Hiding The Billionaire's Son (COMPLETED)

Chapter 3: Secretary

"Good morning Ma! Good morning Pa! Kamusta po? Pasensya na hindi ako maka sagot sa mga tawag n'yo at inaayos ko po ang mga gamit ko." Maaga naman napa tawag sila Mama kinaumagahan. Hays miss ko na agad sila. "Okay lang kami 'nak, kumain ka na ba?" Tumango ako kahit hindi naman na n'ya kita. "Opo, eh binigyan ako nung landlady." I didn't expect it though, she looks like a mad lady eh. She's kind pala. "Mabuti naman kung ganon, sige anak mag pahinga ka na muna."

"Oo nga Ma, Ah, sige na po Ma, tatawag na lang po ako mamaya," we bid goodbye after that. I sighed in relief and cheered myself. Let's get this done Samantha!

Ng matapos sa paglilinis ay naligo at nag suot ng ka aya ayang damit. I researched for hiring companies here bago pa man ako lumuwas. I'm currently located in Santa Mesa.

I left without fixing things up between me and my sister. She's tough, though I wish she'd let go of the anger in her heart and forgive me for I have wronged.

She should understand that we're here for her, ayaw n'ya lang mag kuwento dahil sa nakikita n'ya ay wala kaming pakealam dito. Bumuntong hininga ako at lumipat sa upuan. Nag finger cross ako at ako na ang susunod na applicant.

But luck is not mine today. "Everyone I am so sorry to announce this but we're cut off for today. Please wait for our call and come here again tomorrow. Thank you." With that the lady in her corporate office attire went inside the office and left us hanging. I exhale. Umpisa pa lang to. I don't have time to breakdown like them, "sus sigurado naka pili na yan, lalo na yung mga na unang babae? Sus galawan pa lang eh. Dapat priority na ako eh, kase nag pasa na rin ako ng online resume dito." Isang babaeng naka bestida ang nag salita sa tabi ko. Mestiza at mukhang mayaman pero sa uri ng pananalita ay ewan ko na lang.

"Ay? Hi, I'm Jade Ynares. You are?" Nag lahad ito ng kamay na agad ko ring tinanggap. Nakaka hiya at ang lambot ng kamay n'ya. She really is different. "U-uh Samantha. Samantha Ruiz." We let go of each others hand. "Ah nice name." Kahit pa parang barombado mag salita ay mapapansin mo ang kaka ibang accent nito. Accent that sounds like french one?

"Anong a-applyan mo dapat?"

"Architecture." Tipid kong sagot na kina tango n'ya, she smile. "Architect ka pala ang gara. Ilang taon na?" I tucked my hair on the back of my ear. "Mahigit apat na taon na ata." Sagot ko naman. "Ang hirap talaga dito sa mga Valdivia, play boy kase yang anak ng company owner eh. Tsk. Hindi naman ganyan daw yang tatay, play boy pero dapat matalino ka muna hahaha." I laughed with her. "Can I get your number? Baka matulungan kita if ever. " I gave her my mobile number. I was so unsure about it but she looks kind and trustable person.

"Saan ka na nito? Let's go out? Kain tayo! Kanina pa ako dito eh."

"Ah s-sige," hinila na n'ya ako palabas. I didn't expect her this rich. We're riding her damn luxurious car that only millionaires, billionaires can afford it. "Uhm... Y- uh bat ka pa mag a-apply ng trabaho? Mayaman ka naman pala?" It is so awkward, daldal s'ya ng daldal at ni hindi manlang nag abalang mag explain – bat nga naman s'ya mag e-explain?

"Bakit? Mahirap lang ang puwedeng mag trabaho?" Tanong n'ya na parang hindi 'yon big deal. At ano nga ba ang big deal don? Eh gusto n'yang mag trabaho eh? "A-ano bang a-aplayan mo dapat?" Tanong ko, sumandal ito sa back rest at pinag krus ang mga braso.

