AŞK-I BERDEL

32.BÖLÜM

Yatakta dönerken bir şeye çarptım. Allah Allah yatağın içinde neye çarpmış olabilirim ki? Diyerek kalkınca Boran'a çarptığımı farkettim. Ellerimle gözlerimi ovuşturarak idrak etmeye çalışıyordum Boranı.

Yataktan kalkmak için çırpınırken çıplak olduğumu farkettim...

"BORAN!!"

Homurdanıyordu. Ben ise kırmızı alarm varmış gibi Boran'a bağırıyordum çünkü Boran da çıplaktı... Tahmin ettiğim şeyi yapmış olamazdık! Hayır hayır o kadar içmedim!

"Boran kalk diyorum sana!!"

"Ne oldu Şilan?! Yine ne var uykumu bölüyosun?"

"Kalksan anlayacaksın!"

Boran yatakta doğrulunca çarşafı boğazıma kadar çekmiş olan beni süzüyordu.

"Ne işin var burda?"

Diyerek bana baktı. Ne yani burada ne işim olduğunu bilmeyecek kadar aptal mısın ya!

"Hiç ya öylesine geldim. Yatağın rahat mı diye bakıp gidecektim bir anda daha iyi bir fikir geldi aklıma ve soyunup yatağa girdim!"

"Ne?!"

Diyerek kendini kontrol etti.

"Şilan... Biz..."

Evet köşeli olan jetonları yeni düşmüştü.

"Sus! Ben hiç bir şey hatırlamıyorum... "

"Bende hatırlamıyorum"

Diyerek eliyle başını ovuşturdu.

"Çok içmiştin seni kontrol etmeye çalışıyordum... Bende içtim ama... Ama bilmiyorum sonrasını"

Aptal aptal bakışırken ben odaya göz gezdiriyordum. Kıyafetlerimiz yatağın az ilersinde yerde buruşmuş bir şekilde duruyordu. Ayakkabılarım da yatağın hemen dibinde devrilmiş vaziyetteydi. Boran'a döndüm;

"Çabuk çık odadan!"

Diyerek Boranı itekledim.

"Burası benim odam Şilan. Sen çık!"

Doğru burası Boranın odası. Ama ben yataktan çıkamazdım ki...

"Ben yataktan çıkamam"

Dedim çarşafa iyice dolanarak.

"Ben mi çıkacak mışım? Çok beklersin!'

Diyip Boran da çarşafa sarılmıştı.

"Akşama kadar burada bekleyemeyiz!"

Dedim Boran'a vurarak.

"Züleyha gelmiştir. Gördü mü bizi acaba?"

Of bide Züleyha vardı demi. Allah'ım çıldırıyorum ya!

"Tamam bak şöyle yapalım. Ben gözlerimi kapatayım sende banyoya git. Sonra da ben şu çarşafla birlikte kendi odama gidip duş alayım."

"Çok mantıklı. Kapat gözlerini"

Dedikten sonra ben Boran'a arkamı dönmüş gözlerimi de kapatmış bir şekilde bekliyordum. Dakikalar sonra banyonun kapısı kapandı. Bende çarşafı üzerime sarıp ayağa kalktım. Bir elime ayakkabılarımı diğer elime de elbisemi aldıktan sonra odadan çıktım. Sessiz sessiz kendi odama gidiyordum ki Züleyhanın sesi gelmişti bile.

"Gelin hanım! Kahvaltı hazır!"

Çok şükür yukarı çıkmamıştı.

"Geliyorum Züleyha!"