Chapter 13: Forget

4.1K 84 0
                                    

Gan'on na ba ka laki ang kasalanan ng nanay ni Boss Eros sa kan'ya at gan'on na lang nya ipag tabuyan ang ginang kanina? But, I should not judge. Maybe it causes him so much pain, "Miss, si Boss?" Tulala habang naka titig sa monitor ng biglang may sumulpot sa harap ko. Umayos ako ng upo at tiningala ito. "Ah, wala s'ya. Bakit?" Saad ko.

Inangat naman nito ang kamay na may hawak na envelope. "Kailan kailangan? Dadalhin ko na lang sa kan'ya." Her eyes widen. "Oh? Pwede bukas makuha ko na? Ako kase ang ginigisa naman sa baba eh... Salamat ah?!" Tumango ako at kinuha ang envelope rito. "Sige po, alis na ako, balikan ko bukas." Ngumiti ito bago tumalikod at mag lakad pa alis. I took a look on the envelope and set it aside, pinatong ko yon sa tambak din ng mga papel na pa-pipirmahan sa CEO slash president at bumalik sa ginawa sa harap.

Nang dumating ang lunch break ay baba na sana ako para mag lunch ng makita ko ang kaka labas lang ng elevator na magulo ang buhok at naka dress shirt lang na si Sir Eros. I watched him walk like a model in a runway. May hawak na paper bag at naka tupi hanggang siko ang damit nito. He look fierce now that he's close. Walang pasabing nilapag nito ang paper bag sa mesa ko at dumeretso sa kan'yang opisina.

Kunot noo naman ako bumaling sa paper bag na nasa mesa ko at binuksan 'yon. Container ito at may lamang iba't ibang luto. Did he cooked this? Ang dami ah? Kumain na kaya 'yon? May kanin, kare-kare, at fried chicken din. Bumuntong hininga ako bago nag pasyang katokin ito. He didn't say a word, kaya pumasok na lang ako–well, I hope I don't invade any privacy right? Ayaw n'yang mag salita eh.

Naka sandal na s'ya sa swivel chair at naka pikit ang mata. Ang ma ugat na mga kamay ay naka patong sa kamay ng swivel chair nito. I cleared my throat and slowly walk to his spot. "B-boss?"

"Why is it so hard to forget and forgive? Am I rude? Jerk? Masama na ba akong tao non?" Naka pikit at wala mang makitang emosyon sa mukha ay bakas naman ang tila panghihinayang at lungkot sa boses nito. For a moment I forgot what am I supposed to do here. I sighed and sat down. "No, that's not true. Mabait ka naman sa akin eh? Minsan nga lang masungit." He chuckled curtly, and smile crept into his face."But, yeah. You're not rude for not forgiving and forgetting." I paused a bit.

"But forgetting can make us feel more better. Kase wala tayong grudge–sama ng loob na dala dala sa mga puso natin." He scoffed and I sigh. If he cannot forget and forgive that easy then who am I to judge? I don't know the story behind it. "She keeps on coming back. Ano pa kayang kailangan n'ya? Is she really sorry?" By the looks of the lady earlier? I can say that yes, she just wanted to be with him.

"Nah, nevermind. Just eat the food I cooked, hope it tastes good tho–walang love doon eh, sama ng loob lang." Nagawa pa ngang tumawa ng loko. Umiling na lang ako at tumayo. He slowly open his eyes and scratches the bridge of his nose. "I uhm, uh meron bang trabaho?" Really? He has! A lot!

"I believe there is. Marami nga po katunayan, kaso yung meetings n'yo ay cancelled at! Oo nga pala, kamuntikan ko ng makalimutan. Galit na galit si Mr. Francisco at cancel ka daw ng cancel. You better call them one by one." Kunot noo ako nitong pinanood habang nag sasalita that I suddenly felt conscious.

Umahon ito sa pagkaka sandal at bumuntong hininga. "Fine, give me the list and then I'll work on it. I'm sorry, I just really wanted to get away that time. I am really not good at this problem, handling her. I always wanted to run away when it comes to her..." Silence fell but he immediately broke it. "Ah, just give me the iPad where my sched and unfinished businesses are written." Tumango na lang ako bago tumalikod at naglakad palabas.

I ate the food he brought me and also did my work. True to his words nagawan nga n'ya ng paraan ang mga pending works n'ya at ang mga rants ng mga ka-meeting n'ya. The whole time he was busy. Mag aa-alas onse na ata ng maka labas s'ya sa opisina. Madilim na at nag si uwian na ang ilan sa empleyado, ang mga nag ot lang ang natitira at nag aayos na rin ata ng gamit.

Inayos ko na rin ang gamit at nag book ng grab na ilang ulit namang na reject. Naiinis na nilapag ko ang selpon. Boss Eros notice my irritation that he asked. But I said it was nothing. "I can give you a ride home. It's not safe for you to go home this late. Told you to just process the papers eh. Tsk." I gently reject it, nakaka hiya na.

But he insisted that I have no choice but be with home on the way home. Nang nasa sasakyan na ay tahimik lang din kami. If he won't talk I won't also but if he does then I'll just answer. "Thank you for today." Napalingon ako dito ng pababa na sana ako at mag salita ito. "Huh? For what?"

"Well, your words kinda motivated me." Hala eh wala naman atang nakaka motivate don? "Basta thanks. Get in, I'll go once you're inside." Tumango na lang ako at tuluyang bumaba. I said thank you first before getting myself inside. Nasa pinto na ako ayaw pa rin nitong umalis kaya't kumaway na lang ako at pumasok. As I get inside I found myself laying down the wooden sofa.

Pagod at masakit ang katawan sa magdamagang pag upo sa opisina. Masakit ang batok at ang ulo bumangon pa rin ako para mag half bath na lang at mag ayos ng gamit. Hayst. I miss my home.

I miss my family, and my place.

Pagkatapos maligo at mag ayos ay hinanda ko naman ang damit na susuotin bukas at para naman hindi ko na 'yon p-problemahin kina bukasan. I put on some face mask on my face and applied some cream to reduce oilness. I totally look good, I'm pretty. I have a perfect curve body. Well I also do work outs before. I even joined modeling and pageants in our baranggay. I smiled to myself on the mirror and sighed. Matutulog na lang ako at ma ata pa ako bukas.

Hiding The Billionaire's Son (COMPLETED)Where stories live. Discover now