'ဆရာ....မြလေးနွယ်....ကျွန်တော်ခေါ်လာတဲ့လူနာရော....အဆင်ပြေရဲ့လား...?'
အရေးပေါ်ခန်းထဲကနေထွက်လာတဲ့ဆရာဝန်ကိုကျွန်တော်အလျှင်အမြန်ဘဲမေးမိတော့သူက'ဟင်း'ခနဲသက်ပြင်းချလေရဲ့....
'ဒီက....လူနာရှင်လား...?လူနာနဲ့ဘာပတ်သက်မှုရှိလဲ....?'
'ဟို......ကျွန်...ကျွန်တော်က.........'
ဖြေရခက်နေတဲ့သူကြောင့်ကျွန်တော်ကဘဲကြားဝင်ဖြေရှင်းပေးလိုက်မိသည်....
'မမရဲ့ခင်ပွန်းလောင်းပါဆရာ....'
'ငယ်.....'
ငယ့်အဖြေလဲကြားရောပြူးပြူးပြာပြာနဲ့ကိုကိုကငယ့်ကိုလှည့်ကြည့်သတဲ့...
နောက်တော့ငယ့်စီပြေးလာပါတော့သည်.....
'ငယ်....'
'ကိုကို....ငယ်ဆရာဝန်နဲ့စကားခဏပြောလိုက်ဦးမယ်....ကိုကိုကဒီနားမှာထိုင်စောင့်ပေးမလား....နော်.....'
ဒါဟာကိုကိုကြားယုံမျှသာငယ်ပြောလိုက်မိယုံ...
ပထမကငြင်းဖို့ကြံနေတဲ့ကိုကို့ကိုငယ်ချော့ကာမော့ကာပြောမှအနားကခုန်တန်းယားလေးမှာကုပ်ကုပ်ကလေးသွားထိုင်နေလေရဲ့....
စိတ်ရှုပ်လို့ထင်ပါတယ်.....ကိုကိုကခေါင်းပေါ်ကဆံပင်တွေကိုခဏခဏလက်နဲ့ဖွပြန်ရော....
'ဟူး......'
'ညီလေး....'
'အော်...ဆရာ....မမအခြေအနေလေးငယ့်ကိုပြောလို့ရမလား....?ငယ်က မမခင်ပွန်းရဲ့ညီလေးပါ.....'
'အင်း.....တကယ်တော့လူနာကခုတော့စိုးရိမ်စရာမရှိတော့ဘူး....'
'ဒါဆိုအဆင်ပြေတာပေါ့.........'
'ဒါပေမဲ့...ကလေး..ကလေးက...........'
'ဟင်....သား..သားလေးကဘာဖြစ်လို့လဲ....?'
'ဟူး....မကြာခင်မှာလူနာကိုခွဲစိတ်ရမယ်ထင်တယ်.....ဘာလို့ဆိုကလေးမှာချို့ယွင်းချက်ရှိနေတယ်....'
'ဘာလို့လဲ...?'
'နောက်ပြီး..ကျွန်တော့်ဘက်ကနေကြိုပြောပါရစေ....ခွဲစိတ်ခန်းဝင်တဲ့အခါအခြေအနေတွေကပြောင်းလဲမှုရှိနိုင်တယ်.....'
YOU ARE READING
SOUL(Completed)
Romanceကိုကို့ရဲ့အချစ်တစ်ခုတည်းအတွက်နဲ့အရာရာကျောခိုင်းခဲ့တဲ့ကျွန်တော်.... နောက်ဆုံးပြန်ရလိုက်တာကတော့.... တခါတလေများတွေးမိတယ်....ကျွန်တော့်အချစ်က ကိုကို့အတွက်အဲ့လောက်တောင်တန်ဖိုးမဲ့နေသလားလို့... ကိုကို႔ရဲ့အခ်စ္တစ္ခုတည္းအတြက္နဲ႔အရာရာေက်ာခိုင္းခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္...
