Bir elveda bile ağır gelirmiş,
Terk edilmiş tüm yüreklere.
Ki bazı elvedalar,
Dile getirilemezmiş;
Çünkü gözlerden anlaşılırmış bazı vedalar,
Gözyaşları, kalbinden akarmış bazı insanların.
Gitme, diyemezlermiş,
Kimsenin dilinden dökülmezmiş veda sö...
Bölümün sonunda konuşacağım sizlerle Sevgili Sitansel Okurları, şimdilik bölümün çok uzun olduğunu ve bundan sonraki bölümlerin fazla uzun olacağından bir ya da iki hafta bekletebileceğini söylemem yeterli. Kitabın tekrardan trendde kalması için de oy ve yorumlarınızı bekliyorum, seviliyorsunuz, keyifli okumalar...
-🎼-
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SİTANSEL CEMİYETİ II
23. BÖLÜM
DENİZİN SEVDASI
Deniz'in sevdası Sevda'ydı. Vazgeçmişti onun için her yemininden. Ve hayatı boyunca nefret edecekti, Hem Deniz'den hem sevgisinden...
Sevda'nın sevdası Deniz'di. Vazgeçmişti onun için tek yemininden. Ve hayatı boyunca nefret edecekti, Hem sevdadan hem de sevgilisinden.
Bir gece daha eklenmişti, kafamı yastığa koyduğumda rahatça uyuyamayacağım bir gece ya da direkt olarak kafamı yastığa koyamayacağım. Yorulmuştum, hem de çok yorulmuştum çünkü buraya geldiğim ilk günden, sinek öldürür gibi adam öldürmediklerini Boran bana bastıra bastıra söylemişti bu cemiyettekilerin fakat bu ölümler, bana göre çok fazla olmaya başlamıştı, hem de çok fazla...
Geriye doğru birkaç adım sendeledikten sonra duvara yaslanıp çömelirken Deniz Can'ın odanın ortasında öylece kalışını ve tepkisiz bir biçimde Derya ve Sevda'nın olduğu yöne doğru baktığını görüp daha da endişelenmiştim. Deniz Can sessizse eğer, bana kalırsa bu fırtına öncesi sessizlikti.
Derya'ya dönüp baktığımda gördüğüm, aslında yapmaması gereken bir şeyi yaptığında bile kendisini gururla, dimdik gösteren bir kadındı. Duygusuz olduğunu düşünmezdim aslında hiçbir insanın lakin Derya'nın bunu yapması bana direkt olarak duygusunu kaybetmiş, hayatsız bir insan tanımını vurguluyordu.
Ben nasıl mıydım? Çaresiz, ne hissedeceğini bilmeyen, kime bakacağını ve kimi inceleyeceğini şaşıran, az önce muhtemelen beş ya da altıncı kez ölüme şahit olan zavallı bir kızdım ben. Başka hiçbir şey değil.
Bana verilen sorumluluğu hatırlayarak ayağa kalktım ve sanki az önce Melis hakkında hiçbir şey söylenmemiş gibi cebimden telefonumu çıkardım. Kimi arayacağımı düşündüm bir süre, ardından yüzümde neredeyse kuruyacak olan fakat ısrarla yanağımda durmuş olan gözyaşımı silip lafa girdim:
"Sebebi ne olursa olsun yatalak kalmış bir Sitansel Cemiyeti üyesini muhtemelen zehirleyerek öldürdüğün için Asil Başı'na rapor edileceksin hem de on beş gün sonra değil, bugün, bu akşam, bu saat, bu dakika..." Derya yüzünü eğmeden, gözlerini kaçırmadan bana bakarken Deniz Can'ın tepkisini merak ettiğimden dolayı kafamı sol tarafa çevirdim; donakalmıştı, hayatla bağlantısı yok gibiydi.
