Part(27)

1.5K 99 2
                                    

(Zawgyi)

"မင္းကိုငါေျပာေနတယ္!"

"ငါ့အေၾကာင္းငါသိတယ္..မင္းစိတ္မပူနဲ႔"

"က်စ္"

ဖုန္းက်သြားတဲ့အခါေဇာ္ေတဇစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ကြၽတ္စုပ္မိတယ္။ခါးကိုေထာက္ရင္းေလပူတို႔ကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္သည္။

သတၱိ​ေန..ဒီေကာင့္လုပ္ပံုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ေက်ာင္းပ်က္တာဘယ္ႏွစ္ရက္႐ွိေနၿပီလဲ။

ေတာင္ႀကီးကိုတဲ့..။ဒီေလာက္ေက်ာင္းေတြပ်က္ေနတာကိုမဝေသးဘူးလား။ဒီေကာင္ကဘယ္ေတာ့မွအျမင္မွန္မရဘူး။အခ်စ္႐ွိရာဘက္ကိုပဲမ်က္ႏွာမူၿပီးဦးေႏွာက္ႀကီးကေက်ာက္သားလိုခဲေနလိုက္တာမ်ား။စကားလဲမတိုးဘူးဓားလဲမတိုးဘူး။

ဝသုန္မင္းသန္႔ဖ်က္လို႔ပ်က္မယ့္ေကာင္..။

အဲ့ေလာက္အထိေတာင္ျဖစ္သြားရလား?။ဟိုကေျပာတိုင္းတစ္ပါတည္းေကာက္ၿပီးေတာင္ႀကီးထြက္သြားရေအာင္လူလိုမေတြးတတ္ေတာ့တာလားဒီေကာင္။

ေသာက္ခြက္ကိုဘယ္ျပန္ညာျပန္႐ိုက္ၿပီးအမွန္တရားကိုေျပာျပခ်င္လိုက္တာ။

အဲ့ဒီ့ဦးဝသုန္မင္းသန္႔ကမင္းကိုလွည့္စားေနတာကြ။

အခ်ိန္တန္ရင္မင္းပဲက်န္ခဲ့မွာ။သူကလက္ထပ္ရမယ့္သူလဲအသင့္႐ွိၿပီးလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့အင္အားလဲမ႐ွိဘူး။မင္းကိုသူခ်စ္ရင္ေတာင္စြန္႔လႊတ္ရမွာပဲ!။

ေစာက္ပိန္းေကာင္။ဒီလိုနဲ႔မင္းပဲေသာက္သဲကြဲၿပီးက်န္ခဲ့ရေတာ့မယ့္အျဖစ္ကိုငါျမင္ေနတယ္..ဒီလိုေဝဒနာႀကီးကိုေမြးထားတဲ့သတၱိကိုအံ့ျသပါ့။ကိုယ္ခ်စ္တဲ့သူတစ္ျခားတစ္ေယာက္နဲ႔တြဲေနတာကိုထိုင္ၾကည့္ရတာေတာင္ဒီေလာက္နာက်င္ရတာ...လက္ထပ္သြားတဲ့အျဖစ္မ်ိဳးဆိုႏွလံုးသားႀကီးမီးကြၽမ္းသြားတာထပ္ေတာင္ပိုဆိုးအံုးမယ္။

ဟင္း...သတၱိေနဆိုတဲ့ေကာင္ကတကယ့္သတၱိေနပါပဲ။

ကန္းေနတာ..ကန္းေနတာအခ်စ္ကိုယံုၿပီးစံုလံုးေတြကန္းေနတာ..အဲ့ကန္းေနတဲ့ေသာက္လံုးကိုသာထိုးေဖာက္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။မတတ္ႏိုင္ဘူး။ထိုင္ပဲၾကည့္ေနရေတာ့မွာေပါ့။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now