"Uh, janitress?" I almost choked in my own saliva. Alam ba n'ya gaano kahirap ang trabahong yon? Seryoso ba to? We skipped that topic when we got into a damn very luxurious resto here in manila. She said it's her treat dahil back out ako! Wala akong pera para sa ganito kamahal na pag kain.

"Alam mo naman, I can't refer you sa amin kase di naman pang architect yung business field ni Daddy. More on magazine, parang advertising and so many more." I nodded and have a bite. "Uh okay lang, pero kung hindi pa rin ako makaka pag hanap ng trabaho na ayon sa natapos ko, papatulan ko na lahat pansamantala."

"Ang galing naman! I'm sure your parents are so proud of you being a hard working daughter." I smile as I remember Mama and Papa. "Ako, bored na bored sa buhay. Mag asawa na lang kaya ako?" Sabay kaming natawa sa biro nito. I sip on the wine glass and I almost saw how beautiful heaven is. For the first time in 2 years! Naka tikim na uli ako nito, ang imported pa!

Pagka tapos ng mahabang pag uusap ay natapos rin kami. Sabay na nag hanap ng trabaho, pero s'ya lang ang naka hanap. Nag pa briefing agad ito at nag pa alam na lang din akong ma uuna na. Inabot na lang din ako ng gabi ay wala pa rin. Katulad sa mga dati kong pinuntahan na kompanya ay tatawag na lang daw sila. Umuwi na ako at Ibinagsak ang katawan sa kama.

Pagod na pagod ako at hindi ko namalayan ay naka tulog na pala ako. Kina umagahan ay maaga rin akong nagising. May mga gamit naman sa apartment at ang sabi ng landlady ay maaari ko naman na itong gamitin. I reheat the food from takeout, okay pa naman iyon at dahil wala pa akong stock ng pagkain ay pinag tiisan ko na lang yon.

I look around the small apartment. Soulless. Walang ka kulay kulay at boring. Hay I miss my home. Nagmadali na lang ako at lumakad na pagkatapos. Maliligaw pa ata ako sa laki ng manila, I almost didn't know where to go.

Hanggang sa mapadpad ako sa isang malaking kompanya. "Ang mga available positions po ngayon ma'am, sa HR. Ah secretary ng CEO at mechanical engineers at saka janitress." Nasa main entrance ako ng building at kinaibigan ko pa ang guard para mag tanong tanong. I was left with no choice. At magiging choosy pa ba ako?

"Saan po ba pwedeng mag apply?" The guard guided me in everything. I fill out some papers and pass it to the HR department. Marami rin ang taong nandoon para mag apply ng trabaho. "Ahm Miss! Miss wait!" Hingal na hingal ang babaeng nasa harap ko ngayon at patuloy sa paglabas ng mabibigat na hininga. "The CEO wants an interview with you exactly today." And when she recovers, hinila n'ya agad ako at pinasok sa elevator. She click the 11th floor.

I was amazed when we got out of the elevator. The CEO's office doesn't look like an actual office. Akupado ng CEO ang buong floor. "Mr. Ramazzotti? She's here." The girl's voice sounds so formal. "Okay leave us." The girl gestured me to go in. And so I did. "Ahm good m-morning? I'm Samantha–"

"Kaye Ruiz, 26. Architect." Naka upo ito sa swivel chair at naka talikod. "Bat ka napad pad dito?" He asked with his husky voice. I cleared my throat. "I uhm, need a work!" Bat naman n'ya itatanong pa yon? I stood straight when I saw him stood up. He faced me and my jaw dropped in his beauty. Oh he looks like Adonis. The living Adonis. Naka tupi hanggang siko ang dress shirt nito at may hawak na beer?

"I mean, why on earth an architect applies for mere secretary position?" Mere?! Mere secretary? Loko ba to? Anong ibig n'yang sabihin non? Kunot ang noo nito. He tilted his head and look straight in to my eyes. I took a step back. "So tell me? Why should we hire you in our company and as my secretary?"