Contract with the Young Master ( CVS #1 ) Completed ✓

CHAPTER 27

CHAPTER 27

"SAAN ka ba kasi sumuot kanina, Arissa? Paglingon ko sa iyo wala ka na sa likuran ko. Akala ko lang nakatulog ka na habang naglalakad dahil ang tahimik mo, iyon pala napunta ka na sa kung saan."

Sumimangot ako kay Kuya Migs.

Kahit naman kasi ako ay hindi alam kung saan ako napunta kanina. Basta naglalakad lang ako at nakasunod sa kanya. Nabigla na lang ako nang hindi ko na s'ya makita.

Iyon pala nawawala na ako.

"Nakasunod lang naman ako sa'yo Kuya Migs. Tapos nalingat lang ako saglit bigla ka na lang nawala sa unahan ko. Nagsisigaw pa nga ako para tawagin ka pero wala ka naman. Hanggang sa iyon nga... nakita ako no'ng lalaking may mga kasamang lobo."

"Mabuti na lang talaga nahanap ka kaagad ni Sir Tyron. Kumaripas pa ako ng pagtakbo makarating lang agad dito sa Hacienda para ipaalam kay Sir na nawawala ka. At mabuti na lang din hindi ka napahamak."

"Pasensya na Kuya Migs. Pasensya na rin Ty—Sir Tyron. Kabisado ko naman na ang daan kaya hindi na ako maliligaw sa susunod."

Kung may susunod pa.

Huwag lang talaga malalaman ni Sir Boss dahil kung oo, mayayari ako doon. For sure hindi na ako no'n pababalikin dito sa Hacienda dahil sa pagiging pabaya at clumsy ko. Mukhang maganda pa naman sa lugar na ito.

"Okay lang, Arissa. Hindi mo naman kasalanan," wika ni Kuya Migs. Hindi naman kumibo si Tyron, sa unahan lamang ang tingin nito. "Ang mahalaga hindi ka nasaktan ng grupo ni Rocus kanina."

Speaking of that Rocus and his battalion of wolves... kinikilabutan pa rin ako kapag naaalala ko kung paano ngumisi sa akin ang taong iyon. Isama mo pa 'yong alaga n'yang lobo, kulang na lang kainin na talaga ako ng buhay kung maka-angil sa akin.

Seriously? Lobo talaga ang alaga? Hindi ba pwedeng aso?

Sino ba naman kasi ang hindi matatakot sa lobo, eh okay sana kung mabait pero hindi eh. Malaki pa sa akin tapos kung makatingin parang nilalapa na ako sa isipan.

Pack of wolves are one of the dangerous creature in the forest, maliban sa leon na s'yang hari ng kagubatan. Ang mga lobo ay hunter ng mga wild animals sa gubat.

Maliwanag na. Siguro alas-otso na ng umaga.

Nakalabas na rin kasi kami ng gubat kaya wala ng mayayabong na punong kahoy na humaharang sa liwanag. Tinatahak na namin ngayon ang kaparangan para makarating sa mismong hacienda.

Napatingin ako kay Tyron na seryosong naglalakad, habang nakasuksok ang dalawang kamay sa magkabilang bulsa ng pantalon. Nasa unahan lamang ang tingin nito. Simula nang makalabas kami sa gitna ng kagubatan kanina ay hindi na ito umimik pa.

Hindi tuloy ako sanay.

Sa tuwing nagpupunta s'ya ng Villa ay s'ya ang pinakamaingay sa mansion. Pero ngayon? Parang may mali sa kanya. Katulad kanina, pansin ko ang pamamawis n'ya at ang nanghihinang boses.

Ay, oo nga pala.

Nasabi nga pala ni Sir Boss na may sakit si Tyron. Kaya nga ako pinapunta rito para alagaan pansamantala ang mokong. Ayaw kasi nitong magtungo sa Villa para roon sana magpagaling at magpahinga. Para bagang hindi nito maiwan-iwan ang mansion na nasa hacienda.

Hindi ko tuloy mapigilang hindi mapaisip, ano kayang meron doon?

Hindi nagtagal ay natatanaw ko na ang malaking gate ng hacienda.

"Wow," mahinang bulalas ko pero mukhang narinig naman ng dalawa kong kasama.

Nang makapasok kami sa gate ay mas lalo lamang akong namangha. Gaano kaya talaga kayaman ang tatlong magpipinsan? May ginto yatang pinamana ang kanilang mga magulang sa kanila dahil talagang iisipin mong napakayaman nila. Mula pa lang sa mansion hanggang sa mga negosyong pinapatakbo ni Sir Boss ay masasabi mo nang hindi sila basta-basta.