17. Bölüm

80.9K 6K 1.3K
                                    

Merhaba ❤️

Nasılsınız?

Sınır: 405 oy 230 yorum.
(Yorumlar lütfen bölüm ile ilgili olsun )

İyi okumalar 🙂

Baba...

Baba nerdesin?

Baba annem uyuyor. 

Baba annem çok uyuyor nerdesin?

Hadi bağır uyansın...

Baba bağırdın ama annem uyanmadı.

Baba annem ölmüş.

Baba...

"Öldü mü" diye sormuştu karşı komşumuz. Her akşam annemin çığlıklarını duyup da kulak kapatan komşumuz. Sahi benim annemin sesini niye kimse duymamıştı?

"Öldü" demiştim ben de bağırmaktan kısılan sesim ile.

"Baban nerede?"

"Gitti."

Şaşkınlıkla bana baktı. Karısı yeni ölmüş birisi nereye gider diye düşünüyordu belki de.

"O kadına gitti. " Demiştim hıçkırarak. Kadının gözlerinde ilk defa acıma görmüştüm. Bana mı acımıştı yoksa başka bir şeye mi bilmiyorum ama o gün o kadını hiç unutamadım. Annemin çığlıklarına susan her kavgamızı sanki sinema izler gibi izleyen kadını nasıl unutabilirdim ki...

"Annemin boynu kızarmış teyze. İp mi canını acıttı yoksa?" 

Benim annem ahireti kaybetmişti.

Benim annem ahiretini kaybetmişti.

Annem,babam yüzünden intihar etmişti.

Okuldan dönmüştüm. Hava çok sıcaktı ve bir an önce eve varmak için hızlı yürüyordum. Sanki o gün annemin kendi canına kıyacağını anlamış gibi her gün eve yavaş adımlarla giden ben o gün koşa koşa gitmiştim.

Kapıyı çaldım ama açan olmadı. Belki de dakikalarca kapının önünde bekledim ama kimse yoktu. Sonra aklıma sabah okula gitmeden önce annemin zorla cebime soktuğu anahtar geldi. Hayatım boyunca yanımdan anahtar taşımamıştım. Ta ki o gün annemin anlam veremediğim bir telaşla evin yedek anahtarını vermesine dek.

Cebimden anahtarı çıkartıp kapıyı açmıştım. Hani anneler çocuklarına bir şey olduğu zaman hissedermiş  ya...Sanki ben de o gün ben annemin öleceğini hissetmiş gibiydim.

Çantamı yere attıp koşa koşa mutfağa gittim. Annem orada değildi. Banyoya,yatak odasına,balkona her yere bakmıştım. Hayır tek bir yer kalmıştı.

Benim odam.

Ağlayarak odama kadar geldim. Kapı kapalıydı. Benim kapım kapalı durmazdı ama şimdi kapalıydı.

Hem... Pınar neredeydi?

Kapıyı yavaşça açtım. Önce bir sandalye gördüm. Sonrada tavandan aşağıya salanan annemi.

Başta çocuk aklıyla annem,bana oyun oynuyor zannetmiştim ama annem uyanmadı. Hem böyle oyun olmazdı ki.

Benim annem oynamam için aldığı iple,kendi canına kıymıştı.

Ben ne o iple bir daha oynadım nede annem geri geldi.

Ben o gün çok pişman olmuştum. Pişmanlığım anneme o ipi aldırmaktı. Saatlerce ağladıktan sonra kıyamayıp almıştı o ipi bana.

GÖRÜCÜ MÜ ? Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin