ပဏာမ ဇနီးသည်ဖွား သမီးပျို

၁၄၂။ ဘာလို့ ဒုတိယအဆင့် အမတ်လေးတစ်ယောက်ကို စာနာပြနေတာလဲ

ရင်းနှီးနေသောအသံကို ကြားလိုက်ရ၍ ဖုန်းယွိဟန်၏မျက်နှာထက်တွင် ဆွဲဆောင်မှုရှ်ိသော အပြုံးလေးတစ်ခု ဖြစ်ထွန်းလာသည်။ ထိုအသံကြောင့်ပင် ပုမိသားစု၀င်များ၏ နှလုံးမှာ မဟူရာချောက်နက်ထဲသို့ ပြုတ်ကျသွားသလို ခံစားလိုက်ကြရသည် ။

မင်းသားကိုး ရွှမ်ထျန်းမင် ရောက်လာတာလား ?

အမတ်ပု၏ သေဆုံးမှုမှာ မင်းသားကိုး၏ ကြင်ယာတော်မယ်တော်နှင့် တိုက်ရိုက်သက်ဆိုင်နေတာဖြစ်၍ မင်းသားကိုးက ၀မ်းနည်းကြောင်းပြရန် ရောက်လာလိမ့်မည်ဟု ပုမိသားစုသည် လုံး၀ မမျှော်လင့်ထားခဲ့ကြပေ ။ မည်သူပဲလာလာ မင်းသားကိုးကတော့ လာ၍မဖြစ်ပေ ။

သို့သော်လည်း ထုံးစံအတိုင်း လိုက်မလုပ်တတ်သူကတော့ အမြဲတမ်းရှိနေဆဲပင်ဖြစ်သည်။ မလာသင့်ဘူးဟု ထင်ထားကြပါက ပို၍ပင် လာခဲ့ပေလိမ့်မည် ။

ပုပိုင်ချီမှာ ရွေးချယ်စရာမရှိသဖြင့် ပုမိသားစု၀င်များကို ဦးဆောင်ကာ ရထားလုံးရှိရာသို့ ဦးတိုက်၍ ကြိုဆိုလိုက်ရတော့သည်။ " အရှင်မင်းသားယွီကို နှုတ်ခွန်းဆက်လို့ ကြိုဆိုပါတယ် "

ရထားလုံးထက်မှ ၀ှီးလ်ချဲတစ်ခုက ထွက်လာပြီး ရွှမ်ထျန်းမင်က ထို၀ှီးလ်ချဲထက်တွင် သူ့မူပိုင်သင်္ကေတများဖြစ်သော ခရမ်းရောင်၀တ်စုံနှင့် ရွှေရောင်မျက်နှာဖုံးကို ၀တ်ဆင်ထားကာ ထိုင်နေလေ၏။ ၀ှီးလ်ချဲဆင်းလာပြီးနောက်တွင်မူ အရောင်ဖျော့ကိုသာ ၀တ်ဆင်ထားသော လူငယ်လေးတစ်ယောက် ဆင်းလာလေသည် ။ အခြားသူမဟုတ်ပါဘဲ မင်းသားခုနစ် ရွှမ်ထျန်းဟွာသာ ဖြစ်ပေသည် ။

ပုပိုင်ချီမှာ တစ်ဖန်ကြိုဆိုစကား ဆိုရပြန်သည်။ " မင်းသားချွင်း သက်တော်ရာကျော်ရှည်ပါစေ "

ပုမိသားစုကလည်း နောက်ကနေ သံပြိုင်လိုက်အော်ကြလေသည် ။ သခင်မကြီးပုမှာ နှလုံးက ရင်ဘတ်ထဲမှ ပေါက်ထွက်လာတော့မလို ခံစားနေရပြီး မသိစိတ်မှ ခံစားနေမှုအရ ထိုမင်းသားနှစ်ပါးရောက်လာခြင်းက ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ၀မ်းနည်းကြောင်းပြသရန် မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်နေမိသည် ။

ထိုအချိန်တွင် ပုပိုင်ချီကမူ စကားစလိုက်ပြီဖြစ်သည်။ " အရှင့်သားနှစ်ပါးက ပုအိမ်တော်ကို ကြွလာပြီး ဆုတောင်းပေးတာက ကျွန်တော်တို့အတွက် ဂုဏ်ယူစရာပါပဲ "