Meg, Güney Koreli bir anne ve Endonezyalı bir babanın tek kızıydı. Annesi kariyerini ailesine tercih edip Kore'ye döndüğünde Meg on yaşındaydı. Yaklaşık sekiz yıl sonra Bayan Joo yüksek statüsünün verdiği güç ile kızını kaçırmış ve velayet davası so...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Kore'ye bir hafta sonra geri dönmüş ve şimdi gerçekten Kore'deymiş gibi hissetmiştim. Çünkü özgürdüm, kendi isteklerim doğrultusunda yaşayabilecektim. Üstelik yalnız da değildim, Fatima Hanım ve Roro vardı artık.
Roro; annesi bizim evde çalışmaya başladığında yedi yaşındaydı. Yaşıt olduğumuz için onunla hep iyi anlaşmıştık. Babam onun okul masraflarını karşılayarak aynı okula gitmemizi sağlamıştı. Ama liseye geçince Fatima Hanım ev işlerinde zorlamaya başlamıştı kronik rahatsızlıkları yüzünden, bu sebeple Roro liseyi açıktan okuyup annesine yardım etmeye karar vermişti.
Onun fedakarlığına hayran kalmıştım hep. Ben okuldan gelince ona defterimi verirdim, her gün düzenli olarak notlarını yazardı ve birlikte ders çalışırdık. Hayalimiz aynı üniversitede okumaktı. O sınıf öğretmenliği isterken ben grafik tasarım düşünüyordum. Birlikte Seoul Üniversitesi'nden içeri girdiğimiz günleri hayal edebiliyorum.
Buradaki evimiz merkezden birkaç dakika uzaklıktaydı. İki katlı, geniş bahçeli ve yazın kendini atmak isteyeceğin havuzu ile bir öğrenci evine benzediği pek söylenemezdi ama zaten biz burayı yazlık olarak değerlendirmiştik bugüne kadar.
Üç kişi rahatlıkla yaşayabilirdik ve Fatima Hanım'a fazla iş çıkmazdı. Ayrıca ben de Roro da okula gitmeyeceğimiz için boş zamanlarımızda evde ona yardım edebilirdik. Her bakımdan iyi olmuştu buraya gelmemiz.
Tabii Fatima Hanım tam olarak böyle düşünmüyordu.
"Buraya niye geldik anlamıyorum Meg. Babamızın başı mı kalmıştı?"
Son cümlesine Roro ile kahkaha attık, böyle tuhaf lafları vardı ama düşününce ne demek istediğini anlıyordum. Onun aksine Roro çok memnundu çünkü Güney Kore dizileri ve şarkıları ile büyümüştü benim yüzümden. Ayrıca benimle birlikte Korece derslerine katılıp dili çok iyi öğrenmişti, bazen aramızda Korece konuşuyorduk pekiştirmek için.
"Ajumma, seni zor bir durumda bıraktım farkındayım ama emin ol alışınca burası sana çok rahat gelecek. Eskisi kadar yorulmayacaksın."
"Mesele o değil, yahu ben Korece bilmiyorum! Sokaktaki levhalara baktım tek kelime anlamadım, değişik değişik semboller."
Roro gülerek annesinin koluna girdi, "Ben sana öğretirim aşkım merak etme!"
Annesiyle olan ilişkisi çok tatlıydı, onlara hep özenmiştim. Gülümseyerek baktım ikisine de.
"Kıyafetlerimizi falan yerleştirmeye başlayalım mı?" sorumla birlikte Roro bana bakmış, annesini bırakarak yanıma gelmiş ve sır verir gibi fısıldayarak, "Biz seninkileri yerleştirirz, senin yapman gereken başka bir şey var. Bir an önce git."
