Badem ||Texting||

3.5

"Nasıl yani? Gerçekten kaçtın mı?"
Evet, abim bütün rezilliklerimi anlatıyordu.

"Ya korkmuş olamaz mıyım?" Abim güldü.

"Abi gülme ya! Sadece altı yaşındaydım ben! Sen bile on yaşında olmana rağmen korkudan delirmiştin! Bir de beni kandırdın."
Abim hastane olayını anlatmıştı...

"Ama anlamadığım neden abinin ameliyatında sen kaçtın?" Diyorum ya kandırdı!

"Abim kandırdı beni. Kendisi ameliyata girecekti. Korkuyordu ama benimle uğraşmak derdiydi. Bana doktorun 'Abilere yapılan iğneden kardeşlere de yapıyorlarmış.' Diye yalan attı. Küçük aklım işte sandım ki onun koluna taktıkları o iğneden bana da takacaklar. Bende kaçtım." Pars gülmeye başladı. Of abi!

"Bir de nereye kaçtı? Gitmiş temizlik odasına girmiş. Saatlerce aradık. Bir de kocaman hastane. Girmiş temizlik malzemelerinin arasına. Bulduğumuzda oda kokusu kokuyordu!" Ah abi yaktın beni...

Bu konuya baya bir güldükten sonra Pars bir soru yöneltti.

"Peki okul? Okul yılların nasıldı?" Berbat.

"Yani," dedim sesim içime kaçarak. "Biraz kötüydü. Liseyi de açıkta okudum zaten."

"Bade okul ortamını pek sevmezdi. Dersleri severdi ama ortam ona göre değildi." Konu abimi de geriyordu.

"Neden?" Gizlenecek bir şey yoktu.

"Genelde dışlanan bir çocukluk geçirdim. Yedi yaşındaydım annem babam vefat ettiğinde. Anneannem ile kalıyorduk. Pek sevmezlerdi beni. Yani ilkokulda yine daha iyiydi ama ortaokuldan sonra, dışlandım hep."

"Akılsızlar." Diye mırıldandı abim.

"Tabiki kimse beni sevmek zorunda değildi. Zaten ilkokulda sadece sessiz kalırdım. Öyle fazla kimseyle konuşmazdım. Aynısı orta okulda da devam etti. Ama ergenlik zamanları işte... Bir keresinde," durdum. Anlatmasamıydım acaba diye düşündüm. Ama sonra vazgeçtim. Belki de neden mesafeli olduğumu anlardı.

"Bir keresinde bir arkadaşım canımı çok acıtacak bir cümle kurdu. Orta ikiye gidiyordum. Okul değiştirmiştim. Kimse ailemin vefat ettiğini bilmiyordu. Bir gün bir arkadaşım ile kavga ettik. Arada bana laf atıyordu dalga amaçlı. Ciddiye almazdım fazla ama uyardım en sonunda. Sonra bir şekilde kavga büyüdü. Aklımda değil ama baya ciddi bir boyuta döndü ve son cümleyi o söyledi. Okulun bir etkinliği olmuştu kavgadan birkaç gün önce. Herkesin velisi gelmişti benimse abim ve dedem. Bana 'Ailesi etkinliğe gelecek kadar değer vermiyor, burada bizim sözlerimize alınıyor.' Demişti. Kalbim çok kırılmıştı. Evet küçüktük belki abartılacak bir şey değil diye görülür ama kırılmıştım işte. Zaten insanlar benimle fazla diyolog kurmazken bir de böyle olunca... Ondan sonra kimseyle arkadaş olmayı denemedim çünkü önceden denediğimde hep zararlı çıkmıştım..." histerik bir gülüş bıraktım ortaya. "Zaten kimse de istemiyordu benimle arkadaş olmak. Soğuk nevale dediler o günden sonra. Lisede de iki hafta falan dayandım. Sonra direk açığa geçtim."

"Açığa geçince yalnız hissetmedin mi?"

"Hayır. Çünkü okula gidersem insanların güzel arkadaşlıklarını görüp daha çok üzülecektim. Kendimi derslere verip istediğim gibi tıp kazandım. Aslında böyle olmasının sebebi biraz da bendim... Tam okula başladığım sene ailem öldü. Kendimi çok zor toparladım içime kapandım. Bu da insanlarla olan bütün ilişkilerimi etkiledi. O zamanlar ne kadar abim olsa da, anne ve babamın birden hayatımdan gitmesi beni baya etkiledi." Ortam baya duruldu. Birkaç dakika herkes yemeğiyle ilgilendi, sonra abim olayı dağıttı.

