AŞK-I BERDEL

63.BÖLÜM

Herkes gergin bir şekilde oturuyordu. Benim ise ellerim ve ayaklarım buz kesmişti. Boran'ın bakışları herkesin içine içine işliyordu resmen.

"Evet seni dinliyoruz baba. Bu herifi burnumuzun dibine sokacak kadar gözünü nasıl boyadı?" dedi Boran,Hazar ağaya bakarak.

"Oğlum ortada bir çocuk var. Bu sabi babasız mı kalsın? Senin de çocuğun olacak en iyi senin anlaman gerekiyor beni." dedi Hazar ağa Leyla'nın kucağında ki bebeği işaret ederek.

"Ben ona bir şey demedim baba. Bende çocuğun ailesiyle mutlu bir şekilde yaşaması taraftarıyım ama burada değil. Alsın çocuğunu karısını gidip kendine yeni bir hayat kursun Mirza. Görmek istemiyorum onu." dedi Boran.

"Oğlum..." dedi Hazar ağa.

"Baba konuyu burada kapatıyorum mümkünse bir daha açılmasın." diyerek Hazar Ağa'nın sözünü kesti Boran.

Hazar ağa Boranın sinirden kudurmak üzere olduğunu anladığından çok fazla üzerine gitmemek adına sessiz kalmayı seçmişti. Mirza da sesini çıkarmıyordu.

"Biz eve geçiyoruz size iyi akşamlar." diyerek ayağa kalktı Boran.

Yanıma gelip benim kollarımdan tutarak oturduğum yerden kalkmam için yardımcı oldu. Ayağa kalkınca belime bir ağrı girmişti. Bir an önce eve gidip uzanmak istiyordum. Avluya indiğimizde Emre bizi kapıda görür görmez arabayı çalıştırdı. Boran Emre'nin yanına ben ise arka koltuğa oturmuştum. Sessizce ilerliyorduk.

"Yavrum iyi misin?" diyerek arkasını döndü Boran.

"İyiyim canım. Bir şey mi oldu?" diyerek cevap verdim.

"Ağzını bıçak açmıyor. Tek kelime etmedin korkutuyorsun beni." dedi Boran elini uzatarak.

"Şaşkınım Boran. Bir de sen baya kızmışsın bu olanlara belli. Üzerine gitmek istemedim." diyerek Boranın elini tuttum.

"Hayatım sen niye kafana takıyorsun bunları. Ben senin yanındayken sinirlenmemeye dikkat ediyorum." diyerek gülümsedi Boran.

"Yani ne diyeceğimi bilmiyorum bu olanlar beni çok yordu."

"Seni çok iyi anlıyorum ama olanlar benim kontrolüm dışında geliştiği için müdahale edemiyorum." dedi Boran.

"Sorun değil hayatım. Ben iyiyim endişelenme lütfen." diyerek cevap verdim.Biz konuşurken Emre ıslık çalmaya başlamıştı. Emre'nin omzuna vurdum.

"Burada olduğunun farkındayız Emre!" diyerek güldüm.

"Hele şükür anladınız." dedi Emre gözlerini devirerek.

"Rahatsız mı oldun?" dedi Boran ciddi bir ifadeyle. Ciddi değildi aslında işin şaka kısmıydı bu.

"Yoo rahatsız olmadım abi Ben alıştım artık sizin bu cilveli konuşmalarınıza."

"İçeriği de dinliyorsun yani" dedi Boran gülerek.

"Eee yaniiii burada dibinizdeyim nasıl duymiyim."

"Aman Emre senden mi çekinicez sanki" dedi Boran.

"Çekinmeyin çekinmeyin ben hiç yokmuşum gibi rahat olabilirsiniz. Hatta öpüşcekseniz falan ben gözlerimi kapatayım." diyerek güldü Emre.

"Emree!" diyerek konuşmayı noktaladım. Yoksa Emre şebeklik yapmaya devam edecekti.

Başımı cama yaslayıp yolu izlemeye koyuldum. Tatlı tatlı uyku bastırmıştı. Göz kapaklarım yavaş yavaş inerken eve varmıştık. Sersemlemiş bir şekilde Boranın benim kemerimi çözüşünü izliyordum.