GÖRÜCÜ MÜ ?

39. Bölüm

Herkese merhaba ❤️

Bölüme geçmeden önce küçük bir konuya değinmek istiyorum. Yorum sınırını koyma sebebim sizin bölüm ve karakterler hakkında ki düşüncelerinizi öğrenmektir. LÜTFEN (WKNSJWJS, ?, ., 272) Sırf sınırı geçmek için bu tarz yorumlar yapmayın. Gerçekten çok üzülüyorum. Zaten bu kitapta yeterince emeklerimin karşılığını almıyorum bari yorumlarınızı düzgün yapın.

Ve gizli okuyucular yorum yapmıyorsunuz bari oy verin ya. Lütfen. Bir bölümü 15 bin kişi okuyor neredeyse. Neden sınırı geçemiyoruz?! Kimse 100-200 yapmaya mecbur değil. Lütfen elinizi vicdanınıza koyun.

Sınır: 1,9 bin oy, 1,9 bin yorum. (Yorumlarınızı LÜTFEN BÖLÜME UYGUN YAPINIZ!)

Bölümü seymanuraselmeva ithaf ediyorummm takip ettiğin için teşekkürler askmmmm

İYİ OKUMALAR.

Sevgi: sevilen şeye değer ve önem katar.

Polat beni değerli hissettiriyordu.

Polat beni önemsiyordu. Ve açık açık belli ediyordu.

Bu adama ne denir bilmiyordum. Bu adamı nasıl kırmadan severim bilmiyordum.

Beni ağlatmayacağına yemin etmişti. Hemde benim üstüme yemin etmişti. Var mıydı daha ötesi? Var mıydı sevmemek, güvenmemek için bir neden? Yoktu.

Sorduğu soru üzerine, ne diyeceğimi bilemediğim için öylece ona baktım.
Baktığım her Barbie setini alıyordu.

Şaka mıydı bu adam?

Yoksa rüya mı?

Cevap vermemi bekliyordu. "Bana mı?" Dedim. Ne diyeceğimi şaşırmıştım. Yaşımı görmezden gelerek bana Barbie setleri alıyordu.
Ben onun gözünde çocuklaşmaktan çekinirken o bana barbie alıyordu. Daha önce de söylemişti. Çocuktan farkın yok demişti. Beni çocuk olarak görüyordu.

Çocukluğu elinden çalınmış bir çocuk olarak görüyordu.

"Sana tabii." Diye beni onayladı.

Burukça gülümsedim. Yanına doğru adımladım. "Gerek yoktu. Hem çocuk değilim ki? Barbieler ile mi oynayacağım." Dedim yalana başvurarak. Yalandı.

Sabaha kadar oynayabilirdim.

Beni süzdü. Aynı anda kendisine çekti ve alnımdan öptü. "Çocuksun. Hem oyuncaklar sadece çocuklar için mi?" Diye sordu.

Oyuncaklar sadece çocuklar için miydi?

Bilmiyordum.

"Ben çocuksam sen nesin?" Diye konuştum. Sorusunu eş geçmiştim.

"Kocan"

Kendimi tutamayıp gülmeye başladım. Aileleri ile oyuncak seçen iki kız çocuğunun bakışları bana döndü. İkisi aynı anda gülümsedi.

Aileleri az ilerde çalışan ile konuşuyorlardı. Büyük ihtimalle bir oyuncağı arıyorlardı.

Polat'ın beni kendisine daha çok çektiğini hissettim.

"Çok güzel değil mi?" Diye sordu kızlara doğru.

Utanmış olacaklardı ki kıkırdadılar.

ikisi de başlarını evet dercesine salladı.

Yanaklarıma inen sıcaklık ile bakışlarımı kaçırdım. Küçük kızları anne ile babası olduklarını düşündüğüm kişiler çağırdı. El ele tutuştular ve koşarak yanımızdan ayrıldılar.