HERAN

BÖLÜM 39

Selam, nasılsın?

Özel bölümleri okumayı ihmal etme, oy vermediğin bölümlere oy vermeyi unutma ♥️

Twitter'da #HERANwattpad hashtagi ile bölümü okuduktan sonra atacağın tweetleri bekliyor olacağım ♥️

Twitter hesabı yeni açıldı, yakında paylaşımlarım olacak. HeranWatty kullanıcı adıyla bulabilirsin.

Instagram'dan önemli duyurular, bölümleri pekiştirmek için attığım kesitler, eğlenceli editler için heran.wattpad profilini takip etmeyi unutma lütfen ♥️

En son paylaşımda Beren hakkında eğlenceli bir edit izleyebilirsin.

Sınır: 165 oy ve 255 yorum

Bölümde rahatsız olabileceğini düşündüğün kısımları geçmeni öneririm.

Keyifli okumalar, öptüm ♥️

☾ ☾ ☾

"Bana yalan söylememen gerektiğini biliyorsun değil mi?"

"Biliyorum efendim," dedi Ümit, ellerini masanın üzerine koymuş bir an olsun çekmiyordu.

"Güzel. Aksi halde sana veda ederiz."

"Size hiçbir zaman yalan söylemedim efendim." Ümit kafasını bile kaldırmamış sadece masaya bakıyordu.

"Mekanın tapusunu kaptırdığın iki geceyi de hatırlıyordun değil mi?" Ümit hızlıca kafasını salladı. "Hatırlıyorum efendim,"

"O halde tapuları kimin Madam'a verdiğini de biliyorsun?"

"Biliyorum efendim."

"Gördüğünde tespit edebilirsin o halde."

"Kesinlikle efendim."

Baran ellerini cebine sıkıştırdıktan sonra kararını düşünüyordu. Beren'i karanlığa göstermek oldukça tehlikeliydi. O karanlıkta bile olsa, belki de onu düşmanlarına gösterecek olabilirdi.

Yine de yapacaktı. Geçmişin tekrarlanıyor oluşu onunda gözüne batıyordu. Üstelik kendisi için korkmuyordu bile. Hala onu kaybedeceğini düşünüyordu. Önceliği bu olmamalıydı.

Beren'i çoktan çağırtmıştı. Onu sessizliğin içinde beklerken kapıya vurulduğunda Baran'ın nefesleri hızlanmaya başlamış, soğuk kanlı olmaya çalışarak "Gel," dedi.

"Baran Bey, kendisi geldi." dedi kapıda beliren adam. Baran ismini söylememelerini emretmişti. İstemsizce Beren'i bir şekilde korumaya çalışıyordu.

"Gelsin, kafanı ben söylediğimde kaldıracaksın Ümit. Ne soygundan ne de Madam'dan bahsetmeyeceksin."

"Tabii efendim,"

Kapı tekrar açıldığında Baran'ın gözleri Beren ile hemen buluşmuştu. Her zamanki meraklı ifadesiyle ilk önce Baran'a daha sonra masada oturana baktı Beren. Kaşlarını çatarak Baran'a biraz daha yaklaştı. "Neden çağırdın?"

Beren'in ifadesinden farklı bir durumunun olduğunu sezmemişti. Her zamanki gibi, diye not etti Baran. Onun adama bakmasını istermiş gibi çenesini hafifçe uzatıp adamı işaret ettiğinde Beren bilerek kameranın yüzünü görmeyeceği şekilde adama döndü. Kameralardan ifadesinin izlenip izlenmeyeceğini bilmiyordu. Sadece kendisi aşırı düşünen biri olduğu için kendini gizlemeyi tercih etmişti.