagkatapos ng pag uusapn namin ni Daisy, ay umalis agad ito dahil may gagawin pa raw siya. Hindi ko alam kung anong gagawin niya, at hindi ko na rin inalam. Umuwi na rin lang ako, kaya heto mag isa ako dito sa bahay. Nasa loob ako ng k'warto ko nag iisip tungkol sa sinabi ni Daisy.

Gusto ko mang pagbigyan si Zachary ng isa pang pagkakataon. Pero hindi ko kaya, natatakot ako na baka masaktan na naman ako, at masali ang mga anak ko. I'm scared to accept him. I can't risk my heart again to the same person who broke it.

Ang hirap ng mga pinagdaanan ko noon dahil sakanya. Nahirapan rin akong hanapin ang sarili ko at buohin, ayokong masira naman ako ulit dahil baka hindi ko na kakayanin.

'Think your twins Kaedy.'

Biglang pumasok sa isip ko ang salita na binitawan ni Daisy sa akin kanina. I bit my lower lip while thinking about our situation. Hindi ko pa alam ang gagawin ko. Alam kong ang mga anak ko ang mahihirapan sa sitwasyon namin ngayon, pero...

"Aish!" Napasabunot ako sa sarili kong buhok. Mababaliw ako sa kakaisip kung anong gagawin.

Napabalikwas ako sa kama ng biglang bumukas ang pintoan ng k'warto ko. Napaawang ang labi ko ng makita si Zachary. He smiled at me.

"Ang dalawa?" Agad na tanong ko ng makita siya.

"Nasa baba, kasama ang pinsan mong si Kelly." Sagot niya at tuloyan ng pumasok sa loob ng k'warto ko.

"Ginagawa mo rito?" Tinaasan ko ito ng kilay.

"Nakapag isip ka na ba?" He asked. His voice is soft.

Napaiwas ako at binaling sa ibang direksyon ang tingin ko. Naiilang kasi ako sa klase ng tingin niya sa akin.

"Oo, nakapag isip na ako" Napalunok ako at tumingin sakanya ulit. "No, ang sagot ko." Matapang kong sinalubong ang tingin niya at sinabi ang sagot ko sa tanong niya nung nakaraang araw.

"N-no...Bakit?" Sabi niya sa mahinang boses.

Nakita ko ang sakit sa mga mata niya dahil sa sinagot ko. Namumula na rin ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Unti unting nawalan ng emosyon ang mata niya. He licked his lower lip.

"Oo nga no, anong karapatan kong humiling sayo na tanggapin mo ulit ako. Sinaktan at pinagtabuyan kita, kaya bakit ka nga babalik sa taong sumira sayo." He chuckles.

Ramdam ko ang sakit sa boses niya, pero wala namang emosyon ang mga mata niyang nakatitig sa akin. I feel pang on chest. My heart skipped a bit. He's hurt. Namumula na rin ang berde niyang mga mata dahil sa luhang pinipigilan niya.

"May pupuntahan pala ako, ikaw muna ang bahala sa kambal." Sabi niya at tinalikuran ako. "And I'm sorry for hurting you." Tuloyan na siyang lumabas sa k'warto ko.

Tumulo ang luha sa mga mata ko habang hinihimas ang dibdib ko. Hindi ko alam kung bakit ako nasasaktan dahil sa nasaktan ko siya. Mas double yung sakit dahil nasaktan ko siya sa naging sagot ko.

Love is not an obligation that we have to fulfill, instead it an opportunity that we must seize. Stop getting obsessed with love and focus on what you really want in a relationship.

All of us want true intimate love that is honest and gives us security and makes us feel good about the chemistry and boding that we have with our partner. But we start chasing love, and we begin chasing a person, instead of the feeling of love, we feel pain.

That's what happened to me 5 years ago. Dahil sa kakahabol ko sakanya noon, imbis na pagmamahal ang maramdamam ko sakanya, ay nagiging sakit pala. Kaya hindi ko na kasalanan kung hindi pa ako handa at ayaw siyang bigyan ng pagkakataon para patunayan sa akin yung pagmamahal na sinasabi niya.

It's already too late. My trust for him, it's already gone. Mahirapan sa akin na magtiwala ulit sakanya, dahil sa nangyari. I'm scared. Dahil baka hindi na naman kami mag wo-work at masasaktan ulit ako. Masakit man sa akin ang naging disisyon ko, pero alam kung ito ang makakabuti para sa aming dalawa.