Bir elveda bile ağır gelirmiş,
Terk edilmiş tüm yüreklere.
Ki bazı elvedalar,
Dile getirilemezmiş;
Çünkü gözlerden anlaşılırmış bazı vedalar,
Gözyaşları, kalbinden akarmış bazı insanların.
Gitme, diyemezlermiş,
Kimsenin dilinden dökülmezmiş veda sö...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SİTANSEL CEMİYETİ
13.BÖLÜM
İSYANKÂR VE İNSAFSIZ
Yara izi içselken yardan, diğer türlüyse insafsızlardanmış. Bu eğer Sitansel'de ise, feda edenler bilin ki insafından kısmış.
Sadece on saniye.
Sevda beni aramıştı, kapatmıştı ve hemen ardından yaralanmıştı belki de.
Kalbim deli gibi acırken ne yapacağımı bilmiyor, nereye hareket edeceğimi şaşırır hale gelmiştim. Boran'ın çağırdığı korumaları bekliyorduk ve yerimde duramıyordum. Sanki Sevda'ya bir şey olsa bu benim suçumdu. Neden böyle düşünüyordum ki?
"Kim bıçaklamış? Neresinden bıçaklanmış? Durumu ağır mıymış? Cemiyette onun gibi kaç doktor var? İyileştirirler mi? İyileşir Sevda, değil mi?" diye peş peşe sorduğum soruların hiçbirine cevap vermedi Boran. "Ya ona bir şey olursa? Kan kaybından ölürse ne olacak ya da sakat kalır mı ki? Bıçaklanınca? Boran, bir şey desene!"
Burnundan bir nefes verdi ve "Sakin ol." dedi sakince. "Sevda'ya bir şey olacağını sanmıyorum. Ortada zaten ciddi bir yaralanma yok, sadece bıçaklandı." dedi normal bir şeyden bahseder gibi.
"Sadece bıçaklandı?" dedim sinirle gülerek. "Âlemsiniz. Cemiyetçe psikopatlık seviyeniz arşa çıkmış sizin. En anormal şeyi bile normal karşılıyorsunuz! Ya kız bıçaklandı! Kim bıçaklar ki o masum kızı?"
"Bak," dedi uyarır gibi, oldukça sakindi. "Şu an hesap sormanın ne yeri ne de zamanı. Kalbini de kırmak istemiyorum, bu yüzden sessiz ol." Gözlerimi iki saniyeliğine yumdum, ardından kollarımı göğsümde bağlayıp sokaktaki insanlara bakmaya başladım. "Ayrıca tavır yapman gereken kişi ben değilim. Tamam, sana göre normal olmayabilir ama cemiyetteki en ufak kaza buydu, diyebilirim." Oldukça olgun bir şekilde durumu açıklaması beni her ne kadar şaşırtsa da bir nebze tatmin etmişti.
Ona dönüp kafamı salladıktan sonra "Tamam," dedim ve kollarımı indirdim. Kaldırım taşlarına baktım, arabalara baktım, insanlara baktım ve en son yine ona döndüm. Bana bakıyordu. Ardından telefonuna bir mesaj geldi, kaşlarını hafifçe çattı ve soluna döndü. O yöne baktığımda cemiyetten birilerinin geldiğini gördüm. "Onlar, değil mi?" diye sorduğumda kafasını salladı.
Hiç konuşmadan arabaya doğru yürüdük. İçeride Devrim ve bir kadın vardı. Çekinerek koltuklardan birine oturdum. Arabanın içi oldukça genişti, karşılıklı koltuklar vardı. Boran onların yanına geçerken ben karşılarında oturmuştum.
