TRIP TO HEAVEN 1 : UN-INNOCENT STEPSISTER ( COMPLETE )

THIRTY-NINE

Hi, Babiss 🫶 Tenkyuu for always adding my story to your library 💙💙

- Amor -

Nararamdaman ko ang marahang pagpisil sa kanang kamay ko.
Rinig ko rin ang pag-uusap ng mga lalaki sa di kalayoan.

"How is she," the man asks.

"She's fine right now, pero mahina ang kapit ng bata. She's taking medicine right?" tanong ng lalaki.

"Wait! What?" 

Napamulat ako at puting apat na sulok ang nabungaran ko.
Napatingin ako sa kanan ko at may isang lalaki roong nakayuko habang mahina paring pinipisil ang kamay ko.

"Can you please repeat what you said?" pakikisawsaw ko sa usapan nila.

Pari-parihas silang napatingin sa akin kahit ang lalaking nasa kanan ko.

"Thank god your awake," bigla akong niyakap ni Duke na siya palang katabi ko.

Lumapit sa akin ang Doctor at si Dastian.

"Mrs, you're two weeks pregnant. But the baby is weak. Mahina ang kapit nito because you're taking a med," saad ng Doctor.

Napatingin ako sa aking tiyan at marahan itong hinaplos.
Naluluha akong napatingin sa Doctor.

Bumukas ang pinto at nakangiting pumasok dito ang nurse "Doc, ito na po ang result," wika nito saka inabot sa Doctor ang patient record clipboard.

Binuksan ito ng Doctor at binasa ang sinasabing result.

"I see," tatango-tango pa ito "It's your second baby am I right, Mrs. Cy," saad ng Doctor.

Tumango ako. Nangilid pa ang luha ko dahil sa kanyang pagtatanong. Dalawa? Sana, oo.

"You can no longer take your medicine because it may cause your miscarriage. I will give you some vitamins that will help you to get well as your baby. For now, you need rest, if you need bed rest then bed rest. The baby cannot handle too much stress," mahabang litanya nito sabay bigay sa amin ng resita at nagpaalam na itong may iba pang pasyenteng pupuntahan.

Napalunok ako ng makitang ang hitsura ng dalawa.
Madilim at blanko. Kapwa sila tahimik at malalim ang iniisip.

"Can I have some water?" pukaw ko sa atensyon nila pero parang wala silang naririnig.

"Can I have some water please," ulit ko na lang. Mula sa malalim na pag-iisip tumayo si Dastian at ikinuha ako ng tubig.

"I'm sorry," malungkot kong saad.

"It's okay," haplos niya sa buhok ko.

"Wait. Nasaan si Derick?" takang tanong ko.

Biglang sumibol ang kaba sa dibdib ko ng makita ang pag-iwas niya ng tingin.

"Duke?" baling ko na lang sa isa pa sa kambal.

"Huh?" takang tanong naman nito sa akin.

"Where's Derick?" tanong ko ulit.

Natagalan siya bago magsalita "He's in the rest house. Tomorrow you will see him, but now you rest first. You look so pale," sunod-sunod na saad nito saka tumabi ulit sa akin at marahang pinisil ang kamay ko.

Tumango na lang ako bilang pagsang-ayon. Nahiga na ako saka pinilit ipahinga ang sarili.

Nakapikit ako pero ramdam ko ang bigat ng atmospera sa loob ng silid na ito. Galit ba sila sa akin?

Nanatili lang akong nakapikit at hindi man lang nakatulog. Nang makaramdam ng gutom ay kinalabit ko si Duke na nasa gilid ko pa rin. Tulad kanina malalim pa rin ang kanyang iniisip. Hindi ko mabasa iyon. Wala na rin pala si Dastian sa kuwarto, hindi man lang nakalikha ng ingay ang pinto ng lumabas siya.

"Duke," kalabit ko sa lalaking nasa aking gilid.

"Huh?" nagulat pa siya ng tignan niya ako.

"Ahm. Nagugutom kasi ako," hawak ko sa tiyan.

"Oh! Okay," tumayo siya at nanguha ng apple sa fruit basket at binalatan iyon.

"Ahm," napakagat ako sa labi saka umiling.

"Why, Honey?" nagtataka niyang tanong ng makitang hindi ko man lang ginalaw ang mansanas na kanyang binalatan.

"I don't like that," napangiwi ako.

"What do you like?" malambing niyang wika sa akin.

Nahihiya akong sabihin kung anong pagkaen iyon. Alam ko naman hindi pa siya maalam sa mga pagkaen dito sa Pilipinas.

"Hmm," napalabi ako.

"I want balot and maruya with mozarella cheese," saad ko sa kanya.

"Huh?" tila gulat na gulat ito sa sinabi ko.

Kahit ako nag tataka sa aking sarili kung bakit iyon. Unang-una tanghali pa lang kaya wala pang balot, pangalawa maruya na may maozarella talaga.

Shit! But I'm craving that cheese I just want to melt that on my mouth.
Shessh. Naiisip ko pa lang naglalaway na ako.

"Can you?" nag puppy eyes ako sa kasama.

"Fvck," he hissed napakamot siya sa kanyang ulo.

"Honey, but I don't know what kind of food is that," napakamot siya sa kanyang ulo.

Malungkot akong napalabi habang nakatingin kay Duke.
Nagtatampo ako.

Napairap ako rito habang siya naman ay nagtataka sa inata ko.

"Honey, I'm sorry I just-" para itong na frustrate at napasabunot pa sa buhok.

"Get out," anas ko.

"Honey, don't be like that," paawa epek nito.

Inis akong napakamot sa ulo ko.
Bakit ba?
Nakakainis naman kasi.

Lumipas ang maghapon at nanatiling masama ang loob ko kay Duke.
Nagulat pa nga si Dastian ng dumating ito dahil nasa labas ang kanyang kambal.

Masama ang tingin kong ipinukol kay Duke na nagtatago sa likod ni Dastian.

"Why, Love?" takang tanong nito habang palapit.

"Don't come near," masungit kong anas dito.

Tumingin ito sa kambal at tanging kibit balikat lang ang isinagot ni Duke.

Akma pa itong lalapit ng batohin ko ito ng unan.

"Hey, Love, ano bang problema?" nag-aalala ito.

Napalabi ako. Oo nga! Bakit ba ako nag-iinarte? Eh, hindi naman sila ang bumuntis sa akin.

Napasimangot ako sa naalala.
Humiga na lang ako sa pinikit ang mga mata.

"Love, talk to me," hinimas nito ang buhok ko.

Napamulat ako sa lambing ng kanyang boses.

"Can you buy me some food?" napalabi ako.

Tumango ito "Oo naman. What do you want," tanong pa nito.

"Gusto ko sana ng chocolate ice cream at calamaris," ngiti kong saad.

Napakamot ito sa kilay dahil sa hiling kong pagkaen.

Tumango-tango naman ito saka lumabas na sa kuwarto.
Masama naman akong tumingin kay Duke na hanggang ngayon ay iwaspa rin sa akin.

Humiga muna ako para hintayin si Dastian.
Si Duke naman tumabi na sa akin pero sinamaan ko pa rin ng tingin.