"Ama benim sayemde doktor oldu!"

"Nasıl yani?"

"Ben o gün onu korkutunca bana 'Büyüyünce doktor olup her gece iğne yapacağım sana abi!' Diyerek ağlamıştı. Sana bir sır vereyim," dedi abim Pars'a yaklaşıp sesiz konuşarak. Ama duyuyordum.

"Her gece kapımı kilitliyorum Bade iğneleriyle gelecek diye." Hep beraber güldük.

"Bir gün sana güzel bir iğne yapacağım, borcum var." Yemek gayet güzel geçmişti. Pars beni baya tanımıştı bu bahaneyle. Biraz da ben onu tanısam iyi olacaktı aslında. Abim de sevmişti onu. Kahvaltıdan sonra birlikte kahve içmiştik ve film planını erteleyerek Pars gitmişti.

"Eee Bade, düşündün mü?" Kaşlarımı çattım.

"Neyi?"

"Kendine bulacağın yengeyi?" Allah'ım bir de bu vardı. Abim şimdi başladı ya, durmazdı. Ama ben asla onu birileri ile tanıştıramazdım çünkü bu işlerden nefret ederdim. Evet görücü olayı rızası olanlar için kötü bir şey değildi. Çünkü evlenmek isteyen insanlar bu şekilde tanışıyor ve anlaşırlarsa görüşüyorlardı. Ama benim gibi sevmeyenlere bulaşmasınlardı.

"Abicim bence sen bana güzel bir yenge bulursun." Biraz durdum. "Hem sende bu boy, pos, endam, yakışıklılık ve güzel kalp varken merak etme yakında kaparlar seni. Hem en kötü mahalledeki teyzelerin yanına gidersin en az elli kız vardır aday onlarda merak etme hiç." Dedim gülerek. Abim başta gülse de sondaki teyzeleri görünce yüzü düştü.

"Yok teyzelere hiç gerek yok, yaşamak istiyorum ben. O saldırıdan sağ çıkılmaz..." işte orada haklıydı...

*

Komutanım: Abin beni sevdi diye yorumladım?

Siz: Bende yakında abimle kanka olacaksınız diye yorumladım.

Komutanım: Yalan yok başta korktum.

Komutanım: Sinirli ve korumacı bir abiyse. Yani hani kıskanç olup herkesten saklayan...

Siz: Yok, abim saplığı zirvede yaşadığı için 'herkes kavuşsun, mesut olsun.' Modunda.

Komutanım: Şükür.

Siz: Ne yapıyorsun?

Komutanım: Hiç evdeyim. Uzanıyordum.

Komutanım: Badem, ben aslında sana bir şey söyleyeceğim.

Komutanım: Yarın buluşabiliriz değil mi?

Komutanım: İş çıkışı alırım.

Siz: Tamam. Bir sorun mu var?

Komutanım: Yok.

Komutanım: Ama önemli bir konu.

Siz: Tamam yarın çıkışta beklerim seni.

Komutanım: Tamam o zaman yarın görüşürüz. Geç oldu uyu artık. Erken kalkıyorsun.

Siz: Sende uyu. Sen de erken kalkıyorsun.

Komutanım: İyi geceler Badem.

Komutanım: Seni seviyorum❤

Siz: Bende seni seviyorum❤

Siz: İyi geceler komutanım.

...

Selam selam Selammm!

Biraz geç oldu saat üzgünüm. Ancak fırsat buldum bugün:)

Bu bölüm biraz Bade'nin çocukluğundan bahsettik. Ufak bir kısmı... Onu tanımak icin🤗
Tekrar söylemek istiyorum, Bade egoist değil. Sadece insanlara yaklaşmak istemiyor. Dışlanacağını veya önceden olduğu gibi yara alacağını düşünüyor. Engel olmak için duvarlarının arkasına sığınıyor sadece. Sevdiklerinin yanında çıkardığı bir ciddiyet maskesi var ayrıca. Öyle olduğu sürece herkesin mesafeli olacağını ve bunun kendisine zarar vermeyeceğini düşünüyor... Yani ego değil bu. Ki bazı durumlarda tanımadığı insanlara karşı böyle bir durum olmasa bile mesafeli olması gayet normal bence...

İyi geceler hepinize❤