Meg, Güney Koreli bir anne ve Endonezyalı bir babanın tek kızıydı. Annesi kariyerini ailesine tercih edip Kore'ye döndüğünde Meg on yaşındaydı. Yaklaşık sekiz yıl sonra Bayan Joo yüksek statüsünün verdiği güç ile kızını kaçırmış ve velayet davası so...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Endonezya, Cakarta
1, 2, 3, 4...
Siyah volkswagenlar Cakarta caddelerinde art arda süratle giderken insanlar dışarıdan bakınca bir siyaset adamı yahut önemli bir iş insanının arabalardan birinde olduğunu düşünebilirdi. Ama bu dört arabanın hepsi tıka basa doluydu; Bayan Joo'nun adamlarıyla.
Ekip başı Bay Kyun, şoför koltuğundaki Min Ho'ya direksiyonu sağa kırmasını söyledi. Böylece Alvaro Satriati'nin “malikanesine” giriş yapmış oldular.
Kimse elini kolunu sallaya sallaya Bay Alvaro'nun evine böyle giremezdi. Kapıda bir sürü koruma vardı. Bu yüzdendir ki Bayan Joo dört araba dolusu adamını göndermişti.
Adamlar arabaları durdular, ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı. Dört siyah arabadan da kalıplı, eli silahlı Asyalı adamlar indiğinde neye uğradıklarını şaşırdılar. Anında dövüş, kargaşa başlarken Bay Kyun ve üç adamı eve ilerlediler; Lee Min Ho, Hwang Hyunjin ve Seo Changbin.
Changbin'in tek bir tekmesi ile ardına kadar açıldı kapı. Onlar içeri girerken korumaları halleden diğer adamlar da gelmişlerdi arabaları oldukça büyük olan bahçeye park edip. Hepsi içeri girdiğinde evdeki çalışanlar adeta şok içerisindeydiler. Bay Alvaro salondaydı. Gürültü ile irkilerek elindeki gazeteyi sehpaya bıraktı ve ayağa kalktı. İçeri doluşan adamlara baktı. Neler oluyor diye sorgularken hepsinin Koreli olduğunu anlaması uzun sürmemişti. Dolayısıyla onları eski karısının gönderdiğini de anlamıştı.
Zaten Bay Kyun'u tanırdı. Bay Kyun, adamlarının hepsinin Bay Alvaro'ya silah çekmesinin verdiği öz güven ile kasıla kasıla öne çıktı. Bay Alvaro öfkeli ve endişeli idi. Her an kızı Meg okuldan gelebilirdi. Bu adamların onu almaya geldikleri belliydi.
"Vay, vay, vay..." diye sinir bozucu bir tonla konuştu Bay Kyun, "Alvaro Satriati. Uzun zaman oldu."
"Evime bu şekilde girdikten sonra buradan sapasağlam çıkamayacağınızı biliyorsun değil mi Kyun?"
Bay Kyun kocaman bir kahkaha attı, "Etrafa bir bak! Bize bir şey yapmaya kalkarsan adamlarım kırılmadık kemiğini bırakmaz, ne senin ne de işe yaramaz korumalarının. Yerinde olsam zorluk çıkarmam."
"Hala Joo'nun köpekliğini yapıyorsun, yazık. Yıllardır bir arpa boyu yol kat edememişsin."
Sinirleri bozulan Bay Kyun, iki adamına işaret vererek Bay Alvaro'yu tutmalarını emretti. Adamlar tarafından kıstırılan Bay Alvaro, kollarını hareket ettiremiyor ya da kendi adamlarına ve çalışanlara emir veremiyordu. Çünkü Bayan Joo'nun adamları onları esir almıştı bile.
"Sizi buna pişman edeceğim!"
"Boş tehditleri bırakalım dostum. Söyle; kız nerede?"
