Part(28)

1.4K 106 1
                                    

(Zawgyi)

"ငါမင္းကိုနာက်င္ေအာင္မလုပ္ခ်င္ဘူး"

"အခုကဘာျဖစ္ေနလို႔လဲ"

"ဟင့္အင္း"

သူမ်က္ႏွာကိုလႊဲထားလိုက္မိသည္။

ေမာင့္မ်က္ႏွာကိုမၾကည့္ဝံ့ပါ။သူလုပ္ခဲ့တာကေမာင့္ကိုေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေပးမိသလိုျဖစ္ေနၿပီ။

"မင္းသတိရေသးရဲ႕လားဟင္...ငါကမင္းကိုတစ္ခ်ိန္မွာထားခဲ့ရမွာပဲဆိုတာကို...မင္းသတိရေသးရဲ႕လား?..ငါမွားသြားၿပီ..ငါလုပ္တာမွားသြားၿပီ..ငါမင္းကိုလွည့္စားသလိုျဖစ္သြားၿပီ...သတၱိေန..ငါေတာင္းပန္ပါတယ္"

စိတ္ကိုအလိုလိုက္မိသြားတယ္။ဒီလိုလုပ္တာကသံေယာဇဥ္ေတြပိုတိုးၿပီးေမာင့္ကိုပိုခံစားရေစမယ္ဆိုတာကိုမေတြးမိခဲ့ဘူး။

ဝသုန္မင္းသန္႔ထိုင္ခ်လိုက္ရင္းငိုမိခဲ့ၿပီ။

သူ႔မ်က္စိေ႐ွ႕မွာငိုေနတဲ့လူႀကီးကိုသတၱိေနဗလာမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္။

လူတစ္ေယာက္ကိုခ်စ္ရတာအဲ့ေလာက္ခက္ခဲလား?။
လူတစ္ေယာက္ကိုပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔ဟာအဲ့ေလာက္ခက္ခဲတာလား။

အဲ့ဒီ့လူ..​ေသေလာက္ေအာင္ခ်စ္ရတဲ့အဲ့ဒီလူကကိုယ့္ဘက္မွာမရပ္တည္ေပးႏိုင္တာကအသဲကိုနာေစတယ္။
မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့လူကိုအသဲနင့္ေအာင္ခ်စ္ရတဲ့အခါအသဲအိမ္ဟာလည္းအရည္ႀကိဳခံရသလိုေအာင့္မ်က္ေနရတယ္။

ဒီအထိေရာက္လာၿပီးတာေတာင္ဘာမွမေျပာင္းလဲသြားတဲ့ဆက္ဆံေရး...။

ဒါဆိုသူဘာအတြက္ႀကိဳးစားေနမိတာလဲ။

သူဘာေၾကာင့္ဒီေလာက္အထိေတာင္႐ူး႐ူးမိုက္မိုက္နဲ႔အသဲႏွလံုးႀကီးတစ္ခုလံုးကိုစေတးပစ္ခဲ့မိတာလဲ။

ဒီလိုလူအတြက္သူေပးဆပ္ခ်စ္ခဲ့ရတာေတြဟာတန္လား??။တန္ရဲ႕လား?။

တုန္႔ျပန္မႈမ႐ွိတဲ့ေက်ာက္႐ုပ္တစ္ခုကိုခ်စ္ရတာနဲ႔ေတာင္တူေနပါၿပီ။ဦးဝသုန္မင္းသန္႔ဟာေလ...သူ႔စိတ္ဝိညာဥ္ေတြအားလံုးကိုအပိုင္စိုးထားခ့ဲၿပီးေနပါၿပီ။

'ဒီလိုနဲ႔မင္းနစ္ဝင္သြားလိမ့္မယ္'

ေဇာ္ေတဇရဲ႕စကားကိုၾကားေယာင္မိေတာ့သူစိတ္ေလ်ာ့မိလိုက္တယ္။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now