Part(12)

2.3K 134 6
                                    

(Zawgyi)

အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီးေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေသာအခါသတၱိေနရဲ႕စိတ္ကဝသုန္မင္းသန္႔ဆီေရာက္လို႔သြားသည္။ဖုန္းကိုေကာက္ယူၿပီးဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မကိုင္ပါဘူး။

ႏွစ္ႀကိမ္..သံုးႀကိမ္မကဆက္သည္အထိလံုးဝမကိုင္တာကိုေတာ့တင္းမိသျဖင့္ေဒါသကထြက္လာျပန္သည္။

တကယ္ပဲမပက္သက္ေတာ့ဘူးေပါ့။

ရတယ္။ခင္ဗ်ားၾကည့္ေနလိုက္။

--------------------
လူနာေတြကို Roundလွည့္ၿပီးျပန္လာေတာ့နားေနခန္းထဲမွာထားခဲ့တဲ့ဖုန္းကိုၾကည့္မိလိုက္သည္။ဒါကလဲသူနာျပဳဆရာမေလးကဆရာ့ဖုန္းကဖုန္းေတြဆက္တိုင္ဝင္ေနတယ္ေျပာလို႔ပါ။

သူနာျပဳဆရာမေလးေျပာထဲကသတၱိေနေမႊၿပီဆိုတာကိုတန္းသိလိုက္ရေပမယ့္ၾကည့္ရံုသာၾကည့္ၿပီးထားလိုက္တယ္။မ်က္ႏွာသာေပးလြန္းရင္ဒီေကာင္ေလးကပို၍အဆင့္တက္ႏိုင္တယ္မလား??။ျပတ္သားသင့္ရင္ျပတ္သားရမယ္။

ပစၥည္းေတြေကာက္သိမ္းေနေသာသူ႔ကိုအားလပ္ေနတဲ့သူနာျပဳဆရာမေလးၿငိမ္းအိကေမးတယ္။

"ျပန္ေတာ့မွာလားဆရာ"

"အင္း"

"ေစာတယ္ေနာ္အခုရက္ပိုင္းဆရာ့ကိုၾကည့္ရတာရႊင္ရႊင္လန္းလန္းမ႐ွိသလိုပဲ"

"ဒီလိုပါပဲအဆင္မေျပတာေတြနည္းနည္းမ်ားေတာ့အဟြတ္..အဟြတ္"

"ေခ်ာင္းေတြပါဆိုးေနပါေရာ့လား"

ဝသုန္မင္းသန္႔ကမ်က္ႏွာေလးကိုတစ္ဖက္လွည့္ကာလည္ေခ်ာင္း႐ွင္းရင္း..။

"အင္းေလလည္ေခ်ာင္းယားေနတာေဆးေသာက္ထားမွပါ"

"ဂ႐ုလဲစိုက္အံုးဆရာေရ.."

"အင္း..သြားၿပီေနာ္"

"ဟုတ္"

အိတ္ကေလးကိုလြယ္ရင္းသူထြက္လာခဲ့သည္။
Busကားစီးရသည့္အတြက္အိမ္ျပန္ရင္အရင္ကထပ္ပိုၾကာ၏။

ဝသုန္မင္းသန္႔ျပန္လာေနခ်ိန္တြင္သတၱိေနမွာလဲဝသုန္မင္းသန္႔၏လမ္းထဲတြင္ေရာက္ေနၿပီျဖစ္သည္။မၾကာခင္ျပန္လာေတာ့မယ့္သူကိုလမ္းထပ္မွာေစာင့္ေနေလရဲ႕။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now