ပဏာမ ဇနီးသည်ဖွား သမီးပျို

၈၃။ ဖြစ်အောင်လုပ်

ဖုန်းယွိဟန် ရှုးယခြံ၀င်းသို့ ရောက်သွားသည့်အခါတွင် ရှန်းရုန်သည် ခန်းမဆောင်ထဲရှိ ကုလားထိုင်ပေါ်တွင် ထိုင်နေကာ ခေါင်းကို ငုံ့၍ထားပြီး လက်နှစ်ဖက်ကိုလည်း ယှက်ကာထား၍ စိတ်လှုပ်ရှားနေသယောင်ရှိလေသည်။

သခင်မကြီးကတော့ ထိုင်နေကျခုံပေါ်တွင် ထိုင်နေကာ မျက်လုံးများကို မှေးစင်းကာ မှိတ်ထားလေသည်။ ဘေးတွင်တော့ ကျင်းကျန့်သည် ဒူးထောက်ကာ ထိုင်ရင်း သခင်မကြီး၏ ခြေထောက်များကို နှိပ်နယ်ပေးနေလေသည်။ သခင်မကြီးသည် အနှိပ်ခံနေရင်း ပြောလာသည်။ " အင်း ၊ ချန်ရှီကတော့ ဘယ်လို သက်သက်သာသာနေရမလဲဆိုတာကို တကယ်သိတာပဲ။ ဒီလိုမျိုး အနှိပ်ကောင်းတဲ့သူကို ဘေးနားမှာ အကြာကြီးခေါ်ထားခဲ့တာပဲ။ ညည်းကရော အဲ့လို အရည်အချင်းရှိနေရဲ့သားနဲ့ ငါ့ဆီ ဘာလို့ စောစောမလာခဲ့တာလဲ။ "

ကျင်းကျန့်သည် ၀မ်းနည်းနေသည့်ဟန်ဖြင့် ပြန်ဖြေလေသည်။ " ဒီကိုယ်လုပ်တော်က သခင်မကြီးကို တကယ်ပဲ လေးစားရိုသေမိပေမယ့် အနားထိ မလာရဲခဲ့လို့ပါ။ ဒီကိုယ်လုပ်တော်ရဲ့ မွေးဖွားရာက နိမ့်ကျတာမို့ သခင်မကြီးရဲ့ မျက်လုံးတွေ ညစ်ထေးသွားမှာကို စိုးမိလို့ပါ။ "

သခင်မကြီးသည် လူများအား ဘယ်လိုအသုံးချရမည်ကို ကောင်းကောင်းသိလေသည်။ ကျင်းကျန့်မှ ထိုသို့ပြောလာသည့်အခါတွင် အချိုသပ်ကာ သကာရည်သုတ်ထားသည့် စကားများကိုဆိုလေသည်။ " မွေးဖွားခြင်းအကြောင်းအရင်းကို ပြောရရင် ညည်းက ငါတို့ ဖုန်းအိမ်တော်က ပျိုးထောင်လာတဲ့သူမို့လို့ ညည်းအကြောင်းကို ငါတို့က သေချာသိတာပေါ့။ အပျော်အိမ်ကလာတဲ့ ဟန်ရှီလို မဟုတ်ဘူးလေ။ အဲ့တာကမှ ဖုန်းအိမ်တော်ကို တကယ်မျက်နှာပျက်စေတဲ့ကိစ္စပဲ။ "

ကျင်းကျန့်သည် သခင်မကြီး၏ စကားများကြောင့် ပျော်ရွှင်သွားတော့သည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်သည့်အခါ ဖုန်းယွိဟန်ရောက်လာသည်ကို မြင်၍ ထရပ်ကာ  " ဒုတိယသခင်မလေးကို ဂါရ၀ပြုပါတယ်။ " ဟုဆိုရင်း နှုတ်ဆက်လေသည်။

သခင်မကြီးသည်လည်း ဖုန်းယွိဟန် ရောက်လာသ ည်ကို ကြားသည့်အခါ ပြုံး၍ မျက်လုံးများကို ဖွင့်ကြည့်လေသည်။ " အားဟန် ! ပြန်လာပြီလား ။"