Stranger but Warmth { ongoing. }

Part { 12 }

ထိုရက္သတၱပတ္ရဲ႕အဆိုးဆံုးေန႔ရက္ၿပီးကတည္းက
စကားနည္းသြားသည့္ေဂ်ာင္ကုေၾကာင့္ ထယ္ေယာင္း
စိတ္ပူမိပါသည္ အခ်ိန္ခဏေလာက္ေပးရန္ စဥ္းစားမိေပမယ့္
ဘာစကားမွ မေျပာဘဲကားေမာင္းကာ သူ႔အားေက်ာင္းသို႔
လိုက္ပို႔ၿပီးပံုမွန္အတိုင္းေနေနေပမယ့္ အဆင္မေျပေနသည္ကို
ထယ္ေယာင္းၾကည့္႐ုံနဲ႔သိလိုက္သည္မို႔ ဒီေန႔ေတာ့ သူ႔ဘက္ကေပ်ာ္ေအာင္ထားေပးရန္ စဥ္းစားမိေတာ့
စာအုပ္ေတြထဲသာေခါင္းစိုက္ရင္းအျပင္ေလာကႏွင့္ေဝးေနသည့္သူက ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေပ ။

'' ေဂ်ာင္ကု ''

'' အင္း ''

'' မနက္စာစားခဲ့ရဲ႕လား ''

'' အင္း ''

ဒီေဂ်ာင္ကုကေတာ့ ေမးတာသာေျဖေနသည္မို႔ဘာၾကံရမွန္း
မသိတာနဲ႔ကားေပၚကဆင္းရန္ျပင္ေနသည့္ သူအားလက္ကေနအသာဆြဲကာ ပါးကိုခပ္ဖြဖြေလးႏႈတ္ခမ္းနဲ႔
ထိလိုက္ေတာ့ အံ႕ျသ သြားတဲ့မ်က္ဝန္းဝိုင္းဝိုင္းေတြက သက္ေသဆိုေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာဘဲကားေပၚကဆင္းသြား
ျပန္သည္သူကသာပါးႀကီးမက္မြန္သီးလိုျဖစ္ၿပီးက်န္ခဲ့တာထင္ပါသည္ ဟိုကနည္းနည္းေလးမွပင္ တုန္လႈပ္ဟန္မျပသည္မို႔
သက္ျပင္းခ်လိုက္မိသည္ ရင္ဘတ္ႀကီးကိုအသာဖိကာ နံရံမွာ
ကြယ္ကပ္ထားရင္း စိတ္ထိန္းေနရသည့္ ေကာင္ေလးကိုေတာ့
ထယ္ေယာင္းမျမင္လိုက္ေပဒါဟာအစ္ကိုႀကီးဆီကသူပထမဆံုးရဖူးသည့္အနမ္းခပ္ဖြဖြေလးပင္အႏၱရာယ္ေတြကိုလက္ယက္ေခၚေနတာဘဲ ဒီအစ္ကိုႀကီးကေတာ့ ။

ထယ္ေယာင္းေက်ာင္းတက္ေတာ့ သူ၏႐ုံးခန္းမွဘာမွတ္စရာမွ
မလိုသည့္ဖိုင္အားယူကာေဂ်ာင္ကုရဲ႕အခန္းေ႐ွ႕ကိုေယာင္လည္လည္ေရာက္လာသည္ေက်ာင္းအုပ္ရဲ႕႐ုံးခန္းကိုသြားရန္ဒီအခန္းေ႐ွ႕ကျဖတ္ရသည္မို႔မ်က္မွန္ကိုအသာပင့္ကာ အခန္းထဲလွမ္းၾကည့္ေတာ့စာအုပ္ကိုသာအာ႐ုံစိုက္ၾကည့္ေနသည့္သူ သူဝါသနာပါသည့္ဘာသာရပ္မို႔ စိတ္မပ်ံ႕လြင့္ဘဲ ေသခ်ာသင္ယူေနပံုက သူမျမင္ဖူးေသးတဲ့ျမင္ကြင္းမို႔ ခဏေလာက္ေငးေမာၾကည့္ေနမိသည္သူတို႔အတန္းပိုင္ဆရာသူ႔ေ႐ွ႕ေရာက္လာမွ သူသတိဝင္ကာ ဘာမွမေျပာဘဲ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး႐ုံးခန္းဘက္သြားေသာ္လည္း သန္႔စင္ခန္းထဲဘယ္လိုေရာက္သြားလဲမသိ စိတ္ေတြပ်ံ႕လြင့္ေနပံုမ်ား ဖိုင္ႀကီးကိုင္ကာ သန္႔စင္ခန္းထဲ
ဝင္လာရတယ္လို႔ မၾကာဘူး ထိုေကာင္ေလးနဲ႔သာဆို သူလည္းလူထူးလူဆန္းျဖစ္ေတာ့မည္ ။