Part(1)🔞💢

16.5K 364 6
                                    

(Zawgyi)

"Ah...Shit!!"

ထိုလူသား႔ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကိုအ႐ူးအမူးနမ္း႐ႈိက္ေနမိစဥ္သူ႔ႏႈတ္ခမ္းဟာနာက်င္သြားတာေၾကာင့္အလိုအေလ်ာက္ဆဲေရးတိုင္းထြာလိုက္မိသည္။ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာကိုခြာလိုက္ရင္းမုန္းတီးစြာၾကည့္ေနတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကိုတည့္တည့္စူးစိုက္ၾကည့္လိုက္၏။

"ျဖန္း!!"

ပါးျပင္ေပၚက်ေသာထိုလူသား၏လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ေၾကာင့္သူ႔မ်က္ႏွာဟာခ်ာကနဲလည္ထြက္သြားရတယ္။

ဂြမ္းသားတမ်ွႏူးညံ့ေသာဤလက္ဖဝါး၏႐ိုက္ႏွက္ျခင္းေၾကာင့္ႏွင့္ေတာ့အေၾကာမာေသာသူ႔ပါးဟာနာက်င္ျခင္းမ႐ွိပါ။သို႔ေသာ္အနာ႐ွိသည့္ႏွလံုးသားကားေခ်မြခံလိုက္ရသည့္ႏွယ္နင့္ကနဲ။

"မင္း!!"

"ေမာင္လို႔ေခၚ"

ခါးသီးစြာသူ႔ႏႈတ္ဖ်ားမွထြက္လာသည့္'မင္း'ဟူေသာနာမ္စားကိုသတၱိေနမလိုလားပါ။ေမာင္ဟူေသာႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ေသာနာမ္စားႏွင့္ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ပါကဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆိုးဝါးလိုက္သလဲ။

"မေခၚႏိုင္ဘူးသတၱိေန!မင္းလူလိုနားမလည္ဘူးလား?မနက္ျဖန္ငါ့မဂၤလာ.."

"ဦးဝသုန္မင္းသန္႔"

ထိုလူ႔ထံမွမဂၤလာဟူေသာစကားသည္သူ႔ရဲ႕ေဒါသတႀကီးဟန္႔တားသံႏွင့္ရပ္တန္႔သြား၏။
သို႔ေသာ္ခါးသီးေနတဲ့ထိူလူ႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္သတိၱေနသည္းမခံႏိုင္ေတာ့ပဲနံရံမွာကပ္ထားမိတဲ့ကိုယ္ေလးကိုခါးမွမ၍ကုတင္ေပၚျပစ္တင္လိုက္သည္။

"ဟင့္!အ"

အရည္အေသြးေကာင္းေသာေမြ႔ယာအထပ္ထပ္ႏွင့္ကုတင္ႀကီးေပၚပိန္ပါးေသာကိုယ္ေလးဘုန္းကနဲေရာက္သြားၿပီးအသံေသးေသးမ်ားထြက္လာသည္။

အက်ႌၾကယ္သီးေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ၿပီးအက်ႌကိုလႊတ္ပစ္လိုက္တဲ့သတၱိေန၏အျပဳအမူေၾကာင့္သူမ်က္လံုးျပဳရသည္။

"သတၱိေန..မင္းငါ့ကိုဘာလုပ္..."

စကားမဆံုးခင္မွာပင္သူ႔ကိုယ္ေပၚတက္ခြလာၿပီးအနမ္းမိုး​ေတြကိုၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းရြာခ်ပစ္တဲ့ကေလးငယ္ေၾကာင့္စိတ္ထဲလန္႔လာမိရာအသံမ်ိဳးစံုထြက္၍႐ုန္းကန္မိသည္။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now