AŞK-I BERDEL

49.BÖLÜM

Herkese selamlar! Benim canım okurlarım. Umarım çok bekletmemişimdir. Sizleri çok seviyorum. Ve bu bölüm için size bir şarkı seçtim. Bölümü okurken mutlaka dinleyin çok daha güzel oluyor. Ben dinlerken yazdım.

Sabah saatlerinde tartışma sesleri beni uyandırmıştı. Daha doğrusu Boranın sesi yeri göğü inletiyordu. Gözlerimi araladığımda Boranın odada olmadığını farkettim. Üzerime örtülen çarşafı da yeni farketmiştim. Sanırım ben uyurken Boran örtmüş olmalı.

Kalkıp kapıya doğru ilerledim. Kapıyı açınca Boranın sırtıyla bakışmıştım. Boran ise Cihana laf yetiştirmekle meşgul olduğu için benden habersizdi.

"Karım içerde uyuyor. Giremezsin içeri arkadaşım. Müsait değiliz!"

"Sanırım artık müsaitiz"

Dedi Cihan beni görünce. Boran arkasını dönüp kısa bir bakış atmıştı.

"İçeri gir"

Dedi sert bir şekilde.

"Neden?"

"İçeri gir diyorum sana Şilan."

"Pekâlâ"

Diyip içeri girdim. Kapıyı kapattıktan sonra üstümü başımı düzeltip oturdum. Boran odaya girdiğinde alev püskürüyordu.

"Hazır mısın?"

"Neye?"

Dedim tedirgin bir şekilde. Her an patlayacak gibiydi.

"Konağa. Öyle anlaşmıştık"

"Ha evet hazırım gidelim."

Ben önde Boran arkada hastaneden çıktık. Boranın sargıları hala duruyordu. Fakat durumu düne göre daha iyiydi.

Arabaya biner binmez Boran her zaman ki gibi önce benim kemerimi bağlamıştı.

"Yavaş gideceğiz. Bebeğimiz için."

Cevap vermeden yola odaklanmıştım. Uzun bir yolculuğun ardından konağa gelmiştik. Kalbim küt küt atıyordu. Birazdan duyacaklarım beni hem heyecanlandırıyor hemde korkutuyordu. Soğuk terler dökmüştüm. Arabadan önce Boran indi gayet sakindi. Kapımı açıp kemerimi çözdü.

"Kendin iner misin ben mi indireyim?"

"Kendim inerim."

Küçük hareketlerle arabadan indim. Boran kapıyı kapatıp yanıma geldi. Kapıyı çaldıktan sonra beklemeye başladık.

Kapı açıldı ve içeriye girdik. Avluda dikliyorduk.

"Bekle."

Diyen Boran eve girdi. Beklemeye başladım. Çok geçmeden Boran, Leyla ve Hazar Ağa birlikte avluya inmişti. Leyla beni süzüyordu.

"Anlat baba karım seni dinliyor."

Dedi Boran benim yanıma gelerek.

"Uzatma Boran!

Diyerek bağırdı Leyla.

"Sen sakın! Sakın konuşmaya kalkma!"

"Gel kızım otur şöyle"

Dedi Hazar Ağa sandalyeyi işaret ederek. Bir iki adım atıp durakladım. Karnıma kramp girmişti.

"Neyin var? Ne oldu?"