Chapter31(Unicode+Zawgyi)

92 7 3
                                    

ဆေးရုံကဖုန်းဝင်လာတယ်....

ငယ်ကိုင်ဖို့ကြောက်နေမိတယ်.....

နောက်ဆုံးရှိသမျှသတ္တိလေးမွေးပြီးဖုန်းကိုင်မိတယ်....

'ဟဲ....လို....'

'လွင်ပြင်ငယ်လားမသိဘူးရှင့်.....'

'ဟုတ်...ဟုတ်ပါတယ်....ကျွန်တော်ပါ.....'

'အင်း...ရှင့်လူနာလေ.....'

'ကို...ကိုကိုအဆင်ပြေရဲ့လား...?ကျွန်...ကျွန်တော်......'

'ကိုကောင်းခန့်ရှိန်သာသတိရလာပြီ.....'

'ဗျာ.......ကို..ကိုကိုကသတိရလာပြီ.....သူအဆင်ပြေတယ်မို့လား...?'

'သူရှင့်ကိုလိုက်ရှာနေတယ်...အခန်းထဲမှာရှင့်ကိုမတွေ့လို့ဆိုပြီးသောင်းကျန်းနေလို့အဆင်ပြေရင်ဆေးရုံကိုလာပေးလို့ရလားရှင်.....'

'ဟုတ်....ငယ်..ငယ်ခုလာခဲ့ပါ့မယ်.......ဒါဘဲနော်..........ကျေးဇူးပါ...ဖုန်းဆက်ပေးလို့.......'

'..........................တူ..................'

ကိုကိုကငယ့်ကိုမတွေ့လို့သောင်းကျန်းနေတယ်တဲ့......

ကိုကို....ကိုကို....ခဏလေးစောင့်ပေးပါ...ငယ်ကိုကို့စီလာနေပြီမို့....

.

.

.

'ဟူး.....ဟင်း.......'

ကိုကို့စိတ်နဲ့ပြေးလာမိတာ...ကိုကို့အခန်းရှေ့ရောက်မှငယ်အသက်ကိုရှိုက်ရှူမိတယ်.....

တံခါးခပ်ဟဟဖွင့်ထားတဲ့ကိုကို့အခန်းကိုငယ်မဝင်ခင်တံခါးကိုလက်နဲ့အဆုံးစွန်ထိတွန်းပစ်လိုက်တယ်......

'ကို....ကိုကို.......'

အိပ်ယာပေါ်မှာနောက်မှီထိုင်နေတဲ့ကိုကိုဟာငယ့်အသံကိုလည်းကြားရောပြုံးပြီဂငယ့်ကိုကြည့်သတဲ့.....

အိပ်ယာပေါ်မှာနောက်မှီထိုင်နေတဲ့ကိုကိုဟာငယ့်အသံကိုလည်းကြားရောပြုံးပြီဂငယ့်ကိုကြည့်သတဲ့

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
SOUL(Completed)Where stories live. Discover now