Part(18)

2K 119 1
                                    

(Zawgyi)

လိုင္းခန္းထဲကစားပြဲေပၚေမွာက္အိပ္ေနေသာဝသုန္မင္းသန္႔ရဲ႕ႏွာလံုးလံုးေလးကိုလက္ညိဳးျဖဴျဖဴေလးတစ္ေခ်ာင္းကခပ္ဖြဖြလာတို႔သည္။

လက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴေလးသည္ႏွာေခါင္းေလးကိုတို႔ရာမွခ်စ္ႏိုးဟန္နဲ႔ခပ္ဖြဖြဆြဲညႇစ္လာျပန္၏။

"အြန္းးး "

ပ်င္းရိသံေလးနဲ႔လက္ေမာင္းေလးမ်ားၾကားေခါင္းေလးပိုတိုးသြားတဲ့သူ႔ကိုလက္ေခ်ာင္းျဖဴျဖဴတို႔၏ပိုင္႐ွင္ေလးကခပ္ဟဟရယ္သည္။

"ဟဟ..ေအးတယ္ေလအခ်စ္ရဲ႕ေမာင္ရင္ခြင္ထဲမွာလာအိပ္"

နားနားတိုးကပ္ကာေျပာလိုက္ေသာအသံျဖစ္ေသာ္လည္းသူ႔စိတ္ထဲဝယ္ဟိုးအေဝးႀကီးကလႊင့္စင္လာသလို။
မိုးစက္သံတေဖ်ာက္ေဖ်ာက္ကိုတစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ၾကားေနရသည္။

"ေစာင္ေတြေမြ႔ယာေတြထပ္ကိုယ္ေငြ႔ကပိုေႏြးတယ္ဆိုတာသိလား?"

ေမာင္....။

အသိစိတ္ေတြဟာလြင့္ေျမာလ်က္ႊိေနေသာသူဆီေမာင့္အသံဟာဟိုးအေဝးကေနလြင့္လာသလိုမ်ိဳးနားထဲသို႔ဝင္လာျပန္တယ္။

"ေအးတယ္လို႔..အသဲညႇာေလး"

ေခါင္းကဆံပင္ေမႊးေတြကိုလက္ေလးတစ္ဖက္နဲ႔ဖြဖြေမႊေႏွာက္ရင္းေျပာတဲ့ေမာင့္အသံကိုသူအေသအခ်ာၾကားရပါသည္။

ေမာင္~~။

အၾကာႀကီးစာၾကည့္ထားေသာမ်က္ဝန္းေတြသည္ျပန္ပြင့္လာေသာအခါမွာလည္းအနည္းငယ္မႈန္ဝါးေနေသးသည္။ေခါင္းကိုမေထာင္ပဲေမွာက္ထားလ်က္သားနဲ႔မ်က္လံုးေလးတျဖည္းျဖည္းပြင့္လာေသာအခါသူ႔ရဲ႕မႈန္ဝါးဝါးအျမင္အာရံုထဲမွာ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါေျဖာင့္စင္းလွပါေသာ..ႏွစ္ေယာက္မ႐ွိရပါေသာေမာင့္မ်က္ႏွာကိုဝိုးဝါးစြာျမင္ရတယ္။

"ေမာင္လား"

"ေမာင္ေရာက္ေနတယ္လားဟင္"

လက္ေလးဆန္႔တန္းကာဝိုးဝါးစြာျမင္ရတဲ့ေမာင့္မ်က္ႏွာေလးဆီလွမ္းမိေတာ့ဝသုန္မင္းသန္႔ရဲ႕လက္ေတြဟာေလထဲမွာသာေရြ႔လ်ားလို႔သြား၏။

"ဟင္"

အခုမွသူမ်က္လံုးကိုအေသအခ်ာဖြင့္မိတာပါ။အျပင္မွာမိုးေတြအရမ္းသဲေနတာခ်က္ခ်င္းပဲသတိထားမိလိုက္ၿပီးအရမ္းေအးေနတဲ့ခံစားခ်က္ကိုပါခံစားမိလိုက္ေလသည္။

ေဟာင္း..အတိတ္..ေႏွာင္း(ဟောင်း...အတိတ်..နှောင်း)(Completed)Where stories live. Discover now