🌼အမုန်း၏အဆုံး၌🌼
{အပိုင်း၈}
ရုတ်တရက်တောင်းပန်စကားဆိုရင်းပြောလိုက်သည့် ကိုစစ်သွေး၏စကားကြောင့် အနွံအပါအဝင် ဦးကပါအံ့သြသွားရသည်။
"အနွံ..ငါတောင်းပန်ပါတယ်အနွံ"
"ဒါ...ဒါဆိုရင် မမရဲ့ဘဝကိုဖျက်ဆီးခဲ့တာရှင်ပေါ့....ဟုတ်လား အယုတ်တမာကြီးရဲ့"
ဘုန်း...ဘုန်း..
အနွံငိုရှိုက်ရင်း ကိုစစ်သွေးရင်ဘက်ကိုထုလိုက်သည်။ သူ့ကိုယ်သူအပြစ်ရှိသည့်သူတစ်ယောက်နှယ် ဘာမှမပြောပဲ ခေါင်းငြိမ့်၍အနွံလုပ်သမျှ ပြောသမျှငြိမ်ခံနေသည်။
"ရှင့်ကြောင့်...ရှင့်ကြောင့် ကျွန်မအမသေရတာပေါ့...အားလုံးကရှင့်ကြောင့်ပေါ့လေ ဟုတ်လား"
သူ့ရင်ဘက်ကိုထု၍ငိုနေသည့်အနွံ၏ပြောစကားများကြောင့် စစ်သွေးမျက်လုံးများပြာဝေသွားရသည်။
"အနွံ...မမအတာက မမအတာက ဘာဖြစ်တယ်"
"သူများအမရဲ့ဘဝကိုဖျက်ဆီးပြီးတစ်ချိန်လုံးလိပ်ပြာသန့်သန့်နဲ့နေနေတယ်ပေါ့ ဟုတ်လားအယုတ်တမာကြီး အီးဟီးဟီး"
အခြေနေတွေကရုတ်တရက်ဆိုသလိုပြောင်းလဲကုန်ကာ ထင်မှတ်မထားသည်များဖြစ်လာသည်ကြောင့် မြနှစ်ဘယ်ကဘယ်လိုပင်စတားရမည်ဆိုတာမသိတော့ပေ။ သူမတားလိုက်ခင်မှာပင် အားလုံးဟာ ဘူးပေါ်သလိုပေါ်သွားခဲ့ရချေပြီ။
"မမမြနှစ်...ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ မမပြောတော့ မမအတာက သူ့အိမ်ထောင်နဲ့သူအဆင်ပြေနေပါတယ်ဆို အခုကဘယ်လိုဖြစ်...."
"မမမြနှစ်ကအားလုံးကိုသိနေပြီးသားလား"
"ဟင်!!..."
အနွံကမြနှစ်နားတိုးလာ၍မေးလိုက်သည်ကြောင့် မြနှစ်တစ်ကိုယ်လုံးပူထူသွားရသလို ဘာပြန်ဖြေရမှန်းမသိပေ။
"အနွံ...အဲ့တာကလေ အဲ့တာက"
"ပြောပါ...မမအတာဘာတွေဖြစ်ခဲ့တာလဲ ဘာတွေကြုံတွေ့ခဲ့ရတာလဲ ပြောပြ...."
အနွံရဲ့အသံဟာတုန်ယင်အက်ကွဲနေသလို ဒေါသကြောင့်လဲ အသံဟာမာနေ၏
