This is want I want. Tahimik, payapa, at kaming dalawa lang ni Hercules ang magkasama na walang nangugulo.
Ylona keep calling me pero hindi ko iyon sinasagot, hindi ko rin sinabi kay Hercules dahil ayoko rin naman niyang malaman iyon.
Pero hindi ko pa rin maiwasan na mabahala na baka kapag dumating na iyong kinakatakutan ko na makaalala siya.
Kaya habang may panahon pa ako na makasama ko siya ay lulubusin ko na lang hanggang sa anong makakaya ko.
Napaigtad ako nang may pumulupot sa baywang ko na braso. Hindi na ako nag-abalang tignan kung sino iyon dahil sa pamilyar pa lang na amoy ng kaniyang pabango ay alam ko na kung sino.
"Why are you here? You should go to our room, baby," he whispered on my ears.
I suddenly closed my eyes. Sinandal ko ang aking likod sa kaniyang dibdib at dinama ang hangin.
"Or you want to explore the ship?" he asked.
Tumingin ako sa kaniya. Ang mapupulang labi niya kaagad ang bumungad sa akin, umangat ang tingin ko para sa mata namin ang magtama.
"I just want to stay here, it's that okay?" I smiled a bit.
"Sure. Just tell me do you want so I can get it," sabi niya habang hinihimas ang aking baywang.
"Nagkita na ba ulit kayo ni Saydee?" Hindi ko alam pero kusang lumabas iyon sa bibig ko.
Napatigil siya sa paghimas sa baywang ko. Napabuntong hininga ito. Napapikit naman ako ng halik halikan nito ang batok ko.
"No. Matagal na siyang wala rito sa pilipinas," he answered.
Kung ganoon ay sino ang nakita ko noong nakaraang buwan kung wala na siya rito sa pilipinas?
"Ha? Kailan pa?" nagtatakang tanong ko
"I don't know. I just heard from Mom," he said. "Let's not talk about her. Let's talk about us, Mi Reina."
Mahinang tumawa ako ng pinaharap ako nito sa akin. Nakangiti ang kaniyang mapupulang labi habang nakatingin sa akin. Makikita sa mga mata niya ang saya habang nakatingin at bahagyang nakaawang ang mapupulang labi niya.
I smiled at him. Ngayon ay nasa railings naman ako nakasandal habang ang kaniyang braso ay nakatukod sa railings.
Nakatingin lang ako sa kaniya habang nilalagay niya ang mumunting buhok na nasa mukha ko.
"You're so beautiful, Mi Reina," he whispered. "I can't live without you... I love you... so damn much.
Parang nanigas ako dahil sa sinabi niya. Seryoso ang kaniyang mukha habang sinasambit ang katagang iyon. Napalunok ako, hindi ko alam kung anong isasagot ko.
Mahal niya ako. . . mahal niya ako dahil wala siyang maalala tungkol sa aming dalawa. Mahal niya lang ako dahil naalala niya lang ang pinagsamahan namin... dati.
Hindi ba dapat masaya ako? Masaya ako na sinabi niya iyan ulit sa akin ang gusto kong marinig muli sa kaniya? Pero kaibahan ang sinasabi ng puso ko.
"Hey? Are you okay?" Hinawakan nito ang pisngi ko para mapaharap sa kaniya.
"A-Ah. . . Oo, tara na pumasok na tayo," sabi ko.
Mabilis na inalis ko ang braso niyang nakaharang at pilit na ngumiti sa kaniya. Walang imik na nagtungo kami sa aming kuwarto.
"M-Maliligo lang ako," aniya.
Hindi ko alam kung paano ko siya kakausapin kung gayon pati rin siya ay walang imik matapos niyang sabihin iyon sa akin.
