Part(17)

2K 118 0
                                    

(Zawgyi)

"အိမ္မွာအေျခအေနဘယ္လိုလဲ?"

ညီမင္းသန္႔ကိုေမးလိုက္မိရတယ္။သူအိမ္မျပန္ရေသးပါဘူး။သတၱိေနအိမ္ကထြက္တာနဲ႔ေဆးခန္းၿပီးသြားထိုင္လိုက္တာရယ္ပါ။

ညီမင္းသန္႔ကသက္ျပင္းကိုခက္ဖြဖြခ်တယ္။

"အဆင္မေျပဘူးဦးေလး..သားဘုန္းဘုန္းဆီပဲသြားေနေတာ့မယ္"

"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ညီမင္းသန္႔မင္းကိုငါမကာကြယ္လိုက္ႏိုင္ဘူး"

"ရပါတယ္ဦးေလး..သားကိုစိတ္ထဲမထားနဲ႔..သားဦးေလးစိတ္ခ်ရတဲ့ေနရာမွာ႐ွိပါတယ္..ဖြားဖြားကအရမ္းဆိုးေတာ့သားမေနႏိုင္ဘူး"

"ဘုန္းဘုန္းဆီမွာသည္းခံၿပီးေနလိုက္အံုး..ငါအခန္းတစ္ခုရေအာင္႐ွာလိုက္မယ္..ၿပီးရင္မင္းကိုငါျပန္ေခၚမယ္..ဟုတ္ၿပီလား"

"ဦးေလး..ဟိုဟာ"

ညီမင္းသန္႔ကေျပာရင္းစကားကိုရပ္တန္႔ပစ္လိုက္သျဖင့္သူဘာလဲဟူေသာသေဘာနဲ႔ေမးေငါ့မိ၏။

"ဦးေလးကအန္တီေလးနဲ႔လက္ထပ္ေတာ့မွာေလ..တိုက္ခန္းကမလိုေတာ့ဘူးဟာ..သားၾကားတာေတာ့..အန္တီေလးကနက္ျဖန္ျပန္လာမွာတဲ့..အန္တီေလးရဲ႕မိဘေတြကဦးေလးကိုေခၚထားမွာလို႔ၾကားတယ္"

ညီမင္းသန္႔ရဲ႕စကားေၾကာင့္ဝသုန္မင္းသန္႔မ်က္ေမွာင္တြန္႔မိရကာစိတ္ထဲအခ်ဥ္ေပါက္မိသည္။

"ငါကသူမ်ားအိမ္ကပ္ေနရေအာင္အရည္အခ်င္းမ႐ွိတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးကြာ..ကိုယ့္ေျခေထာက္ကိုယ္ရပ္တည္ႏိုင္တယ္"

"ဟုတ္ပါတယ္ဦးေလးရဲ႕..အန္တီေလးရဲ႕မိဘေတြကလဲအဲ့တာေၾကာင့္ဦးေလးကိုအရမ္းမက္ေနတာေလ..သားကေတာ့သူတို႔ကိုၾကည့္မရဘူး..သူတို႔ကဦးေလးနဲ႔အန္တီေလးကိုအရမ္းတြန္းပို႔ၾကတယ္"

"ေႏွာင္းမနက္ျဖန္ျပန္လာမယ္ေပါ့..ငါသူနဲ႔စကားေျပာမွျဖစ္မယ္..ဒီေန႔ေတာ့ငါလိုင္းခန္းမွာပဲေနေတာ့မယ္..မင္းလဲျပန္ေတာ့..ဘုန္းဘုန္းစကားနားေထာင္ၿပီးေန"

"ဟုတ္ဦးေလး..လိုတာ႐ွိရင္ခိုင္းပါေနာ္.."

"အင္း."

ဝသုန္မင္းသန္႔စိတ္ညစ္ေထြးစြာနဲ႔လက္ႏွစ္ဖက္ကိုယွက္္ကာစားပြဲေပၚေထာင္ရင္းၿငိမ္သက္ေနမိတယ္။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now