"Anlatsam hissedecek misin?
...boşversene."
⏳
Yaklaşık beş dakikadır çözmeye çalıştığım fizik sorusuyla derin bir nefesi bırakarak kafamı masaya yasladım. Güneş yavaş yavaş kendini göstermeye başlıyordu. Masa lambamı kapattım.
Başım masaya yaslı penceremi izlerken kapım yavaşça açıldı. Kim olduğuna bakmak için arkamı döndüm.
Abim hazırlanmış bir şekilde karşımdaydı. Beni yatakta değilde masada görünce kaşları havaya kalktı.
"Seni bir gün uyandıramayacak mıyım ben?"
Yavaşça toparlandım. "Sen geç kalkıyorsan bu benim sorunum değil."
Yaklaştı yanıma ve kalçasını uzun masama yasladı. Yukarıdan bakıyordu şimdi bana. Burnumu iki parmağının arasına kıstırdı. "Hemen de çemkir günaydın demek yerine."
Tebessüm ettim alıngan haline. "Günaydın."
"Sanada günaydın abim. Gitmeden beraber kahvaltı yapalım hadi."
"Sen in, üstümü giyineyim bende."
Odadan çıkmasıyla birlikte masamı topladım. Ardından dolabımdan okul formamı alıp giyinmeye başladım. Aşağıdan sesler geliyordu. Abimin gelişine epey sevinmişlerdi.
Yemek odasına girişim konuşmaları bölerken üçüne de kısaca göz gezdirip mırıldandım. "Günaydın. "
"Günaydın küçük hanım."
"Günaydın annem."
Aç hissetmiyordum. O yüzden tabağıma biraz patatesle yeşil zeytin koydum. "Okuluna alışabildin mi Elfidacığım?"
"Evet, şuanlık sorun yok. Hatta iki tane arkadaş bile edindim diyebilirim."
Ellerini çenesinde birleştirerek heyecanlı heyecanlı devam etti. "İstersen buraya çağırabilirsin arkadaşlarını. Hem tanışmış oluruz."
Babam ve abim sessizce bizi dinliyorlardı. Belli belirsiz kafamı salladım. "Henüz erken ama çağırırım."
Masadaki son konuşmam da bu oldu. Onlar konuşmaya devam etti bende beni bırakacak olan abimi bekledim. Bir türlü doymak bilmiyordu.
Nihayet babam işe gitmek için kalktığında bizde toparlandık. Çantamı sırtıma taktım ve ayakkabılarımı giyinmek için eğildim. Babam annemi öpüyordu. Açtığım kapının ardından babamın sesi duyuldu.
"Babaya şans öpücüğü yok mu küçük hanım?"
Duraksayarak arkamı döndüm ve yanına ulaştım. Boyu oldukça uzundu benim aksime. Kim bilir belki gerçekten onun kızı olsaydım benim de boyum uzun olabilirdi...
Eğilip alnımı öpmesiyle bende yanağına öpücük kondurdum. Hemen ardından bize bakan anneme yöneldim. Sessizce izliyordu.
Evden çıkıp okula varana kadar sustuk. Ben başımı cama yaslayıp akan yolu seyrederken abim ara ara bana bakıp durdu.
Kapı kolunu kendime çekip ineceğim sırada nazikçe bileğimden tutarak engelledi. "Neden her seferinde senden uzaklaşıyormuşum gibi bir his var içimde?"
Yüzüne baktım. Yaşına tezat bana bakan gözleri oldukça kırgın ve hüzün doluydu. "Niye böyle düşünüyorsun? "
Ellerini saçları arasından geçirerek derin bir nefesi bıraktı. "Yüzüme bakmıyorsun, konuşmuyorsun, gülmüyorsun... Yaşın ilerledikçe aramıza daha da mesafe giriyor gibi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kırık Serçe (Aile Serisi-1)
ChickLit"Hiç mi görmüyorsun ya, hiç mi anlamıyorsun beni Elfida?" diye bağırdı sinirle. Kaşlarım bilinmezlikle çatıldı. Neyi anlamıyordum? Yüz ifadem iyice çıldırmasına sebebiyet verirken yüksek sesi tonunu hiç kaybetmeden devam etti. Elleri gergince dağın...
