AŞK-I BERDEL

54.Bölüm

Uyandığımda Boranın kafası karnımdaydı. Benden önce uyanmış ve sanırım mercimekle duygusal bir bağ kurmak istemiş. Yüzü bana dönük değildi o yüzden uyuyomu yoksa öylece etrafı mı izliyor göremiyordum. Elimi yavaşça Boranın saçlarına götürdüm. Elimi hissedince yüzünü bana çevirdi. Huzurlu gözüküyordu. Saçlarını okşamaya başladım bir değil iki tane bebeğim vardı.

Uzun bir süre öylece uzandık. Boranın üzerimden kalkmaya hiç niyeti yoktu ama artık kalkmamız gerekiyordu.

"Sevgilim?" dedim sessizce. Boran gözlerini açar açmaz gülümsedi.

"Efendim karıcığım?"

"Kalksak mı artık? Acıktım da ben"

"Sen mi acıktın yoksa mercimek mi?" Kıkırdıyordu.

"Ne farkeder sonuçta ikimizin payını da ben yiycem" dedim gözlerimi devirerek.

"Tamam bitanem bişey demedim"

Diyen Boran üzerimden kalkmıştı. Çıplak göğsüyle bana tatlı tatlı bakarken kendime nasıl hakim olabilirdim ki! Yatağın üzerinde doğrulup Borana uzandım.

"Kucak" dedim kollarımı açarak. Boranın beni kucağına almasını bekliyordum.

"Gel bakalım." Diyerek beni kucakladı. Boran beni kucağında mutfağa indirip sandalyeye oturtmuştu.

"Evett! Sen oturuyosun bende kahvaltı hazırlıyorum"

Diyerek ellerini yıkamaya koyuldu.

"Bende birazcık yardım etsem olmaz mı kocam?"

Gülmemek için kendimi zor tutuyordum.

"Hmm bir düşüneyim... Belki sütünü ısıtabilirsin."

Süt mü? Ne sütü Boran benim sütü sevmediğimi bilmiyor muydu? Yok canım daha neler! Her şeyi bilen Boran bunu bilmiyorsa çok ayıp etmiş olcak.

"Sen..."

Demiştim ki konuşmama izin vermeyerek sözümü kesti.

"Sütü sevmediğini biliyorum. İçmek zorundasın çünkü bebeğimizin buna ihtiyacı var. Sakın karşı çıkayım mızmızlanayım deme ne yaparsan yap o sütü içeceksin."

Karşı çıkmama bile izin vermemişti. Şimdi zorla sütü içip Boranı mutlu etmeliydim. Ama Boran görmeden sütü dökebilirsem bu sütten kurtulabilirdim. Boran pankek yapma kararı aldığından beni çoktan unutmuş kırdığı yumurtaları çırpıyordu. Yavaşça sandalyemden inip ocağın önüne geçtim. Cezveye biraz süt döküp ocağı açtım. Süt ısınırken göz ucuyla Boranı izliyordum. Sahi bu kadar profesyonel bir şekilde yemek yapmayı nasıl başarıyordu? Onu izlemekle meşgulken Boranın sesiyle irkildim;

''Süt Şilan!''

Kafamı çevirdiğimde süt taşmak üzereydi. Panikle sütü ocaktan alıp masaya bıraktım. Boranın uzattığı bardakla bakışmam bittiğinde bardağı alıp sütü yavaşça döktüm. Tüm bunları uyuşuk uyuşuk yapıyordum ne kadar yavaş olursam sütü o kadar geç içecektim. Bardağı elime alıp balkona doğru ilerledim bir saksı bulup sütü içine dökmeyi planlıyordum. Balkon kapısını açmıştım ki kafam Boranın beton gibi koluna çarptı. Kapı pervazına kolunu siper etmiş çıkmamam için öylece dikilmişti.

''Aklından geçen şeyi tamamen unut''

''Ne geçiyormuş aklımdan?'' Dedim sakin kalmaya çalışarak.

''Sütle balkona çıkıp sonra da o sütü saksılardan birinin içine dökmeyecektin yanii?''

Ya bu adamın bu kadar zeki olması benim bütün entrikalarımı engelleyecek mi böylee!?