Тайлбар:
Жү Хюнён: Инбиний сайн найз, 2-р хэсэгт утсаар ярьсан.
______________Инбинь өглөө эрт босож, хувцсаа солиод сургууль руугаа зүглэв. Тэр төгсөлтийн зураг авхуулах боломжоо алдсан ч өнөөдрийн сургууль дээрх диплом гардуулах ёслолыг орхигдуулж үл болно. Хэрэв дипломоо хугацаанд нь авахгүй бол Хюнён түүнийг шууд л өчиггүй алах магадлалтай.
Такси бариад автобусны буудал дээр буун хэдэн алхам алхаад сургуулийн үүдэнд Хюнёныг зогсож байгааг харав. Хюнён хэдэн жилийн дараах шиг чадварлаг, хашир эмэгтэй бус үсээ гурваас олон өнгөөр будсан тийм ч энгийн бус охин хэвээр байлаа.
"Хюнён."
Инбинь найзыгаа харсандаа баярлан гар даллавал Хюнён нэр нь гарсан зүг рүү харахад найз нь гүйн ирж байв. Түүний ам чихэрлэг тараг уугаад завгүй байх бөгөөд Инбинь ирж байгаад ямар ч хариу үйлдэл үзүүлсэнгүй. Инбинь үүнийг ч тоолгүй найз руугаа үсрээд наймаалж шиг тэврэх аж.
"Миний хувцас! Инбинь, чи үхсэн гэж мэд!" Инбиний гэнэтийн довтолгоо Хюнёны гарт байсан таргийг асгаж, шинэхэн худалдаж авсан хувцсыг нь ягаан шингэн таргаар нялах нь тэр.
"Чамтай уулзаагүй ямар удаа вэ, чамайг үнэхээр санасан." Инбиний түүний гомдлыг сонсоогүй шинжтэй найзтайгаа уулзахдаа хэчнээн баярлаж байгаагаа илэрхийлнэ.
"Надад наадах чинь хамаагүй, би чамд хэлчихье, хэрэв чи гэрлэлтийн гэрчилгээгээ авчраагүй л бол намайг давж чадахгүй гэж мэд." Хюнён түүнийг хайр найргүй түлхэв.
"Би гэрлэлтийн гэрчилгээгээ авчраагүй ч надад зураг байгаа, хармаар байна уу?" гэж Инбинь асуулаа.
"..." Хюнён эргэлзэх бөгөөд хувцас дээр нь асгарсан таргийг цаасаар арчиж дуусаад Инбинээс, "Чи үнэхээр гэрлэчихсэн юм уу?" асуухад,
YOU ARE READING
Миний онцгой нөхөр
Romance26 настай Пак Инбинь гэнэт л эдгэрэшгүй үхлийн өвчтэй бас амьдрах хэдхэн хоног үлдсэнээ мэдсэн юм. Ямар ч эм тариа түүний өвчнийг илааршруулж чадахгүй гэв. Түүнд үхэх өдрөө хүлээн эмнэлэгт хэвтэхээс өөр сонголт байгаагүй. Харин нэгэн өдөр түүний хөр...